.jpg)
Ἀντὶ Δοξαστικοῦ
Πέτρου πρηνηδὸν εὑρισκομένου
τῇ τοῦ χοὸς ἐγγύτητι ὁ νοῦς ἐπαχύνθη
καὶ ὁ τὸν Ἰησοῦν Κύριον καὶ Θεοῦ Υἱὸν καλέσας
τὴν τοὺ ὁράματος χαρὰν αἵρεται ἀντὶ τοῦ πάθους.
καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι λέγων.
Διὸ καὶ τῇ ἄρσει τοῦ ὁράματος ἐπιτιμᾶται
ὁ γὰρ καιρὸς τῆς δόξης οὔπω ἥκει
Ἀνάμεινον οὖν Πέτρε
ἵνα μετὰ τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν Ἀνάστασιν ἴδης.
Ὁ δὲ τὸν λόγον μου, ὡς Μωυσῆς καὶ
Ἠλίας
ἄχρι τέλους κρατήσας
σὺν ἐμοὶ αἰωνίως
μετὰ τοῦ Πατρὸς συνδοξασθήσεται.
Ἀλεξανδρεὺς
Πρώτη δημοσίευση: 5 Αυγούστου
2009
1 σχόλιο:
Μαζί τον ποιητή
-που ο λόγος του δεν διαφέρει από εκείνον των σύγχρονων υμνογράφων-
να ευχηθούμε:
Μετὰ τοῦ Πατρὸς σὺν αὐτῷ
αἰωνίως συνδοξασθησώμεθα,
ὡς κρατήσαντες τὸν λόγον Του
ἄχρι τέλους.
Ευχαριστούμε για την αναδημοσίευση!
Δημοσίευση σχολίου