Ένας χρόνος χωρίς τον παπά-Θύμιο.

 Νιώθω ιερό χρέος ως μνημόσυνο να γράψω για έναν άνθρωπο που γνωρίζαμε και μεγαλώσαμε με την χαρισματική προσωπικότητά του. Τον  παπα-Θύμιο με τις κεραλοιφές που απλόχερα χάριζε σε όποιον τις είχε ανάγκη, για  τον παπα-Θύμιο που την φύση είχε καταφύγιο. Υπερπολύτεκνος και άξιος λειτουργός του Υψίστου, το πρόσωπο του γαλήνιο που δεν πρόδιδε ποτέ τις δυσκολίες της ζωής και όχι μόνο, αλλά με πίστη και χαμόγελο σκορπούσε την θετική του ενέργεια.

Για τον παπα-Θύμιο με το άλογό του, που και αυτό δεν άντεξε την απώλεια και κατά τρόπο παράδοξο από την ημέρα που εισήχθη στο νοσοκομείο δεν θέλησε να φάει ούτε να πιεί νερό συμπορεύοντας μαζί του στον θάνατο.

Ένα έτος από την εκδημία του μακαριστού πατρός Ευθυμίου Αναγνωστοπούλου, εφημέριο για πολλά έτη στον Άγιο Γεώργιο Αγρινίου. Πέρασε ένας χρόνος από τη νύχτα εκείνη, που ο αγαπημένος μας παπα-Θύμιος, αυτός που σκορπούσε παντού απλόχερα ευγένεια και αγάπη. Μετέδιδε πίστη και ελπίδα, δίδασκε με την παρουσία του ταπείνωση, απλότητα και αυθορμητισμό. Μοίραζε αφειδώλευτα τους καρπούς από τα χαρίσματα που του είχε δώσει ο Θεός και εργαζόταν ακούραστα στα ιερατικά του καθήκοντα και αγογκύστα  υπέμεινε. Αυτός! Σα σήμερα άφηνε  την τελευταία του πνοή εδώ στον μάταιο ετούτο κόσμο και η ψυχή του φτερούγισε εκεί που ποθούσε να αναπαυθεί. Ανήλθε για να συναντήσει  το πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού που με πίστη και αφοσίωση από 22 ετών υπηρέτησε στο Άγιο θυσιαστήριο. Το πρόσωπο της Παναγίας μας, που στις δύσκολες στιγμές του ακουμπούσε, τα πρόσωπα  των Αγίων που τις πρεσβείες των, επικαλούνταν. Αυτός ο ταπεινός, ο πράος, Λευίτης κληρικός με τον  ακέραιο και  απέριττο του χαρακτήρα , δεν βρίσκεται ανάμεσα μας.Έκανε υπακοή, όπως πάντοτε, στην κλήση του Κυρίου του και επαναλαμβάνοντας για μία ακόμη φορά τους παύλειους λόγους «Εμοί γαρ το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος» ( Φιλ. Α’, 21) και «εάν τε ζώμεν εάν τε αποθνήσκομεν, του Κυρίου εσμέν» (Ρωμ. 14, 8), άφησε το ιερό θυσιαστήριο  , που με  εκκλησιαστικό ήθος υπηρέτησε και ανήλθε στην  Ουράνια βασιλεία  πλησίον του Θρόνου του Εσφαγμένου Αρνίου.Αθόρυβα, ταπεινά και ειρηνικά, όπως και εδώ στη γη πορεύτηκε με την προσδοκία της αναστάσεως και της ζωής του μέλλοντος αιώνος, να αναπαυθεί στην πατρική αγκαλιά του Θεού.

Ένα χρόνο μετά αναπολεί η μνήμη μας ,και τον μακαρίζει για την ανυπόκριτη Αγάπη, για το μεγαλείο της  ψυχής του,  για την ειλικρίνεια και ευθύτητα του, την  σεμνότητα και ιεροπρέπεια,  ήταν τα μαθήματα που επίσης δίδασκε με τη ζωή του και άφησε ως υποθήκες σε όλους εμάς.

 

Ο μακαριστός παπά-Θύμιος υπήρξε αληθινά ιερεύς με ευαγγελική πολιτεία, γνήσιος φορέας της ζωής και του ήθους της Αγίας μας Εκκλησίας, που του εμπιστεύθηκε η πρόνοια του Θεού, στον λαό που τόσο τον αγάπησε και τον τίμησε, και που σήμερα τα ιερά χώματα της παπαδογέννας Κυπαρίσσου φιλοξενούν το Άγιο σκήνωμα του.

Σε αναζητούμε. Μας λυπεί η απουσία σου. Το κενό δυσαναπλήρωτο. Όμως μας παρηγορεί, ο αποστολικός λόγος «μη λυπείσθε, καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. Ει γαρ πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και  ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του  Ιησού άξει συν αυτώ» (Θεσ. Δ’, 13).

Σε παρακαλούμε ταπεινά, μην μας λησμονείς στο ουράνιο θυσιαστήριο, όπου συλλειτουργείς πλέον με τους αγίους και τον Άγιο επίσκοπο Κοσμά που πραγματικά ηγάπησες .

Ας προσευχηθούμε και εμείς να έχουμε την ευλογία του Πατρός Ευθυμίου. Να μη μας ξεχνάει. Να μας αγαπάει όπως μας αγαπούσε εδώ στη ζωή. Και να είμαστε σίγουροι ότι ακούει τις προσευχές μας. Να τον επικαλούμαστε πάντοτε με πίστη και αγάπη, τέτοια αγάπη που είχε και ο ίδιος. Και να ξέρουμε ότι θα έχουμε την ευλογία του.

Καλό Παράδεισο, παπα-Θύμιο! Να έχουμε όλοι την ευχή σου.

Τσιτσιβός Χαράλαμπος.

 Πηγή: Ποταμούλα