Να γίνουμε «οικτίρμονες»

Ο Κύριος στην σημερινή Ευαγγελική περικοπή δεν μας προτρέπει να γίνουμε σοφοί, όπως ο Θεός είναι πάνσοφος. Ούτε παντοδύναμοι όπως είναι ο Θεός. Μας προτρέπει να γίνουμε «οικτίρμονες» με το να έχουμε καλοσύνη και συμπάθεια ακόμα και στους πονηρούς ανθρώπους που είναι δίπλα μας, όπως συμπάθεια σε όλους έχει ο Ουράνιος Πατέρας μας.

Κάθε ένας από εμάς πρέπει, να συνειδητοποιήσουμε το πότε είμαστε «οικτίρμονες» όχι στα λόγια αλλά στην πράξη, και να διαπιστώσουμε στην καθημερινή μας ζωή πότε είμαστε «ανοικτίρμονες».

Οι Πατέρες της Αγίας μας Εκκλησίας ήταν αυστηροί με τον εαυτό τους και επιεικείς με τους άλλους. Εμείς κάνουμε ακριβώς το αντίθετο, είμαστε επιεικείς με τον εαυτούλη μας και αυστηροί έως σκληροί με τους άλλους. Έτσι παρουσιάζεται το φαινόμενο να μη συγχωρούμε εύκολα και γλήγορα τα σφάλματα των διπλανών μας με αντίθεση στο ότι στον εαυτό μας τα συγχωρούμε όλα.

Αυτή η νοοτροπία μας έχει ως αποτέλεσμα να μην έχουμε «σπλάχνα οικτιρμών προς πάντας». Έτσι σε μερικούς συγγενείς, φίλους και συνεργάτες, δείχνουμε συμπάθεια και τους ελεούμε. Σε αυτούς που δεν συμπαθούμε δεν κάνουμε κανένα έλεος, αλλά τους αντιμετωπίζουμε με σκληρότητα, δήθεν προς παιδαγωγία.

Ο Άγιος Μέγας Βασίλειος γράφει χαρακτηριστικά: «Ελέησες τον αδελφό σου; Τότε θα ελεήσει και σένα ο Θεός. Δεν τον ελέησες; Ούτε και σένα θα ελεήσει ο Θεός.»