Έλα στο σπίτι μου, Κύριε!

Έλα στο σπίτι μου, Κύριε!

«Πεσών παρά τους πόδας του Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού»

Λουκ. η΄ 41-56

Έπεσε στα πόδια του Ιησού, στη μέση του δρόμου και Τον παρακαλεί θερμά, να πάει στο σπίτι του. Γύρω του βρίσκεται κόσμος πολύς. Κοιτάζουν με απορία. Ο Ιάειρος, ο αρχισυνάγωγος, σ’ αυτή τη στάση; Αλλά ο Ιάειρος δεν ενδιαφέρεται για τα σχόλια του κόσμου. Στο σπίτι του κάλπαζε η αρρώστια, καιροφυλακτούσε ο θάνατος. Ο Κύριος έπρεπε να έλθει σπίτι, όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. «Έλα, Κύριε, στο σπίτι μου. Η μονάκριβη δωδεκάχρονη κόρη μου είναι ετοιμοθάνατη», ικετεύει.

Χριστέ μου, μην αργείς

Και στα δικά μας σπίτια υπάρχουν θλίψεις, στενοχώριες, προβλήματα, αρρώστιες. Ακόμα, φτώχεια, ψυχρότητες, καχυποψίες, γκρίνιες. Η αντιπάθεια, η δυσφορία, φωλιάζει σε πολλά σπιτικά. Η θλίψη αλλάζοντας κάθε τόσο μορφή, έρχεται απρόσκλητη κάθε λίγο και λιγάκι στις οικογένειες. Άλλοτε βίαια, σαν σίφουνας, άλλοτε σιγά-σιγά και σιωπηλά. Σ’ αυτές τις ώρες, ιδίως σ’ αυτές, ας πέσουμε στα γόνατα και ας ικετεύσουμε με πίστη τον Χριστό:

«Κύριε, έλα στο σπίτι μου»

Ας πούμε μιά, δυό, τρεις φορές «πεσόντες παρά τους πόδας» Του στο δωμάτιό μας, μπροστά στο εικονοστάσι, στο ναό, όπου αλλού βρεθούμε:

«Έλα, Κύριε,στο σπίτι μου. Βάλε το χέρι Σου, στείλε την ειρήνη Σου, το φωτισμό Σου. Το παιδί μου, τώρα μεγαλώνει, τραβιέται σε δικούς του δρόμους… Έλα γιατί ο άνδρας μου ή η γυναίκα μου παρεξηγείται με την μητέρα μου, υπάρχει γκρίνια, ζήλια, ασυνεννοησία. Έλα, Χριστέ μου, σύντομα στο σπίτι μου. Η αρρώστια μας βρήκε και πάλι… Φοβάμαι μήπως αργήσεις. Μήπως κάτι χειρότερο προλάβει…»

Ο ερχομός του Χριστού

Κάποτε συμβαίνει, ενώ παρακαλούμε τον Χριστό, η κατάσταση να μην καλυτερεύει, αλλά να πηγαίνει φαινομενικά και προς το χειρότερο. Οι δοκιμασίες εξακολουθούν, οι περιπέτειες ίσως πληθαίνουν… Και έρχεται στα χείλη κάποτε το παράπονο: «Μα γιατί, Κύριε;» Και τότε κλονιζόμαστε… Τότε, ας θυμόμαστε την ιστορία του Ιαείρου.
Παρακάλεσε κι εκείνος τον Χριστό να πάει σπίτι του. Κι ενώ προχωρούν, έρχεται η φοβερή είδηση: Πέθανε! Περιττή πια κάθε ενέργεια. Όλα τελείωσαν! Ο αρχισυνάγωγος για μιά στιγμή κλονίζεται. Ο Κύριος τον βλέπει. «Μὴ φοβοῦ, του λέει, μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται».
Στο σπίτι η ατμόσφαιρα είναι άσχημη, βαριά. Όλοι κλαίνε. Κι όταν ο Χριστός τους λέει ότι «οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει», τότε αυτοί «κατεγέλων αὐτοῦ, εἰδότες ὅτι ἀπέθανεν».
Δεν βλέπουν την αλήθεια που υπάρχει πέρα από τα φαινόμενα και τα γεγονότα.
Ο Ιησούς «ἐκβαλὼν ἔξω πάντας καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς αὐτῆς ἐφώνησε λέγων· ἡ παῖς, ἐγείρου. Καὶ ἐπέστρεψε τὸ πνεῦμα αὐτῆς, καὶ ἀνέστη παραχρῆμα». Το «όλα τελείωσαν» ισχύει για τους ανθρώπους. Για τον Χριστό όμως όχι. Το τέρμα, το τέλος είναι ο Ίδιος. Ας Τον ακολουθήσουμε με εμπιστοσύνη, με ελπίδα, με ειρήνη μέχρι τέλους. Οι τρόποι με τους οποίους μπορεί να μας βοηθήσει και να κάνει το θαύμα Του είναι πολλοί. Και όταν για κάποια στιγμή τα πράγματα φαίνονται πως παίρνουν το χειρότερο, ας θυμόμαστε πολύ τα λόγια του Κυρίου:

«Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται».

Πηγή: Περιοδικό “Ζωή”, τεύχος Νοεμβρίου 2022