π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ,
ἤξερα μιὰ ψυχή, ἕναν μορφωμένο
γιατρὸ μικρασιάτη (εἶχε πολεμήσει στὸ Σαγγάριο!),ποὺ κουβαλοῦσε τὸ ἄρωμα ἀπὸ τὶς
χαμένες πατρίδες, ἐκεῖνο ποὺ τὸ ξανάνιωσα διαβάζοντας Σεφέρη πολὺ ἀργότερα.
Εἶχε σὰν διακονία σοβαρὴ τὸ
γονάτισμα τὰ μεσάνυχτα (2 μὲ 4 ) -γερμανικὸ νούμερο στὸ στρατὸ λέγαμε- γιὰ
προσευχὴ ὑπὲρ ἐλεούντων, πενομένων, κακουχουμένων, ἐν θλίψεσιν, ἐν περιστάσεσιν
ὄντων, ἐν νοσοκομείοις, ἐν φυλακαῖς, πλημμυροπαθῶν, σεισμοπλήκτων, ἀλκοολικῶν, ἀνέργων,
πασχόντων ἀπὸ ψυχολογικὰ προβλήματα, ψυχονευρωτικὲς καταστάσεις, ναρκωτικά, ὀρφανῶν,
χηρῶν, χρεωκοπημένων, διαζευγμένων, προσφύγων, στρατευμένων, προσκυνητῶν, ἀναπήρων,
νοητικῶς καθυστερημένων, ὁμολογούντων, πλανωμένων, καλλιτεχνῶν, γειτόνων, ἐκκλησιαζομένων,
ἑορταζόντων, κατασκηνωτῶν, νοσηλευτῶν καὶ πάσης κατηγορίας θεραπευτῶν, κατηχητῶν,
συστρατιωτῶν, συμμαθητῶν, συσπουδαστῶν, συμφοιτητῶν κλπ κλπ. Ἦταν οἱ ἀτέλειωτες
ὁμάδες ἀνθρώπων ποὺ τὶς συναντούσαμε -πιτσιρίκια ἐμεῖς- στὰ ψυχοχάρτια του ποὺ
τὰ ἔδινε στοὺς Ἱερεῖς τῆς ἐνορίας μας (ἀπὸ ἕνα -τὸ ἴδιο!- στὸν καθένα).
Ὅλοι αὐτοὶ παρελάζανε ἀπὸ τὴν καρδιά του, τὴν ὥρα ποὺ ὅλοι μας βρισκόμασταν στὸν πιὸ βαθὺ καὶ θρεπτικὸ ὕπνο. Ἐκεῖνος πρόσφερε τὸ μεδούλι τοῦ χρόνου του στὴν προσευχὴ ὑπὲρ τῶν ὅπου γῆς δοκιμαζομένων ἀδελφῶν. Τὸ πρωὶ μετὰ ἀπὸ ὀλιγόωρο ὕπνο ἀσχολεῖτο μὲ τὴν ἀγαθοεργία καὶ τὴν ἠθικὴ ὑποστήριξη τῶν ἀναγκεμένων.
Τὰ μικρὰ ἐμεῖς τότε τὸν βλέπαμε σὰν
τυλιγμένον μέσα σὲ μυθικὴ νεφέλη καὶ φοβόμασταν ὅταν κλεινόταν πολλὲς φορὲς τὸ
χρόνο στὸ δωματιάκι του γιὰ τρία 24ωρα (κατέφευγε σὲ πολλὰ ... τριήμερα τὸ χρόνο
μάθαμε ἀργότερα ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς λόγω οἰκογενειακῶν προβλημάτων ποὺ ἀντιμετώπιζε)
καὶ μπαίναμε στὸν πειρασμὸ νὰ πετᾶμε ... πέτρες στὴν ξύλινη πορτούλα του γιὰ νὰ
τὸν διακόψουμε!!! Οὔτε φωνὴ οὔτε ἀκρόαση. Οὔτε πεθαμένος νὰ ἦταν!
Ὅταν τέλειωνε, ἔβγαινε χαρούμενος,
γελαστὸς καὶ φωτεινός! Καὶ ἀπὸ τὴ χαρά του, παρέα μὲ ἄλλους τραγουδοῦσαν γνωστὲς
μικρασιάτικες μελωδίες ποὺ ἀκόμη καὶ τώρα βαρᾶνε στὴν καρδιά μας ... στιλέττο.
Κοινωνοῦσε σὲ κάθε θεία Λειτουργία καὶ ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ 99 ἐτῶν.
Ὁ μπαρμπα Βασίλης....
Νὰ ἔχουμε βοηθὸ τὶς προσευχές του
ἀπὸ ἐκεῖ. Καὶ νὰ μᾶς γεμίζει κουράγιο στὸν "προκείμενον ἡμῖν"
πνευματικὸν ἀγῶνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου