Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2022

Τα αίσχη, η ένωση και ένα ...cheese cake! - Μητροπολίτης Χονκ Κονγκ Νεκτάριος

Τέτοια ημέρα ήταν όταν στο διαδίκτυο, κι όχι μόνο, γινόταν ο κακός χαμός από κάποιους που αυτοαποκαλούνται ως αντιοικουμενιστές, με την επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Κωνσταντινούπολη, με την ευκαιρία της Θρονικής Εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Το τι έλεγαν και τι έγραφαν τότε δεν περιγράφεται. Καλούσαν τον λαό σε αποτείχιση διότι ο Πατριάρχης θα επρόδιδε την Ορθοδοξία.... Μιλούσαν για Ένωση... Έβλεπαν τον Πατριάρχη να χειροτονεί φραγκισκανούς και τον Πάπα να χειροτονεί αγιορείτες...

Το βράδυ εκείνης της Κυριακής (30ης Νοεμβρίου 2014) παρακολουθούσα στο διαδίκτυο το τι πραγματικά είχε συμβεί στο Φανάρι εκείνη την ημέρα και παράλληλα διάβαζα και τα σχόλια των λεγομένων αντιοικουμενιστών, οι οποίοι προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να διαστρεβλώσουν τα πραγματικά γεγονότα.

Αυθόρμητα έγραψα ένα μικρό κείμενο, το οποίο περιείχε αρκετή δόση σαρκασμού, και το ανήρτησα στο facebook με τον τίτλο: Τα αίσχη, η ένωση και ένα ...cheese cake!

Είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα τον χαμό που ακολούθησε. Αν είχα δημοσιεύσει μια θεολογική πραγματεία δεν θα γινόταν τόσο ευρεία κυκλοφορία. Δέχθηκα υβριστικά σχόλια και επιθέσεις από λεγομένους αντιοικουμενιστές από Ελλάδα, Αμερική, Κύπρο μέχρι από το Άγιον Όρος.

Ναι! Το κείμενό μου έγινε αντικείμενο συζητήσεως πάνω από το κολλυβόζουμο...

Για να ευθυμήσουμε ξαναδημοσιεύω το κείμενο…

******

Τα αίσχη, η ένωση και ένα ...cheese cake!

Βράδυ Κυριακής στο χαμένο μέσα στην ομίχλη Χονγκ Κονγκ. Ρίχνω μια ματιά στο διαδίκτυο και διαβάζω για αίσχη, προδοσίες και ενώσεις και σκέπτομαι: έχει γούστο σήμερα στο Φανάρι να συμφώνησαν ο Πάπας με τον Πατριάρχη την ένωση…

Έβαλα το καλό ράσο. Πήρα το δρόμο για το γραφείο. Έκανα και μία στάση στο ζαχαροπλαστείο να πάρω ένα cheese cake. Α, δεν θα με βρουν ανέτοιμο. Θα έρθουν οι Canossian Sisters από δίπλα για τα συγχαρίκια, μπορεί να περάσει και ο Καρδινάλιος να πιούμε ένα oolong tea για το καλό… Να μην έχω ένα γλυκό να κεράσω;

Η ώρα περνά και κανείς δεν εμφανίζεται. Τι συμβαίνει; Στο διαδίκτυο συνεχίζουν να γράφουν για τα αίσχη και τις προδοσίες που συνετελέσθηκαν σήμερα στο Φανάρι… Δεν αντέχω… Βάζω το βίντεο από την σημερινή Πατριαρχική Λειτουργία. Βλέπω στον Πατριαρχικό θρόνο να χοροστατεί ο Μητροπολίτης Βοστώνης. Κάτι δεν πάει καλά, σκέπτομαι. Γιατί δεν χοροστατεί ο Πάπας; Είναι κουρασμένος; Σε λίγο βλέπω να εισέρχεται στον πατριαρχικό Ναό ο Πάπας Φραγκίσκος και να του υποδεικνύουν να καθήσει στο τιμητικό στασίδι απέναντι από τον πατριαρχικό θρόνο. Α, δεν πάμε καλά… Γιατί δεν εισήλθε στο Ιερό, να ενδυθεί τα άμφιά του, να συλλειτουργήσει με τον Πατριάρχη; Τι σόϊ ένωση είναι αυτή;

Συνεχίζω να παρακολουθώ το βίντεο. Ο Πατριάρχης με τους Ιεράρχες του Θρόνου κυκλώνουν την Αγία Τράπεζα και ο Πάπας με τους δικούς του κάθονται έξω από το Ιερό Βήμα κι απλά παρακολουθούν… Το Σύμβολο της πίστεως το εκφωνεί ένας Άρχοντας του Πατριαρχείου, ενώ την Κυριακή Προσευχή την λέει ο Πάπας. Γιατί δεν του επέτρεψαν να πει και το Σύμβολο της Πίστεως; Άρχισα να απογοητεύομαι… Που είναι τα αίσχη και οι προδοσίες; Έφθασε η ώρα της θείας Κοινωνίας. Ο Πάπας και οι δικοί του δεν πλησίασαν στο Άγιο Ποτήριο. Ορίστε, σκέφτηκα, θα μείνει το γλυκό. Ποιός θα φάει ολόκληρο cheese cake;

Φτιάχνω το oolong tea. Ακούω τις ομιλίες. Ούτε λέξη για ένωση. Πού είναι το μοντέλο Φερράρας-Φλωρεντίας; Δεν πιστεύω στα αυτιά μου. Ψάχνω και βρίσκω το Κοινό Ανακοινωθέν. Πάλι ούτε λέξη για ένωση. Σοκαρίστικα. Λες, σκέφτηκα, όλα αυτά που διάβαζα στο διαδίκτυο περί προδοσιών και ενώσεων να ήταν ανοησίες; Με ξεσήκωσαν βραδιάτικα και έχω και αυτό το cheese cake πάνω στο τραπέζι να περιμένει…

Κτυπά η πόρτα του Γραφείου. Αναθάρρησα. Ανοίγω. Ήλθε να με επισκεφθεί ένας από τους πρόσφυγες που προστατεύει η Μητρόπολη. Συγχυσμένος, του λέω να καθήσει. Για ποιό λόγο πέρασες από δω τέτοια ώρα, τον ρωτώ. Είναι χαρούμενος. Ήρθε να με ευχαριστήσει για την υποστήριξη. Μετά από τρία χρόνια αναμονής και σκληρό αγώνα για επιβίωση, πληροφορήθηκε ότι εγκρίθηκε η εργατική βίζα για Αμερική. Σε δύο μήνες φεύγει.

Συμμερίστηκα την χαρά του και δεν ξέρω γιατί αλλά το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο cheese cake… Άντε ευλογημένε, του είπα. Θα σου δώσω κι ένα ωραίο γλυκό να κεράσεις τους φίλους σου για τα ευχάριστα νέα. Το αγόρασα απόψε, συμπλήρωσα. Παρασύρθηκα από αυτούς που ασχολούνται καθημερινά περί όνου σκιάς και έχουν χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικής ζωής. Φαντασιώνονται τους ομολογητές. Άκαπνοι όμως και καλοπερασάδηκες. Μέσα στο βάλτο του διαδικτύου. Σαν τα βατράχια του Αισώπου… Ο πρόσφυγας με κοίταξε περίεργα. Με ευχαρίστησε με ευγένεια, πήρε το γλυκό και έφυγε.

Κάθησα και πάλι στο γραφείο και κοίταξα την οθόνη του υπολογιστή. Ο Πάπας και ο Πατριάρχης με χαιρετούν από το μπαλκόνι του Πατριαρχικού Οίκου. Σήκωσα κι εγώ την κούπα με το τσάϊ… Στην υγειά σας!

Μητροπολίτης Χονκ Κονγκ Νεκτάριος

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είμαστε στην εποχή του πληκτρολογίου και καμιά φορά "μπερδεύονται"τα δάχτυλα από την κούραση...

Ανώνυμος είπε...

Κάθε φορά που διαβάζω γελοιότητες φαντασιόπληκτων ‘’χριστιανών’’ θρηνώ για το ότι μέσα τους κυριαρχεί το σκοτάδι και όχι το Φως του Χριστού. Πέρασαν 8 χρόνια και δεν έγινε τίποτα από αυτά που γράφανε ως προφητείες βεβαιότητας. Το όλο κακό είναι ότι δεν βάζουν μυαλό και ζουν με τα παραμύθια τα οποία τους καλλιεργούνε πλανεμένοι ρασοφόροι που το ‘’παίζουν’’ γέροντες.
π. Νεόφυτος

Ανώνυμος είπε...

Σύμφωνα με έρευνα που είχε γίνει πρίν από 4 - 5 χρόνια, το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων Ορθοδόξων Χριστιανών (περίπου 97 %) έχει χαλαρή έως καθόλου σχέση με την Εκκλησία, (συμμετοχή μόνον τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, στην Κοίμηση της Θεοτόκου, καί σε Γάμους, Κηδείες, Μνημόσυνα).
Είναι πολύ λίγοι αυτοί που εκκλησιάζονται συνεχώς, παρακολουθούν τούς λόγους καί τις πράξεις Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων, Μητροπολιτών, καί δείχνουν πραγματικό ενδιαφέρον για την πορεία των Εκκλησιαστικών πραγμάτων.
Γι αυτό καί δέν είναι δύσκολο οι "σοφοί" και οι "γνώστες", να τούς δείξουν λίγη κατανόηση καί επιείκεια, ακόμη καί όταν ανησυχούν καί πανικοβάλλονται χωρίς σοβαρό λόγο.
Αυτή η ανησυχία τους εξ άλλου δείχνει το ζωηρό τους ενδιαφέρον για τη σωτηρία τους, πράγμα που είναι βέβαια δείγμα υγείας.
Νομίζω ότι κανείς δέν θα ήθελε να ποιμαίνει αδιάφορους.