Έτσι νύχτες σκέφτουμαι τους. - Γιάννη Πεγειώτη

Έτσι νύχτες σκέφτουμαι τους.
Τυρρανισμενους να στηνουν προχωματα.
Άλλοι θκυο ,θκυο ,τρεις ,τρεις, χαμενοι.
Να υποχωρουν ενώ οι κλεφτες προελαυνουν.
Έτσι νύχτες έρκεται τζιαι μιλά μου.
Ήβρα τον μόνον του τραυματιαν πάστο ποιν
Εφορτωθηκα τον. Ουλλον ελάλεν ευκαριστω..
Να  έξερεν πως τζείνος μεσωζεν που την απελπισιαν της προδοσιας.
Σειρά κάτω μερού να μεν φαινουμαστεν.
Σειρά να τζοιμηθουμεν λλίον μες τη μαντραν.
Τέσσερα μερονυχτα σιόν, σιόν, ωστη τζιαι εμπεησαν στη Μορφου.
Μες το νοσοκομείο είπεν μου εσωσες με σειρουιν.
Μαν αντεξα.. Λαλώ του. Εν η παρέα σου, η καλογνωμια σου.
Εν τζι οι ευτζιες των μαναων μας.
Έτσι νύχταν επεζεψαμεν αξυπολητοι σχεδόν.
Πόξω που τες Πρώτες βοηθειες.
Θκυο προδομενοι, ξηασμενοι στρατιώτες
Που το καρβουνιασμενον Πέντε μίλιν
παρπατητοι με οση ζωή μας έμεινε
υστερις που τούντο άδικον το θανατικον.

Γιάννη Πεγειώτη