Κύριε, ἒμαθα νά ὑφαίνω…
Κύριε, ἒμαθα νά ὑφαίνω τή ζωή μου
Στόν ἀργαλειό τοῦ χρόνου,
Μέ σαΐτες ἀτσάλινες.
Φάδι –στημόνι
Οἱ χρυσοκλωστές τῆς ἀγάπης Σου,
ὡσότου τελειώσει
το ἐργόχειρο μιᾶς ὑπόσχεσης…
Κράτα μου, Κύριε, ἂγρυπνα τά μάτια
ὣς τήν ἒσχατη ὣρα
γιά τά μικρά πλεούμενα.
Καί τή σκέψη ἁγνή,
στό ἂχραντο πέλαγος τῆς ὀμορφιᾶς Σου.
Ἰ. Ἀ. Νικολαΐδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου