O ΣΠΟΡΕΑΣ
Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ σὰν σπόρος δὲν εἶναι ἁπλῶς λόγια, εἶναι ἡ παρουσία τοῦ
ἴδιου τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ μέσα στὴ ζωή μας, τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἕνας
σπόρος ὁ ὁποῖος καρποφορεῖ ὅταν πέσει μέσα στὴν ἱστορία καὶ πεθάνει καὶ ἀναστηθεῖ
καὶ δώσει τροφὴ γιὰ νὰ ζήσει ὁ κόσμος.
Ἐν ὑπομονῇ καρποφορεῖ διότι ὅπως κάθε δένδρο γιὰ νὰ φυτρώσει
χρειάζεται τὸν χρόνο του, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, μὲ τὰ μέτρα ποὺ ὁ ἴδιος ὁ
Θεὸς χρησιμοποιεῖ, μπορεῖ νὰ μὴ μᾶς δείξει ἀμέσως τὰ ἀποτελέσματά του. Ἀλλὰ αὐτὸ
δὲν σημαίνει ὅτι δὲν θὰ καρποφορήσει κάπως.
Μητροπολίτης Περγάμου ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΗΖΙΟΥΛΑΣ
Ἀπὸ τὸν τόμο "100 Κηρύγματα" τῶν ἐκδ. ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ, σσ. 52, 53
1 σχόλιο:
Θεσσαλονίκη, στο μακρινό 1996. Μες στη φουρτούνα των αναζητήσεων. Ο σπόρος σου αναπάντεχος. Ακόμα καρποφορεί. Λόγος να σπουδάσεις, να αρματωθείς ελπίδα. Με άγγιξες Δεσπότη μου απαλά, με το ραβδάκι της αφύπνισης. Πόσο λίγοι μοιάζουν οι θεολογούντες πλάι σου... Μου λείπεις, στη Βαβέλ των καιρών μας. Λείπει το μειλίχιο, στοχαστικό σου ύφος. Έτοιμο όμως να μετακινήσει βουνά! Αβίαστη η ζεστασιά σου, αληθινού θεολόγου. Ευτυχώς υπήρξες και ευτυχώς σε γνώρισα. Έζησα λίγο την πνοή σου, τη ματιά σου. Για να υποψιαστώ κάτι από τον κόπο της γνώσης σου. Στερέψαμε, από μορφές σαν τη δική σου. Ερημιά αβάσταχτη δάσκαλε.
Καλό Παράδεισο!
Ελευθέριος Βάσσος
Δημοσίευση σχολίου