Η “σχιζοείδεια” των Ορθοδόξων Ποιμένων
Η ομορφιά και η ελευθερία της Ορθοδοξίας, σε αντίθεση με τον
συγκεντρωτισμό του Ρωμαιοκαθολικισμού και την ασυδοσία του Προτεσταντισμού, έγκειται
στο ότι τηρεί μια ισορροπία ανάμεσα στα εκκλησιολογικά άκρα, τα οποία κατέλαβαν
οι δύο αυτοί κλάδοι του Χριστιανισμού, οι οποίοι για μας – βάσει της πίστης και
των παραδόσεων – έχουν εκτραπεί σε πληθώρα κακοδοξιών και αιρετικών αποκλίσεων.
Ο μεν Παπισμός έχει γίνει μια παποκεντρική εκκλησία στην οποία το αλάθητο έχει
κατέλθει από τον Χριστό στον εκάστοτε Ρωμαίο Ποντίφηκα, ο δε Προτεσταντισμός
μετατράπηκε σε ένα “μπάχαλο” πολυφωνίας και ατομισμού, κομματιασμένος σε μια
πληθώρα ανεξαρτήτων μεταξύ τους δογματικά εκκλησιών, στις οποίες ο καθένας
επιλέγει τη θεολογία και τη θρησκευτικότητα που τον βολεύει περισσότερο…
Στα καθ’ ημάς δεν είναι έτσι. Το συνοδικό και επισκοποκεντρικό εκκλησιολογικό σύστημα των Ορθοδόξων Τοπικών Εκκλησιών συντηρεί μεν τη γενική και καθολική αλήθεια και Παράδοση, ωστόσο δίνει και μια ελευθερία στην εκάστοτε τοπική εκκλησία να επιλέγει τη δική της ιδιομορφία. Η πολυφωνία αυτή είναι ελεγχόμενη από τις Συνόδους των Επισκόπων.
Αυτοί, ακολουθώντας το Αποστολικό παράδειγμα της πρώτης εν Ιεροσολύμοις Συνόδου, διακρατούν την ενότητα εν Αγίω Πνεύματι μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, στις οποίες όλοι οι επίσκοποι έχουν ισότιμη ψήφο στις αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν.Είναι φυσικό λοιπόν η ελευθερία αυτή και η ισότητα ανάμεσα στις Επισκοπές
να δημιουργήσει και μερικές “παραφωνίες” - ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του
ποιμνίου, τις ιστορικές συγκυρίες και
άλλους παράγοντες - οι οποίες ωστόσο ελέγχονται και θεραπεύονται από τους
οικείους Επισκόπους. Το πρόβλημα καθίσταται μεγαλύτερο, όταν ο Επίσκοπος
προσπαθεί να επιβάλει “τα δικά του”. Και αυτό σε ένα βαθμό είναι θεμιτό και
λογικό. Όταν όμως οι αποκλίσεις στις ενέργειες των Ιεραρχών είναι έντονες, τότε
μπορεί να δημιουργηθεί η εντύπωση μιας “σχιζοείδειας” στην Ορθόδοξη Εκκλησία
και στη διδασκαλία της και αυτό δεν είναι δίκαιο, διότι αδικεί την αλήθεια της
Ορθοδοξίας και της μοναδικότητάς της στη διατήρηση της ανόθευτης χριστιανικής
πίστης.
Ας δούμε ένα σύγχρονο παράδειγμα: ο επίσκοπος Περιστερίου αφαίρεσε τον
Εσταυρωμένο πίσω από την Αγία Τράπεζα, επικαλούμενος την αρχαιότερη λειτουργική
παράδοση, η οποία, σε αντίθεση με τη ρωμαιοκαθολική νοοτροπία και θεολογία που
επέβαλε τον Εσταυρωμένο, είχε εσχατολογικό χαρακτήρα και το σύνθρονο πέριξ της
Αγίας Τραπέζης δεν χρειαζόταν και τη διακόσμηση του Σταυρού. Αν και όλα αυτά
είναι κατά βάση σωστά, η συνήθεια οδήγησε πολλούς πιστούς σε αντιδράσεις, καθώς
τους κακοφάνηκε αυτή η απότομη και διατασσόμενη αλλαγή, χωρίς πολλές
επεξηγήσεις και με συνοπτικές – άνευ σοβαρού διαλόγου – διαδικασίες. Μην ξεχνάμε,
άλλωστε, πως και άλλα ρωμαιοκαθολικά δάνεια πέρασαν στην Εκκλησία μας –
αναμενόμενο λόγω του ανεξέλεγκτου προσηλυτισμού τους επί Τουρκοκρατίας – όπως
π.χ. η εικόνα της Αγίας Τριάδος με τον Πατέρα ζωγραφισμένο σαν παππού και το
Πνεύμα σαν περιστέρι, η εικόνα επίσης της Αναστάσεως με τον Χριστό να ίπταται
του τάφου κρατώντας λάβαρο και άλλα. Θα περιμένουμε λοιπόν να ολοκληρώσει ο
άγιος Περιστερίου το καλό έργο που ξεκίνησε και να μη μείνει μονάχα στην
αφαίρεση του Εσταυρωμένου όπισθεν της Αγίας Τραπέζης...
Το “λάθος” του Περιστερίου είναι πως η λειτουργική αυτή κίνηση στην
οποία προέβη δεν έγινε με τον σωστό συντονισμό και την αρμόζουσα Συνοδική
κάλυψη. Ήταν επόμενος ο σκανδαλισμός μέρους του ποιμνίου λόγω άγνοιας,
συνήθειας, παραπληροφόρησης και άλλων πολλών λόγων, τους οποίους δεν θα
αναλύσουμε εδώ. Και κει που το πράγμα γίνεται πιο παράδοξο και ανακόλουθο είναι
όταν βλέπουμε την ίδια στιγμή να γίνονται προσπάθειες από άλλους Ορθοδόξους
Επισκόπους προκειμένου να έρθουμε κοντά με τους Ρωμαιοκαθολικούς! Και δεν
αναφέρομαι φυσικά σε οργανωμένους διαχριστιανικούς διαλόγους άνευ της παράβασης
και παράκαμψης των ιερών Κανόνων της Εκκλησίας. Μιλάω για “περίεργες” και
αχρείαστες κινήσεις, όπως επί παραδείγματι συμπροσευχές και δανεισμούς
ρωμαιοκαθολικών ναών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των Ορθοδόξων, λες
και βρισκόμαστε σε διωγμό...[1]
Ο συντονισμός, η συνεννόηση, ο διάλογος μπορεί να αποτρέψει αυτές τις
“σχιζοφρενικές” ενέργειες που μας μπερδεύουν όλους και κυρίως τους εκτός
Εκκλησίας, στους οποίους δίνεται μια εικόνα που σε καμιά περίπτωση δεν είναι
ελκυστική για την προσέλκυσή τους στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Οι καλές προθέσεις θα
πρέπει να συνοδεύονται και από εγκεκριμένες από την Παράδοσή μας ενέργειες.
Αλλιώς αδικούνται οι φορείς τους και η όποια στοχευμένη πράξη τους. Αυτά
γενικά, καλοπροαίρετα και χωρίς πρόθεση στοχοποίησης συγκεκριμένων προσώπων.
Αυτό, άλλωστε, το τελευταίο θα ήταν και ανούσιο και εφάμαρτο.
33 σχόλια:
Κ. Νούση, μην αναλαμβάνετε δράση ως δημόσιος τιμητής των πάντων. Ειδικά όταν δε γνωρίζετε πράγματα οπως για τους ναούς στη Σμυρνη. Θα με ενέπνεε περισσοτερο μια προσευχόμενη στάση απο θεολόγους παρα η εκζήτηση δημόσιας διατύπωσης λόγου χωρίς πλήρη γνώση. Χαρακτηριστικό του Έλληνα το τελευταίο μαλλον…
Τιμητές των πάντων γίνονται αυτοί που κατεξοχήν χειροτονήθηκαν για να έχουν μια προσευχόμενη στάση. Και έχουν γκρεμίσει τα πάντα: από τη μια οι ανανεωτικοί της αφέλειας και από την άλλοι οι παραδοσιακοί της αναίδειας.
Τιμητές των πάντων γίνονται και οι ανώνυμοι σχολιαστές που ντρέπονται να φανερωθούν. Γιατί τρέμουν να μαθευτούν ποιοι είναι και τι πρεσβεύουν. Χαρακτηριστικό του Έλληνα το τελευταίο.
Σημασία έχει να γράφεις με πόνο ψυχής, μα και θάρρος για την εκκλησία, την μόνη μας ελπίδα, τη μεγαλύτερη ανάγκη μας. Ο Κ.Νουσης είναι από τους τελευταίους των Μοϊκανών. Τον ευχαριστούμε πολύ γι' αυτό.
Ελευθέριος Βάσσος
ευχαριστω εκ καρδιας τον φιλο και συναδελφο Λευτερη για τα καλα του λογια παντοτε.
οσον αφορα τωρα στον ανωνυμο σχολιαστη που με κατακρινει σαν γενικο τιμητη της ορθοδοξιας, θα ειχα να του απαντησω το εξης απλο: δεν εχω καμια τετοια προθεση, εκεινο ομως που θαυμαζω ειναι ο απροκαλυπτος πια οικουμενισμος, εφοσον θελεις να πουμε τα πραγματα εξω απο τα δοντια/
φυσικα και δεν ξερω τι ακριβως γινεται στη Σμυρνη, ωστοσο φανταζομαι πως δεν ειναι τα πραγματα τοσο πιεστικα ωστε οι εκει ορθοδοξοι να ζητανε ρωμαιοκαθολικους ναους για να στεγαζονται.
δοξα τω Θεω, δεν ειμαστε ουτε σε πολεμο ουτε σε οικονομικη κριση, ωστε να μη βρισκουν χωρο για τις λατρευτικες τους αναγκες, εστω και αν χρειαστει να κτισουν κατι σε λυομενη κατασκευη, που γινεται και πολυ γρηγορα μαλιστα.
αλλα φοβαμαι οτι απο πισω κρυβεται αυτη η πονηρη - με τη μεθοδο του σαλαμιου - προσεγγιση με τους Καθολικους. και αυτο ειναι απαραδεκτο. αν αρεσει στον ανωνυμο σχολιαστη, επειδη ειναι κρυφοοικουμενιστης, προβλημα του...
να το θεσω λιγο διαφορετικα το ζητημα.
αν ημουν επισκοπος Σμυρνης, ακομα και αν ειχα προβλημα, δεν θα μου πηγαινε η καρδια να καταφυγω σε ρωμαιοκαθολικο ναο.
εσεις, αν ησασταν, τι θα κανατε; αναρωτηθειτε για να καταλαβετε το μεγεθος του προβληματος και αφηστε τα ρητορικα τεχνασματα περι της προπετειας του Ελληνα...
Να δοξάσουμε τον Θεό που δεν είστε Επίσκοπος στην Σμύρνη.
Τον ναό αυτό η δυτική εκκλησία τον πρόσφερε μόνιμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία για να λατρεύουν τον Θεό.
Εσείς οι εκ Λαρίσης συγκεντρώστε χρήματα να αγοραστεί οικόπεδο, βρείτε αρχιτέκτονα, πάρτε άδεια από ο τουρκικό κράτος, κτίστε ναό ώστε να επιστρέψει αυτό ο Σμύρνης πίσω.
Μέχρι τότε κρατήστε την άποψή σας προσωπική και μην σπέρνετε ζιζάνια με ανώφελα λόγια.
π. Νεόφυτος
Πολύ ορθά και στοχευμένα διατυπώνει τις θέσεις του ο κ. Νούσης!
Πράγματι, πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σε θέματα θεολογικής ερμηνευτικής,
καθώς επίσης και σε ζητήματα τελετουργικού τυπικού.
Τα πάντα μέσα στην Εκκλησία έχουν την πνευματική τους αξία και τη σωτηριολογική τους προοπτική...
Και φυσικά η οιαδήποτε καινοτομία θα πρέπει να ευθυγραμμίζεται με την Ιερή Παράδοση
και σαφέστατα με το συνοδικό μας σύστημα!
Συγχαρητήρια για το άρθρο σας!
Να δοξάσουμε το Θεό που είστε ιερεύς και ντρέπεστε να φανερωθείτε;
Εμείς οι εκ Λαρίσης συγκεντρώνουμε την έγνοια μας για την εκκλησία, παίρνουμε άδεια από την κατ εικόνα Θεού ελευθερία με ονοματεπώνυμο, ώστε να επιστρέψει η αλήθεια της εκκλησίας που καμουφλάρεται ή παραποιείται καθημερινά.
Μέχρι τότε, θα λέμε την άποψή μας δημόσια και θα σπέρνουμε άνθη από ωφέλιμα γόνιμου προβληματισμού λόγια.
Ελευθέριος Βάσσος
Να σας ρωτήσω π. Νεόφυτε
Ο ναός θα παραμείνει ως έχει ή θα γίνουν εσωτερικές αλλαγές ώστε να λάβει ορθόδοξη μορφή; επειδή είμαστε και οι δύο σχεδόν σίγουροι ότι θα παραμείνει ως έχει, αναρωτιέμαι αν τα κίνητρα των πατριαρχικών είναι τόσο αγνά.
Επίσης δεν νομίζω ότι είναι χρηματικό το ζήτημα για την ανέγερση ενός ακόμη ναού. Αλλά ούτε και ζητήθηκε η συνδρομή άλλων ορθοδόξων εκκλησιών στο χτίσιμο ενός ναού στην ιστορική Σμύρνη. Λέτε να .μη βοηθούσαν οικονομικά;
Μεταξύ μας πάτερ, αν είστε ιερέας φυσικά, κοροιδευομαστε συνσμεταξυ μας;
Τα στοιχεία μου ο κ. Αναστάσιος Κωστόπουλος τα γνωρίζει από ετών.
π. Νεόφυτος
Στο προηγούμενο: συναμεταξυ
Εσείς π. Νεόφυτε, θα ήσαστε αναπαυμενος να λειτουργήσετε σε ναό " καθαγιασμένο" από τους Λατίνους; απαντήστε ευθέως παρακαλώ
Μην κρύβεστε πίσω από τα παντελόνια του κ. Κωστοπουλου.
Εφόσον κατηγορείτε και μέμφεστε έναν επώνυμο, η ρασοφορικη τιμιότητα κραυγάζει να αποκαλυφθείτε. Αλλιώς, να κάθεστε στα αυγά σας.
Τι δεν καταλαβαίνετε;
Ελευθέριος Βάσσος
" ...δανεισμούς ρωμαιοκαθολικών ναών για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών των Ορθοδόξων, λες και βρισκόμαστε σε διωγμό..." Αποκλείεται ο κ.Κ.Ν. να αγνοεί ότι σε ΗΠΑ,Καναδά ,Ευρώπη υπάρχουν ορθόδοξοι ναοί που αγοράστηκαν ή δανείστηκαν από καθολικούς ή προτεστάντες, δεδομένης της ανυπαρξίας διαθέσιμης γής ή κόστους ανοικοδόμησης. Όσο για την Σμύρνη,μάλλον δεν ξέρει τι εστί Τουρκικό κράτος,όχι για να δώσει άδεια αγοράς γής (μόνο μακροχρόνια μίσθωση γης επιτρέπεται),αλλά και ανοικοδόμησης ,όχι ναών (που απαγορεύεται) αλλά κτιρίων χωρίς μορφή ναών. Εκοιμήθη ο μακαριστός Πισιδίας Σωτήριος για να απαντήσει κατάλληλα τι τράβηξε και αν δεν υπήρχαν οι σλαβόφωνοι οικον.μετανάστες τίποτε δεν θα γινόταν, από τα πολλά που έγιναν εκεί.
Χρειαζόταν η απάντηση σας jean alatzo σε αυτούς που από το άνετο γραφείο τους στηλιτεύουνε αντί να ζωστούν το λέντιο και να βοηθήσουν.
Πρώτα δανειστήκαμε από ρωμαιοκαθολικούς και προτεστάντες θεολογικές νοοτροπίες και πρακτικές και κατόπιν φυσιολογικά δανειστήκαμε και τους ναούς τους.
Σε ΗΠΑ, Καναδά, Ευρώπη (και κυρίως στην Ελλάδα) έχουμε
χορτάσει από δυτικοχριστιανικό πνεύμα. Και των συντηρητικών ορθόδοξων και των προοδευτικών ορθόδοξων. Όπως λέμε και στην τοπική διάλεκτο της Λάρισας: μπουχτίσαμε!
Σκεφτήκαμε ποτέ να φύγουμε από αυτό το Τουρκικό κράτος και να μεταφέρουμε το Οικουμενικό Πατριαρχείο αλλού; Στη Θεσσαλονίκη ή στο Άγιο Όρος; Μήπως ο Θεός και η Ορθοδοξία δεν έχουν λόγο ύπαρξης δίχως την Πόλη; Δεσμεύει τη σωτηρία των ορθόδοξων η Βασιλεύουσα;
Η ορθόδοξη δειλία των ανώνυμων έχει πιάσει την εσχατιά του πάτου! Και αφού τόσο πολύ κάνετε τους ειδήμονες, γιατί δε γράφετε κι εσείς ένα κείμενο; Να δούμε το θεολογικό σας επίπεδο, το γλωσσικό σας επίπεδο και τα επιχειρήματά σας;
Ιδού η Ρόδος (ανώνυμοι), ιδού και το πήδημα!
Ελευθέριος Βάσσος
Καλησπέρα κ.Νούση. Πιθανόν σε ζητήματα τοπικών εκκλησιών να υπάρχει μια, όχι πολυφωνία, αλλά μάλλον ελεγχόμενη "ελευθερία". Σε άλλα θέματα, όμως, όπως αυτά των εμβολιασμών, είδαμε ότι η πολυφωνία δεν υπήρχε ούτε καν ως επίφαση. Δυστυχώς, στο συγκεκριμένο ζήτημα η ιεραρχία επέδειξε ένα τυραννικό προσωπείο,που θα ζήλευε ακόμα και το αλάθητο του Πάπα.
Μετά τιμής,Σοφογιάννης Αθανάσιος,εκ Βολου ορμώμενος
Δεν χρειαζόμαστε αγαπητέ το λατινικό λεντιο. Αρκετά πια με τον περιρρεοντα οικουμενισμο
Είπαμε. Διακρινομεθα για ελαφριά σχιζοειδεια εμείς οι ορθόδοξοι κ. Σοφογιαννη
Οι ανώνυμοι που ντρέπονται για τον εαυτό τους και παίζουν κρυφτούλι , ας μη μιλούν για άνετα γραφεία (ίσως αυτοί τα έχουν), διότι δεν ξέρουν τον Γολγοθά του καθενός.
Ανώνυμος = αναξιοπρεπης
Ανώνυμος = ολιγιστος
Ανώνυμος = κανένας
Για ρωτήστε τους πνευματικούς σας (αν έχετε):
Μπορώ ως κουκουλοφόρος να το παίζω θεολόγος;
Είναι εφαμαρτο;
Με τιμά;
Προσιδιάζει σε ορθόδοξο χριστιανό;
Ο Χριστός αν ήταν σωματικά παρών τι θα μου έλεγε;
Διότι ο Θεός μάς προίκισε με θάρρος, θάρρος περίσσιο. Αυτό ενδυνάμωσε ομολογητές, μαρτυρες, αγίους.
Αυτά.
Ελευθέριος Βάσσος
Επεισόδιο του Λαρισινού σίριαλ με τίτλο. «Η Ορθοδοξία Αντί-Δύση», χωρίς Πέτρο. «Πας μη χριστιανός ορθόδοξος, αιρετικός». “Extra Ecclesia-Orthodoxia-nulla salus” ! «Έξω από την Εκκλησία-Ορθοδοξία-καμιά σωτηρία» ! Ο Θεός ακούει, δεν είναι κουφός. Και βλέπει τι πανηγύρι έχει στήσει το τέρας του … Οικουμενισμού ! Κατά τα άλλα προπέτεια περισσή και ανευθυνολογία έξω από το χορό, εξωραϊσμένα σε πόνο για την Εκκλησία … καρδιακό ! Αθανάσιος Κοτταδάκης
Το είχα σκεφθεί και εγώ το σήριαλ με τον Πέτρο. Διδάχθηκαν από εκείνον και τώρα ως μαθητές του συνεχίζουν. Υπάρχει πεδίο δόξης λαμπρό…
Ενας ανώνυμος που πάει κόντρα στους επώνυμους
@ Κοτταδακη
θυμηθηκα κατι θεολογικες και γραμματικοσυντακτικες ασυναρτησιες πουεγραφες προσφατα και με αναγκασες να σε σχολιασω.
τωρα τι θες και προκαλεις; θες να τα ξανακουσεις μηπως;;
@ αλατζο
να ευχηθουμε λοιπον να συνεχιζεται αυτο το ματαιο αλισβερισι με ρωμαιοκαθολικους και προτεσταντες; αυτο θελετε; ή μηπως εισαστε τοσο αφελης που δεν καταλαβαινετε πως ολα αυτα σημερα γινονται με πονηρες, δλδ οικουμενιστικες προθεσεις;;
Όσοι δεν έχουν βγει έξω από τον θεσσαλικό κάμπο κ. Νούση ξέρουν να γράφουν πολλά για εμάς τους Ορθόδοξους που δεν ζούμε σε μια χώρα με κρατική προστασία της Εκκλησίας. Ας μας αφήσουν στην ησυχία μας και να λύσουν τα δικά τους προβλήματα. Εμείς θα επιβιώσουμε ως χριστιανοί με καθημερινές μάχες για την Κοινότητά μας και την Εκκλησία μας.
Χρήστος Αμανατιάδης
München (Μόναχο)
Παραμένετε ανυποψίαστος για το τι γράφουμε.
Μην είστε όμως καρδιογνωστης και κριτής ψυχών. Δε σας πάει στην ηλικία σας. Εδώ μιλάμε για θεολογία και μόνο. Έτσι σας γαλουχεί φαίνεται το κωμικοτραγικό σίριαλ δεκαετιών της "ΖΩΗΣ" επιβεβαιώνοντας τον Χρήστο Γιανναρά στο "καταφύγιο ιδεών", πλήρως όμως. Επεισόδια του σήριαλ της "ΖΩΗΣ" (και του "ΣΩΤΗΡΑ", αντάμα τα δυο τους εκεί!), το ζήσαμε στη Λάρισα, στον έσχατο βαθμό παραφροσύνης, από το '89 και μετά.
Σας ξέρουμε. Οπότε, όχι σε εμάς τα οργανωσιακά σας κατάλοιπα.
Εκεί που σας παίρνει.
Ελευθέριος Βάσσος
Από τότε που άρχισε να γράφει εδώ ο θεολόγος που υπογράφει διαπιστώνω ότι ορθά πολεμά τον οικουμενισμό και τον Πάπα. Του ξέφυγε μόνο ότι κάνει λάθος με το να μην επιδέχεται τον αντίλογο. Ομοιάζει ως προς το αλάθητο του Πάπα σε όσα διατυπώνει. Ας κατεβάσει τους τόνους του, και ας μην μειώνει τους αντίθετους, διότι αυτό δεν είναι τουλάχιστον ευγενικό. Αυτά διδάσκει στα παιδιά μας;
Ελευθέριε Βάσσο,
όλα όσα λέτε για τους ανώνυμους σχολιαστές θα τα λέγατε και στον άγιο Αθανάσιο τον Πάριο ο οποίος υπογράφει ως "Ναθαναήλ Νεοκαισαρέως" σε ένα (τουλάχιστον) έργο του;
Αγαπητέ, όταν ο άλλος μιλά κόσμια και με επιχειρήματα είναι ανούσιο να μιλάτε για ανωνυμία!
Φροντίστε να είστε επαρκής θεολογικά ώστε να τον "αφοπλίσετε" με ανάλογα επιχειρήματα και μη καταφεύγετε σε ευκολάκια του στυλ "δεν απαντώ σε ανώνυμους".
Αυτό δείχνει αδυναμία!
Η αξία σας θα φανεί όταν καταρρίψετε τις ανώνυμες ιδεοληψίες και όχι με το να μας λέτε ότι η ανωνυμία είναι εφάμαρτη κι άλλα τέτοια!
Εν ολίγοις, το να μη φανερώνει εαυτόν κάποιος δεν είναι δα και έγκλημα!
Θυμηθείτε και δύο ωραίες σκηνές όπου ο Κύριος εμφανίζεται ως αγνωστος/ανώνυμος στους μαθητές....
Μη ξαναπαραπονεθείτε, λοιπόν, δεν σας τιμά!
Αθανάσιε Κοταδάκη, θέλετε κάτι;
Πέτρος
Προς: 10 Νοεμβρίου 2023 στις 2:31 μ.μ.
Μην είστε τόσο αφοριστικός κ. Βάσσο. Η προσφορά της «Ζωής» και του «Σωτήρα» στην Εκκλησία και την Θεολογία δεν μπορεί να παραγραφεί, από κάποια γεγονότα.
Ο κ. Γιανναράς γράφει όσα κατά την προσωπική του άποψη τον πίκραναν, γιαυτό και μερικούς ανθρώπους τους κρίνει λογοτεχνικά και όχι θεολογικά στο βιβλίο του αυτό, όχι για το τι πρόσφεραν, αλλά κάνοντας στην σημερινή γλώσσα μπούλινγκ για το αν ήταν κοντοί στο μέγεθος, και τα πόδια τους όταν καθόντουσαν δεν έφτανα στο πάτωμα.
Όταν δημοσίευσε το γνωστό αυτό βιβλίο, μετά από λίγο καιρό ήλθε η ΧΦΕ εκδρομή στην Πάτρα, και ο τότε υπεύθυνος της Χρήστος Παπαθανασίου (νυν Μητροπολίτης Μάνης Χρυσόστομος) μου σύστησε τα παιδιά του Χρήστου (Γιανναρά) που ήταν μέλη της ΧΦΕ και συνόδευαν την εκδρομή. Αν αυτό δεν σας λέει κάτι, τότε θα σας πω ότι όταν πρότεινα στην Ζωή να απαντήσει, ότι γράφει πολλά άσχημα για την Ζωή, αλλά τα παιδιά του τα στέλνει στις ομάδες κατασκηνώσεις κλπ κλπ. Οι «ζωικοί» μου απάντησαν δεν είμαστε αυτού του ήθους.
Το 1985 μέτρησα και διαπίστωσα ότι 17 από τους Ηγούμενους στο Άγιο Όρος, ήταν πρώην μέλη ή συνεργάτες της Ζωής. Ας σταματήσει αυτό το ποίημα για «τα οργανωσιακά κατάλοιπα».
Τέλος οι Αρχιεπίσκοποι Αλβανίας Αναστάσιος και Γέρων πρώην Αμερικής Δημήτριος είναι από αυτά «τα οργανωσιακά κατάλοιπα».
Ο Άγιος Αμφιλόχιος της Πάτμου ο Μακρής, συνεργάτης της Ζωής (φίλος του π. Ηλία Μαστρογιαννόπουλου) διέμενε κατά την εξορία του στο Κοινόβιο της «Ζωής» στην Αθήνα επί έτη, είναι και αυτός από «τα οργανωσιακά κατάλοιπα».
Σας συμβουλεύω να διαβάστε την εισαγωγή του βιβλίου του κ. Κλεισοβίτη Νίκου (ψευδώνυμο), υψηλόβαθμου πρ. τραπεζικού στελέχους και συνεργάτη του Αλβανίας με τίτλο «ΜΟΝΟΣ ΠΡΟΣ ΜΟΝΟΝ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΑΝΚΙΓΙΑ» στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας ως ένα μικρό ξέσπασμα απαντά και λέει στους κατήγορους της «Ζωής» για την προσφορά «των δεκαετιών της "ΖΩΗΣ"»
Και όλα τα παραπάνω τα γράφει ένας απολυμένος από την Ζωή, και στενοχωρημένος από συνεργάτες του Σωτήρα. Μπορεί να έχω τις πικρίες μου, αλλά δεν παραβλέπω την προσφορά των Αδελφοτήτων «ΖΩΗ» και «ΣΩΤΗΡ» στην Εκκλησία και την θεολογία.
Με τιμή
Αναστάσιος Κωστόπουλος
@ 2.31
Δέχομαι τον αντίλογο. Αλλιώς δεν θα ασχολουμουν με τον Πέτρο τόσο καιρό.
Τις ύβρεις και τις ειρωνίες δεν δέχομαι. Εκεί αντιδρω
Αγαπητέ κ.Κωστοπουλε,
έζησα σε όλο τους το μεγαλείο τούς οργανωσιακους στη Λάρισα για πολλά χρόνια. Και έχω γράψει για το κατάστημα του χριστιανικού τους ήθους. Αυτά που είδαν τα ματάκια μου, άκουσαν τα αυτακια μου, μύρισαν τα ρουθουνακια μου και έζησε η ψυχούλα μου , εύχομαι να μην τα ζήσει κανείς ορθόδοξος...
Ως φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, έχω βρεθεί σε συναντήσεις και στη "ΖΩΗ" και στο "ΣΩΤΗΡΑ" και στην "ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΗ". Γνώρισα επίσης συμφοιτητές μου οργανωσιακους ακόμα και από την "ΣΠΙΘΑ". Γνώρισα και έχω πάει στα οικοτροφεία τους στη Θεσσαλονίκη ως απλός επισκεπτης. Έχω μιλήσει με αγόρια και κορίτσια που ζήσαν ως νέοι σε τέτοια εκκλησιαστικά κλίματα. Και μέχρι σήμερα γνωρίζω! Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να έχω μια πλήρη και μακροχρόνια εμπειρική άποψη για τις ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ. Δεν είμαι καθόλου αφοριστικος λοιπόν. Βιωματικος ειμαι. Ο Γιανναράς απλώς επιβεβαιώνεται. Είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Έχω λοιπόν γνωρίσει τις ποικιλες θεολογικές νοοτροπίες, όχι μόνο των οργανώσεων ,αλλά και των ενοριών και των μητροπόλεων και των κατασκηνωσεων, οι οποίες σχεδόν πάντα (με σπάνιες εξαιρέσεις) με κουράζουν αφόρητα. Με πνιγουν. Και ξέρετε γιατί; Διότι ο,τι πιο φρέσκο και ζωτικό, ο,τι πιο ελπιδοφορο, η εκκλησία μας, σμπαραλιαζετε καθημερινά. Γι αυτό ο λόγος μου έχει μια συμπυκνωμένη ροή ευθύτητας πάντοτε.
Με εκτίμηση
Ελευθέριος Βάσσος
@ Αμανατίδη
Μην μπερδεύετε. Δεν τα βάζω με τους ομογενείς ορθοδοξους
Φρονώ, αγαπητοί μου Ελευθέριε και Αναστάσιε, πως η αλήθεια για τις Οργανώσεις και τον Γιανναρά βρίσκεται κάπου στη μέση και σίγουρα όχι στα άκρα, που πάντα είναι προβληματικά...Βοήθησα για πολλά χρόνια στο κατηχητικό έργο της Εκκλησίας, σε ενορίες και στην Ζωή και φυσικά όλα αυτά τα χρόνια δεν βίωσα μεγάλες διαφορές. Παντού υπάρχουν ΑΓΙΟΙ άνθρωποι της προσφοράς , που χαίρεσαι να συνεργάζεσαι μαζί τους και φυσικά και στους δύο χωρους , Ζωή και ενορίες υπάρχουν θρησκευόμενοι θλιβεροί, υποκριτές και κλεισμένοι μεσα στον καταθλιπτικό τους ηθικισμό...Οπότε, ας μην γινόμαστε αφελείς λέγοντας πως οι άγιοι μαζεύτηκαν στις Ενορίες , ενώ οι υποκριτές και αιρετικοί στις Οργανώσεις, ...αυτά είναι αστεία πράγματα, αφού όπου ανθρώπινα υποκείμενα εκεί και ο χορός των παθών...Ο Γιανναράς, λοιπόν, εγραψε μια αυτοβιογραφία καθαρά υποκειμενική και το τι βίωσε ο ίδιος για δέκα χρόνια που ήταν στην αδελφότητα...Είναι λογικό να γράφει με πολύ πάθος και ΝΑ ΑΔΙΚΕΙ πρόσωπα και καταστάσεις.Όταν, μάλιστα, σε μια παρουσίαση βιβλίου του στο τέλος τον ρώτησα γιατί στο Καταφύγιο Ιδεών δεν έγραψε ούτε μια αράδα θετική για τη Ζωή, η απάντησή του ήταν συγκλονιστική: "μπορεί ,αγαπητέ μου, να έχω κάνει και λάθη, είναι όμως η προσωπική μου εμπειρία"...Και ναι έκανε και χοντρά ΛΑΘΗ, τα οποία έπρεπε να διορθώσει σε μία επανέκδοση, όπως έκανε και στην " ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥ ΗΘΟΥΣ"...Δεν μπορώ να λησμονήσω το πολύ άστοχο και σκληρό που έγραψε για τον αείμνηστο π. Σεραφείμ Παπακώστα: " κάποια στιγμή έπαθε εγκεφαλικό και αχρηστεύτηκε", απάραδεκτο για έναν Γιανναρά που δεν αστοχεί στην επιλογή και την νοηματική των λέξεων...Με το πάθος που είχε, όμως, ο χαρακτηρισμός αυτός απαξιώνει παντελώς τον πατέρα Σεραφείμ, λες και αναφέρεται σε ένα μηχανικό εξάρτημα...Ως εκ τούτου, κατανοούμε πως τα άκρα και τα πάθη μας οδηγούν σε παρεκτροπές και χρήσιμο είναι να προσέχουμε τι λέμε και τι γράφουμε...Οι ΑΓιοι, λοιπόν, βρίσκονται και στις Ενορίες και στην Ζωή και όπου αλλού έχουμε σύναξη πιστών που αναγνωρίζουν την επίσημη θεσμική Εκκλησία μας...Καιρός είναι να τους αναζητήσουμε και να συνεργαστούμε μαζί τους για το καλό της Εκκλησίας, αλλά και για τη σωτηρία μας ...Τα μανιχαιστικά σχήματα δεν βοηθούνε πνευματικά!...
Δημοσίευση σχολίου