ΚΑΠΟΙΟΣ
δὲν θέλει νὰ κάνετε παρέα. Τί τρέχεις ἀπὸ πίσω του;
Θἰγεσαι καὶ λόγῳ τοῦ πληγωμένου ἐγωισμοῦ σου ἔχεις ψυχολογικὸ κενό, ποὺ
προσπαθεῖς νὰ τὸ γεμίσεις μὲ τὸ νὰ τρέχεις στὸ κατόπιν του. Αὐτὸ σὺν τῷ χρόνῳ σοῦ γίνεται τρόπος ζωῆς καὶ ἀρρωσταίνεις,
ψυχολογικὰ ἐξαρτημένος. Κι ἂν ὁ ἄλλος εἶναι καλὸς "μάστορας" καὶ σὲ
θυματοποιήσει γιὰ τὰ καλὰ γιατὶ σὲ πῆρε χαμπάρι, βοήθειά σου... Διότι ὅπως
μεταχειρίζεσαι ἐσὺ τὸν ἑαυτό σου, ἔτσι σὲ μεταχειρίζονται καὶ οἱ ἄλλοι. Κάθε ἐξάρτηση
ἔχει ὑπόβαθρο κατάθλιψης.
Ἄς στραφοῦμε πρὸς τὸν Χριστό, ἔχοντας Αὐτὸν μόνον μπροστά μας ἐναντίον στὶς πάσης φύσεως ἐξαρτήσεις. Διότι ἄλλο εἶναι ἡ ταπείνωση τῶν ἁγίων καὶ ἄλλο ἡ ἀναξιοπρέπεια τῶν ψυχολογικῶν ἐξαρτήσεων. Ὡς χριστιανοί, ταπεινοὶ ἢ ἐγωιστές, ἢ πότε τὸ ἕνα πότε τὸ ἄλλο, ἂς εἴμαστε τοὐλάχιστον ἀξιοπρεπεῖς. Σώζει πολλὰ κι αὐτό.
Ἐπίσης καὶ κάτι ποὺ πρέπει νὰ προσεχθεῖ στὴν πνευματικὴ ζωή: ἄλλο ἡ ὑπακοὴ
τῶν ἁγίων καὶ ἄλλο ἡ ὑπακοὴ τῶν ἡλιθίων. Τοὺς πρώτους νὰ ἔχουμε ὑπόψη μας. Ὅπως
καὶ ἄλλο ἡ ὐπακοὴ σὲ ἰσορροπημένο ἄνθρωπο, ἐνήμερο κυρίως τῶν ἀδυναμιῶν του -γιὰ
τοῦτο καὶ τὸν χαριτώνει ὁ Θεός- καὶ ἄλλο ἡ ὑπακοὴ σὲ γκουροὺ ποὺ δημιουργεῖ
φατρίες ἐξουσίας καὶ ἀρρώστιας. Στὴ δεύτερη περίπτωση, μόλις διαπιστώσεις
τέτοιου εἴδους ἀτμόσφαιρα, διότι κάποια κομμάτια τῆς ψυχῆς σου εἶναι ἀκόμα ὑγιή,
φεύγα καὶ σώζου!
π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου