ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ «ΤΡΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» - π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ «ΤΡΕΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ»

π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Το μυστήριο των Αγίων Χριστουγέννων ξυπνάει στις καρδιές των ανθρώπων την απορία της απροσδόκητης ανακοίνωσης ότι ο Θεός έρχεται ανάμεσα μας και βιολογικά! Στα δεδομένα μας τα ανθρώπινα! Ένσαρκα και στις συνθήκες μας! Μπαίνει όμως στην ροή της ανθρώπινης ζωής ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΑ, όχι κατά τα φυσικά βιολογικά δεδομένα. Γεννιέται εισερχόμενος στο σώμα μιας γυναίκας παρθένου χωρίς την διαδρομή της σύμβασης ενός γάμου. Η παρθενία σήμερα δημιουργεί με το άκουσμα δυσφορία ντροπής, αίσθηση αβουλίας σεξουαλικής, ξεπερασμένη στάση ζωής. Η απορία, γιατί η Παναγία «χρειαζόταν» να είναι Παρθένος, προκύπτει από την δυσφορία ότι δήθεν είναι στερητική κατάσταση η παρθενία! Το σώμα σήμερα δεν είναι ποιότητα τρόπου σχέσεως και έκφραση της ψυχικής τοποθέτησης και ποιότητας, παρότι όλοι συμφωνούμε ότι η ματιά το χαμόγελο και η χειρονομία είναι φανερώσεις της ψυχικής ποιότητας! Το σώμα «κομματιάστηκε» σε συμπεριφορικά εκδηλώματα σαν τα παραπάνω και σε αυτοικανοποιητικές απαιτήσεις. Έγινε «γλειφιτζούρι» επιδιωκόμενης γλυκύτητας. Φυσικά και πάλι, όλοι συμφωνούμε ότι δεν είναι τροφή το…  γλειφιτζούρι! Η υποδούλωση σε εξαρτήσεις «αναγκών» όμως δεν διαβάζεται πλέον ως υποδούλωση αλλά ως ελευθερία αυτοδιάθεσης η οποία αυτοδιάθεση από δυνατότητα επιλογής του σωστού, έγινε «δυνατότητα» αυτοπαράδοσης σε κάθε εγειρόμενη σαρκική επιθυμία, φυσικά και σεξουαλική.

Όλο το σκηνικό βεβαίως εμπεδώθηκε ως κοινωνικοπολιτισμική στάση και αντί ευτυχίας, που ήταν και είναι το επιδιωκόμενο, αναπαράγει την αίσθηση του ανικανοποίητου. Ο νόμος του Θεού, με όση έκπληξη και να ακούγεται αυτό, αυξάνει την επιθυμία που μεγεθύνεται πάλλεται και γίνεται έντονη και ζωντανή! Όταν αντιθέτως παραδοθεί χωρίς αντιστάσεις βουλιάζει στην άμμο της πληθωριστικής επαναληπτικότητας και πεθαίνει.

Παρθενία είναι η ελευθερία που κρατάει ζωντανή την ανοιχτότητα την ψυχική για προσφορά. Δεν είναι στερητική έλλειψη που γεννάει στριμάρα. Είναι στάση ζωής που λέει στον Χριστό : Σε εμπιστεύομαι … Και κάποιος ρωτάει: Αλήθεια; Τι είσαι διατιθεμένος να «χάσεις»;;            

Η Παναγία ήταν διατιθεμένη να τα «χάσει όλα»! Εξαιτίας και για την ελευθερία της από τον εαυτό της, επελέγη από τον Χριστό να γίνει γέφυρα εισόδου του στην ανθρώπινη ιστορία. Η παρθενία της δεν είναι ένα ποιοτικό καπρίτσιο αλλά ένας προσανατολισμός ελευθερίας και αανοιχτότητας για συνάντηση. Ένα πελώριο λάθος του σημερινού κόσμου είναι ότι σκέπτεται την ελευθερία ως ικανότητα να «κάνουμε ό,τι θέλουμε»! Όμως μονάχα αν τίθενται κανόνες γίνεται μια προσπάθεια σοβαρή!!

Για την Μαρία τα Χριστούγεννα ήταν ένα crash test  δεδομένων και ποιότητας. Είναι εξ ίσου και για εμάς στάση; Τι είμαστε διατιθεμένοι να «χάσουμε»; αφού (και αν) ισχυριζόμαστε ότι εμπιστευόμαστε τον Χριστό;

Τα Χριστούγεννα θα φέρουν άλλη μια φορά (πόσες άραγε ακόμα;) μπροστά μας το δίλημμα της απόφασης του κόπου που απαιτείται για να αποκτήσουμε στοιχειώδη ωριμότητα προσφοράς, μαθαίνοντας ότι η ζωή γίνεται γενναιόδωρη όταν είναι ικανοποιημένη ζωή. Αρετές είναι ακριβώς αυτή η ικανοποίηση που μας κάνει γενναιόδωρους θυσιαστικά.

Η Χριστιανική πίστη δεν είναι τρόπος (ούτε θέλει) να επιβεβαιώσει τις ασφάλειες μας! Να μας εγκαταστήσει σε εύκολες θρησκευτικές βεβαιότητες. Ούτε να μας δώσει γρήγορες απαντήσεις – λύσεις στα πολύπλοκα προβλήματα της ζωής.

Είναι ωριμότητα απόφασης για αγάπη. Χρειάζεται θάρρος για να αγαπάς. Μέσα στην Εκκλησία, με όλα της τα «τυπικά» και τον τρόπο (όταν οι εκπρόσωποι και εκφραστές είναι υγιείς…) αυτό το θάρρος διδάσκεται. Θάρρος να βγεις από τον ασφυκτικό κόσμο της βιολογικής αυτονομημένα ύπαρξης. Θάρρος να συντρίψεις τους μικροϋπολογισμούς των στατιστικών συμφερόντων: δίνω για να πάρω. Θάρρος τέλος για να πω σ’ αυτόν που αγαπάω….totus tuus…όλος δικός σου.

Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων στον κόσμο, γράφει ο Σ.Σ Λιούις:

Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει όσους ζουν μόνο για τον εαυτό τους αναζητώντας μόνο προσωπικές ηδονές, θεωρώντας τον Άνθρωπο και τη Φύση, απλώς σαν ένα ακατέργαστο υλικό, που μπορεί να πάρει όποιος σχήμα τους βολεύει.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν όσοι αναγνωρίζουν πως υπάρχει για αυτούς κάποια αξίωση, έξω από τον εαυτό τους, που τους περιορίζει (το θέλημα του Θεού, ή κατηγορική προσταγή, ή το κοινωνικό καλό) και προσπαθούν με ειλικρίνεια και επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα τους, στον βαθμό που τους επιτρέπει αυτή η αξίωση! Προσπαθούν να καταβάλουν στην υψηλή αυτή αξίωση όλα όσα τους απαιτεί, όπως εκείνοι που πληρώνουν τους φόρους τους. Συγχρόνως ελπίζουν, όπως όλοι οι φορολογούμενοι, πώς ό,τι τους απέμεινε θα τους είναι αρκετό για να συνεχίσουν να ζουν! Η ζωή τους είναι διαιρεμένη στα δυο, όπως η ζωή ενός στρατιώτη ή ενός μαθητή. Στην ώρα της παρέλασης και στην ώρα εκτός παρέλασης, στην ώρα του σχολείου και στην ώρα εκτός σχολείου.

Η τρίτη κατηγορία αποτελείται από εκείνους που μπορούν να πουν, όπως η Παναγία ότι για τους ίδιους «ζωή σημαίνει Χριστός». Οι άνθρωποι αυτοί έχουν ξεπεράσει την κούραση της προσπάθειας ισορρόπησης των αντιθετικών επιδιώξεων του εαυτού τους από τη μια και του Θεού από την άλλη, με μια απλή μέθοδο: Απέρριψαν κάθε αξίωση του εαυτού τους. Το μέχρι πρότινος εγωιστικό θέλημα αναμορφώθηκε εξολοκλήρου και μετατράπηκε σε κάτι νέο. Το θέλημα του Χριστού δεν περιορίζει το δικό τους. Πλέον το θέλημα του Χριστού είναι το δικό τους θέλημα. Όλος ο χρόνος τους, με το να είναι αφιερωμένος, σε Εκείνον, ανήκει ταυτόχρονα και στους ίδιους, αφού και αυτοί δικοί Του είναι.    

Χριστούγεννα είναι η πρόταση της τρίτης πιθανότητας – δυνατότητας. Είναι ένα κάλεσμα τα Χριστούγεννα, να «παραμερίσουμε» και εμείς (όπως Αυτός» τον εαυτό μας που πολλάκις γίνεται εμπόδιο πρόσβασης σ’ Αυτόν, να διεισδύσουμε κάτω από την επιφάνεια των γεγονότων (φτώχεια – γυμνότητα – φάτνη) και να Τον συναντήσουμε. ΑΜΗΝ

 

Εύχομαι συμμετοχή στα Χριστούγεννα.

Πολλά τα έτη στους εορτάζοντες.

Καλή χρονιά με υγεία ουσιαστικές αποφάσεις

Με εκτίμηση αγάπη και ευχές

ο εφημέριος σας

π. Θεοδόσιος