«Διαδηλούμεν προς πάσαν κατεύθυνσιν ότι η γνησία και μόνη Μήτηρ Εκκλησία, η αποκλειστικώς έχουσα το προνόμιον της υπέρ των πάντων Σταυρικής θυσίας, η ποτνία εν τοις Θρόνοις της καθ’ ημάς Ανατολής, και φιλότεκνος μήτρα, η γεννήσασα, όχι ανωδύνως, τας από Βουλγαρίας μέχρι και Ουκρανίας κατά τόπους Εκκλησίας, είναι η της Κωνσταντινουπόλεως Μεγάλη Εκκλησία. Και αυτό δεν το λέγει ποια τις νεωτέρα θεωρία εκκλησιολογίας, δεν το εφεύρεν ο ομιλών, ο τάχα Πάπας της Ανατολής, δεν είναι σύγχρονον ευφυολόγημα αντληθέν εκ τινος υμνολογικής γραφίδος, ποιητικής αδείας ένεκα, αλλ᾽ είναι αυτό τούτο το βίωμα, η γεύσις, η αίσθησις, η παρακαταθήκη των Πατέρων των Οικουμενικών Συνόδων και των λοιπών σημαντικών εκ των Τοπικών. Είναι μεν η θεωρία αλλά είναι και αυτή αύτη η αδιάκοπος και αστασίαστος μακαριωτάτη και μυριευλογημένη πράξις της Εκκλησίας, που δίδουν εις τον Κωνσταντινουπόλεως την προνομίαν του Εσταυρωμένου, το αξίωμα των κολαφισμών και του «αντί του ύδατος όξος», το δικαίωμα της θυσιαστικής πορείας, την θέσιν της Κεφαλής ήτις φέρει διαρκώς τον ακάνθινον στέφανον του Δεσποτικού πάθους!
Ε, λοιπόν, ημείς, ως ο, ελέω Θεού, ταπεινός διάδοχος τοιούτων
παραδόσεων ομολογούμεν, γεγονυία τη φωνή εντεύθεν ότι επ᾽ ουδενί λόγω
προτιθέμεθα να παραιτηθώμεν όλων αυτών, να τα απεμπολίσωμεν, γιγνόμενοι
ριψάσπιδες του ανατεθέντος ημίν πανιέρου χρέους και της κενωτικής ευθύνης. Την
σκυτάλην των ευθυνών και του χρέους της Μητρός Μεγάλης Εκκλησίας δεν την χαρίζομεν,
διότι την παρελάβομεν αιματοβαμένην και είμεθα υποχρεωμένοι να την παραδώσωμεν
αλώβητον και ανόθευτον, όπερ και μετά χαράς αλλ’ όχι και ακόπως πράττομεν επί
τριάκοντα και δύο ήδη έτη και θα συνεχίσωμεν, πρεσβείαις της Υπεραγίας
Θεοτόκου!
Δεν κατερχόμεθα εκ του Σταυρού εις τον οποίον προσήλωσε την Εκκλησίαν
Κωνσταντινουπόλεως, μας προσήλωσεν η Ιστορία και η φωνή των Πατέρων. Εκ του
Σταυρού ημείς γνωρίζομεν, εδιδάχθημεν, πως να οδηγώμεν τους πάντας, λαούς,
φυλάς και γλώσσας προς την Ανάστασιν. Ημείς θα συσταυρούμεθα και θα συμπάσχωμεν
με τον Χριστόν έως της συντελείας του αιώνος, ίνα ο κόσμος ζωήν έχη και
περισσόν έχη. Διά τούτο, στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου, οι πάντες, ότι ο
Δίκαιος ημάς αναμένει Κριτής».
Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου