Η παραφθορά του μυστηρίου του βαπτίσματος σε.. μαγική τελετή, και η διελκυνστίδα δικαιωματικής απαίτησής του! Ανεξαρτήτως οικογενειακών δεδομένων!! - π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Η παραφθορά του μυστηρίου του βαπτίσματος σε.. μαγική τελετή, και η διελκυνστίδα δικαιωματικής απαίτησής του!
 Ανεξαρτήτως οικογενειακών δεδομένων!!

π.Θεοδόσιος Μαρτζούχος

Στην διάρκεια Συνεδρίου για τον Μοναχισμό την χρονιά που πέρασε, ανέλαβε την… «διακονία του κηρύγματος», όπως με αστεία «θεολογική» γλώσσα αναφέρεται πλέον, μεγαλόσχημος ιερομόναχος.

Είχε την άτυχη «έμπνευση» να μιλήσει για τα προβλήματα που… «γεννιούνται» όταν το μυστήριο του Βαπτίσματος δεν τελεστεί κατά την τυπική ακρίβεια και χωρίς την ελάχιστη προσευχητική παράλειψη!! Είπε λοιπόν ότι σε γνωστή του οικογένεια συνέβη το μικρό παιδί της οικογένειας αιφνίδια να παρουσιάσει ψυχοκινητικά προβλήματα… από το πουθενά!! Μετά την ατελέσφορη έρευνα, την κατανάλωση «ιατροίς» πολλών χρημάτων του βίου της οικογένειας και την κατάληξη ότι κάτι ανίατο ταλαιπωρεί το παιδί, κατέφυγαν οι γονείς σε «πνευματικό» άξιο και σοφό πρόσωπο, διάσημο ασκητή, ζητώντας βοήθεια από τα πνευματικά εκείνου φώτα!! Κατά την κηρυγματική συνέχεια η διάγνωση ήταν ότι ο νεανίας πάσχει, λόγω «ελλιπούς» τέλεσης του βαπτίσματος του…!! «Έπρεπε» κατά πώς έλεγε ο ιεροκήρυξ (κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει αδιαμφισβήτητα τι όντως είπε εκείνος ο ασκητής… όντας πλέον εις τους κεκοιμημένους) να επανακληθεί ο ανάδοχος και σε συνεργασία με τον τελετουργό ιερέα (!!) να συμπληρωθεί το βάπτισμα!! Κύριε ελέησον!! Να ειπωθούν και τα μη λεχθέντα, που θα τα μάθουν σε αντιπαραβολή με την ηλεκτρονική καταγραφή (video) του μυστηρίου!! Απορία που παρέμεινε αναπάντητη: Τι θα γίνεται σε ανάλογες ιστορίες, αν δεν υπάρχει video  του… δραματουργήματος ούτε τα πρόσωπα (ανάδοχος, ιερέας..) είναι στους ζωντανούς;;

Όλα τα παραπάνω λεγόντουσαν, …υποτίθεται, ως διδασκαλία, κατά το κήρυγμα στην τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας, στο οποίο όμως πριν, οι ευχές «εμορμυρίζοντο», όπως γράφει ο Παπαδιαμάντης, μυστικώς, ουσιαστικά ανεκφώνητα, γεγονός για το οποίο δεν… ηγέρθηαμφισβήτηση αρτιότητας μυστηριακής της Λειτουργίας!! Δύο μέτρα και δυο σταθμά;;

Ας αφήσουμε όμως  την κωμικοτραγωδία του συμβάντος και ας δούμε τώρα που το θέμα απόχτησε και «κοινωνικές» προεκτάσεις – απορίες, την συμφορά της μαγικής εισέλασης  στο χώρο της Εκκλησίας, τραγικής θρησκοληπτικής… «θεολογίας»,  προσχήματι ευσεβείας!!!

Τα όρια ανάμεσα στις εκφράσεις των Μυστηρίων και την απαράδεκτη «μαγική αναγκαιότητα» έχουν χαθεί προ πολλού. Η ιδιωτικότητα «διέλυσε» την Εκκλησία με τον δικαιωματισμό και την ατομική συμμετοχή στο γενικό και «κοινό» μυστήριο, που έγινε τη ανοχή της Εκκλ. Διοίκησης προσωπικό event! Bαπτίζει, όποιος θέλει,  όποτε θέλει, όταν θέλει… δικαιωματικά, ipso jure. Εν αγνοία της Εκκλησίας – των μελών της Ενορίας!. Γίνεται προσθήκη των νέων μελών στην ενορία, εν γνώσει μόνον του αναγκαιούντος ιερέα, χωρίς κα αυτός να πολυενδιαφέρεται. Η Ενορία (που δεν είναι το κτίριο ούτε η γραφειοκρατία) δεν γνωρίζει το παραμικρό. Αποφασιστικό ρόλο – λόγο έχει μόνο το σπίτι. Επιστροφή στην αρχαιοελληνική οικογενειακή θρησκεία!!. Κατήχηση «φυσικά» καμία, αφού ο βαπισθησόμενος είναι βρέφος… χωρίς λαλιάν και κρίσιν!! Αλλά ούτε καν στοιχειώδεις επεξηγήσεις στους γονείς, που υποτίθεται θα μεταδώσουν στο βρέφος την πίστη (τι;;), για την συσσωμάτωση της οικογενείας στο Ενοριακό σώμα!

Και, όπως προσχηματικά και επιπόλαια, υπεκφεύγοντας σε ερώτηση για το βάπτισμα παιδιών ομόφυλων σπιτιών, έλεγε, σοφός κατά τα άλλα κληρικός: «γι’ αυτό υπάρχει ο ανάδοχος, ο οποίος θα του μιλήσει (…πότε;…!!) για την Εκκλησία και για την ζωή της Εκκλησίας! Στην οποία ζωή βεβαίως  δεν «πατάει» η οικογένεια του νέου Χριστιανού. Χωρίς να αποκλείεται να μη πατάει εξ ίσου και ο ανάδοχος!! Απλώς βάφτισαν το μωρό κατ’ απαίτηση «της θρησκόληπτης» γιαγιάς του συνήθως!  Μα επί τέλους τι μεγέθους αυταπάτες θέλουμε ή πέφτουμε;; Φυσικά ανάδοχος είναι άλλο πράγμα και κατηχητής είναι ΑΛΛΟ πράγμα. Έλεος!! Δεν το ήξερε αυτό ο επίσκοπος;

Το μυστήριο (ποιο μυστήριο;; η τέλεση του διαδικαστικού τυπικού) μένει στα… χέρια των προλήψεων όπως προείπαμε των γιαγιάδων, που απαιτούν να αλειφθεί ολοσώματα (ειδικώς σε.. ειδικές οργανικές περιοχές) το βρέφος και (παλαιότερα είχαν την  πιεστική απαίτηση) να βουτηχτεί το μωρό πλήρως στο νερό για να μην έχει… ημικρανίες στο μέλλον όπως… διδάσκουν… σοφοί και ευσεβείς αγιορείτες!

Ο  συμβολισμός έχει χάσει την ερμηνευτική θεολογική του υπόδειξη και γίνεται καζουιστική απαίτηση για σωστή τέλεση, αν θέλουμε να ισχύει!! Αναίρεση και καταστροφή όλου του θέματος. Ο… πιστεύσας και βαπτισθείς δεν μπορεί να εκφράσει την πίστη και «απαιτείται» πληρότητα στο τυπικό τέλεσης και ευχών για να «λειτουργεί» το μυστήριο!! Λυπήσου μας, Θεέ μου, τους ανόητους!           

Όλα αυτά τα σοβούντα την Εκκλησιαστική πράξη απόχτησαν πολλαπλασιαστικόν εκθέτη τώρα που προέκυψε το ψυχοπονιάρικο θέμα…!! Ποιο;; Δεν θα βαφτίζονται τα καημένα τα παιδάκια από πολιτικούς γάμους; (ετερόφυλους και ομόφυλους πλέον…!!) Τρικυμία στην κολυμβήθρα του αγιασμού… όπως κορόιδευε και εκείνος ο πανέξυπνος  Γάλλος τραγουδοποιός Brassens…

Τι δεν καταλαβαίνετε, πατέρες και αδελφοί; Ας δούμε με ειλικρίνεια το θέμα.

Του νηπιοβαπτισμού μεσουρανούντος έχει χαθεί το γιατί και οι προϋποθέσεις του. Βαπτίσματα εκ συνηθείας από γονείς που ούτε κατά έθος (μη συζητάμε Βάπτισμα για συνειδητή πίστη και μετοχή!!) δεν σχετίζονται με κάποια ενορία. Χριστιανός «προσδιορισμένος» από την.. Ελληνική ή όχι ετικέτα όχι από συγκεκριμένη δέσμευση σε μια σαφή ενορία επιλογής. Η πίστη ιδεολογία αντιλήψεων προσωπικών. Συνονθύλευμα, προλήψεων, φοβιών, ανοησιών, αιρετικών δοξασιών!! Ούτε για αυτό το πρόσωπο του Χριστού δεν υπάρχει στους περισσότερους σαφής πίστη αποδοχής του Κυρίου της ζωής μας και Θεού Πατέρα του οποίου το θέλημα να είναι ρυθμιστικό της σκέψης των κριτηρίων και του χρόνου της καθημερινής ζωής και της προσδοκίας των… μετά τα παρόντα…!!

Η παράδοση, αντί περιουσίας και πρόταση ζωής, έχει καταντήσει στάχτη από την φωτιά του παρελθόντος (G..Müller) και όλοι ξέρουμε ότι στην στάχτη τίποτε δεν φυτρώνει. Γι’ αυτό και έγινε (η στάχτη)  συμβολισμός μετανοίας η οποία (μετάνοια) εγκαταλείπει το παρελθόν για να «ανάψει καινούργια φωτιά»!!

Εμείς μένοντας χωμένοι στις στάχτες αγνοούμε τα αυτονόητα, ότι ο νηπιοβαπτισμός δεν είναι κάτι που είναι καλό να πάρεις… αλλά είναι δεδομένα συνθηκών ζωής ανάμεσα σε δυο γονείς (οι όποιοι!! Θετοί, εξ υιοθεσίας, ετεροθαλείς…) που πιστεύουν στον Χριστό, θεωρούν αυτήν την πίστη το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο γεγονός και θέμα της ζωής τους και θέλουν να το κοινοποιήσουν και να το κοινωνήσουν με τα αγαπημένα πρόσωπα των παιδιών τους. Και εκεί που κατ’ οικονομία επικρατεί νηπιοβαπτισμός ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να αναιρεθεί ο απαράβατος όρος της πίστης των γονέων, που εκφράζεται μέσα σε συγκεκριμένη ενορία. Πώς να βαπτίσει ιερέας παιδιά αγνώστων και αμετόχων στην ζωή της ενορίας του; Επί τη βάσει… Αυτοεπιβεβαιώσεων; Εθνικότητος; Συντηρητισμού; Δυο γονείς ουσιαστικά άθεοι, τυπικώς βαπτισμένοι στο απώτερο παρελθόν, ΔΕΝ έχουν προϋποθέσεις βαπτίσματος των παιδιών τους! Τα παιδιά δεν τα βαπτίζουμε κατόπιν αιτήματος τους, των ιδίων των παιδιών δηλαδή, αλλ’ εξ αιτίας της πίστης των γονέων που τεκμηριώνεται ανθρωπίνως από τον σύνδεσμο ζωής με την ενορία.

Και εκεί που επικρατεί επικίνδυνη χαζοσυναισθηματική αφέλεια… για τα καημένα τα παιδάκια, και εκεί ο λίβας της υποκρισίας σαρώνει τα παραπάνω και ο παπάς υπήκει (συμμορφώνεται ως ανύπαρκτος buttler) στην απαγόρευση του νόμου για βάπτισμα στο οποίο δεν συναινούν και οι δυο γονείς!! Το σωστό το επιβάλλει ο αστυνόμος και ο ληξίαρχος. Ω Θεέ μου!!! Είμαστε σε κωμικοτραγική συνθήκη. Όπως μαρτυρούν διευθυντές Δημοτικών Σχολείων ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ τα αβάπτιστα παιδιά αυξάνουν και από τα βαπτισμένα, ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από τα μισά, δεν ξέρει να κάνει τον Σταυρό του!! Όχι κάτι άλλο… Θ. Ευχαριστία… Παναγία… Εικόνες… Νηστεία(;;)… !!! Και εμείς οι κληρικοί… μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, περιμένουμε κάποιο θαύμα…!

Ο Χριστός όμως είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ και όχι η συνήθεια, μας φωνάζει ήδη από τον τέταρτο αιώνα ο αγ. Κυπριανός. Ας υπηρετήσουμε αυτή την αλήθεια και όχι επιπόλαιες και αφελείς θρησκευτικοπατριωτικές σκοπιμότητες. Ας σκεφτούμε: Όλοι σχεδόν οι Έλληνες είναι βαφτισμένοι… και πού είναι την Κυριακή; Πως έχουν ενεργό πίστη ρυθμιστή της καθημερινότητας τους στα θέματα επιλογών και ενεργειών; Πώς «περιγράφει» η πίστη τους τον Χριστό; Είναι Πατέρας; Είναι επουράνιος χωροφύλακας; Είναι μεγάλη δύναμη; Είναι άγχος; Είναι φόβος; Είναι αγάπη; Τι θα πουν και θα δείξουν στο παιδί τους με την θρησκευτικοψυχική τους στάση; Πώς αξιολογούν την αμαρτία και ως τι βλέπουν τη ψυχή τους; Και ένα ρεαλιστικό ερώτημα: Όταν άνοιξαν τα σύνορα (1992) με την Αλβανία και εισήλασαν άπειροι ταλαίπωροι γυμνοί και τετραχηλισμένοι άνθρωποι, η αφέλεια μας τους βάφτιζε συλλήβδην και απροϋποθέτως!! Τους εκμεταλλευόταν με μειωμένα ή ανύπαρκτα μεροκάματα (ολοήμερα) και ελπίζαμε σε τι; Ότι θα γοητευτούν  να γίνουν σαν τα αφεντικά τους; ΟΔΥΝΗΡΟΝ  και απεχθές…

Πόσο μυαλό χρειάζεται, mutatis  mutandis,  να σκεφτούμε ότι και τα νήπια που βαφτίσαμε μεγαλώνοντας και αποχτώντας αυτογνωσία βλέπουν μπροστά τους… δυο (ή και περισσότερους – συγγενικός κύκλος!)… υποτιθέμενους χριστιανούς, που τσακώνονται, δεν αγαπιούνται, εκμεταλλεύονται, απατούν, κλέβουν, αλητεύουν, υποκρίνονται και είναι υπόδουλοι στο ψέμα των διευκολύνσεων και της υποκριτικής εικόνας!! Λέει η Αγγλική παροιμία: Όλοι είναι μεγάλοι (…χριστιανοί!! λέμε εμείς) στα μάτια ΟΛΟΥ του κόσμου εκτός από τα μάτια του υπηρέτη τους!  Ο καημένος ο Κάφκα  γράφει στο «Γράμμα στον πατέρα» «Πατέρα μας πήγαινες κάθε Σάββατο (φανταστείτε…) στην Συναγωγή, αλλά το έβλεπα, πίσω από την πλάτη σου, ότι ήσουν άθεος»!!!

Η πίστη και τα… εκδηλώματά της έχουν την υγιά απαίτηση της αλήθειας! Όταν το φάρμακο αλλοιωθεί γίνεται φαρμάκι. Και απ’ όσο ψηλότερα πέσει κανείς τόσο συντριπτικότερο ή και θανατηφόρο γίνεται το πέσιμο.

Ας είμαστε αληθινοί και γεμάτοι αγάπη. Ας αποσαφηνίσουμε ότι: Δεν βαπτίζουμε παιδιά γονέων που δεν έχουν ουσιαστική σχέση με την εκκλησία. Δεν κινδυνεύουν τα νήπια από τον Θεό. Η υπερβολή της έξαρσης του προπατορικού αμαρτήματος δεν είναι ορθόδοξη διδασκαλία. Ο Χριστός μας περιμένει να μας αγκαλιάσει (πατέρας ασώτου!!) όχι να μας… πνίξει! Εμείς φεύγουμε από την αγκαλιά του και βουλιάζουμε στην κόλαση του αυτοεναγκαλιασμού!!!

Ατυχώς, η σύνδεση Κράτους Εκκλησίας έχοντας ξεκινήσει αυτόν τον σύνδεσμο σε εποχή που το Κράτος – πολίτες ήταν τουλάχιστον κατά πρόθεση χριστιανοί, και κατ’ επιρροή των κρατούντων στην Ευρώπη, έβαλε ρυθμίσεις που τώρα πλέον δεσμεύουν την Εκκλησία ως προς την τήρηση τους, ενώ είναι αδιάφορες τελικώς για το κράτος. Παρά ταύτα έχουν θεσμική ισχύ. Αν ένας ιερέας π.χ δεν δεχθεί να βαπτίσει το παιδί κάποιου ο οποίος έχει τις τυπικώς προβλεπόμενες προϋποθέσεις, ενώ δεν έχει καμία ουσιαστική (ΠΟΤΕ δεν πατάει στην Εκκλησία και ουσιαστικά θεωρητικά και πρακτικά είναι ξένος, αδιάφορος και μερικές φορές πολέμιος) μπορεί να εγκαλέσει στα δικαστήρια τον ιερέα για παράλειψη καθήκοντος! Μέσα στο υπάρχον νομικό πλαίσιο τα καθήκοντα του ιερέως τα ποιμαντικά προσδιορίζονται ως υποχρεώσεις που αναλαμβάνει. Έτσι ο ιερέας γίνεται υπάλληλος. Η πίστη και περισσότερο η Ιεροσύνη όμως δεν είναι καθήκον. Είναι περιπέτεια μέσα στην Εκκλησία. Υπόθεση τριβής με τους αδερφούς. Η παραδεδομένη προσευχή από τον Χριστό σε εμάς είναι: Πατέρα μας… Πώς μπορεί να είναι της οικογένειας κάποιος, που δεν συναντά ούτε τον Πατέρα ούτε τους αδελφούς; Είναι ελεύθερος να μη το κάνει, αλλά πρέπει να είναι και η Εκκλησία ελεύθερη να θέτει τους όρους εισόδου σ’ αυτήν. Αν η Εκκλησία δεν το κάνει  (όπως μέχρι τώρα…) θα γεμίσει περιέργους και αδιάφορους παρευρισκόμενους σε πέντε κυριολεκτικά εορταστικές αφορμές, οι οποίοι θα το χρησιμοποιούν ως αποδεικτικό μέλους της Εκκλησίας που ουσιαστικά δεν είναι…

Επί τέλους ας το ρισκάρουμε…!!

Ή θερμός Ή ψυχρός…

Ελεύθερα και αληθινά. Τα ψεύτικα ακυρώνουν την θεραπευτική ισχύ γι’ αυτό και ο Χριστός «απέρριψε» μόνο πλούσιους (βουλιαγμένους στην αυταπάτη «θεϊκής» παντοδυναμίας) και υποκριτές, δηλαδή ανθρώπους που παριστάνουν κάτι που δεν είναι. Και με μισές αλήθειες θεραπεία δεν γίνεται!! Αντίθετα δέχτηκε τελώνες και πόρνες (αμαρτωλούς, δηλαδή σε κάθε ανθρώπινο φάσμα εγωιστικής αυταπάτης) αρκεί «να έρχονται προς Αυτόν» δηλαδή να Τον αποδέχονται «ιατρόν και θεραπευτή» ΤΟΤΕ… θα Τον ακούσουμε να μας λέει ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ΠΡΟΣ ΜΕ ΟΥ ΜΗ ΕΚΒΑΛΩ ΕΞΩ.