ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΙΝΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΣΤΑ ΑΠΛΑ ΤΑΒΕΡΝΕΙΑ
Ο ΒΑΘΥΡΙΖΟΣ ΤΕΡΑΤΣΟΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΙΝΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ
Μα έλα που το βράδυ στα απλά ταβερνεία με τη Συννεφιασμένη Κυριακή να παίζει σιγαλινά στα μεγάλα. Η αγάπη σε κερνά ένα ποτήρι κρασί. Η σιωπή του πονεμένου πατέρα ομιλεί για τα λάθη και τις θυσίες του. Οι φίλοι ρωτούν για όσους λείπουν χρόνια μα ναι χαρούμενοι που μαζεύονται από τις πέντε μεριές της πόλης εφτά οκτώ και φωτίζει το μαγαζί το παλαιόν αειθαλές τραγούδι των ψυχών της φτωχικής γειτονιάς και των κουρασμένων απογευμάτων του γεμάτου μεροκαμάτου..
Κι όταν εξαίφνης στην πόρτα την ανε. ο πεντάρφανος της γειτονιάς αδερφός και φίλος μεριάζουν τόπο στο τραπέζι .Ανοίγουν τα κρασιά τα νέα και φτάνουν τα ποτήρια της χαράς.Αντέχουν ακόμη της χωράφας οι δεκαπεντασύλλαβοι και το μοιρασμένο ξεροκόμματο το τρπλοχωρισμένο μπισκόττο της κρέμας . να πληρώσει όλο το τραπέζι να ξεπληρώσει το άδικό σας μικροξυλοφόρτωμα για τη μάππα που χάθηκε. Όλα δείχναν πως την έκλεψαν οι μίτσιοι της Τροόδους. Μα ταν τελικά κλειδωμένη στη μάνα του τ αρμάρι της δόλιαε που τους ανάγιωσε μόνη. Πέρκει αννοίξει κανένα βιβλίον. που σας εγύρευκα τζι ηρτετε ούλλοι μονονυχτού να στυλλωθώ να πνάσει νάκκον πρωτινά η ψυχή μου.
Εις υγείαν της φτωχολογοάς τζιαι των θκυο χωράφων. Να κάμουμεν πόψε μιαν ειρήνην που δαμέ ως τους ουρανούς όπως τες αγάπες τες παλιές τζιαι τες νέες τες ριζιμιές....
Όμορφες καρκιές πονέν μονόχωρες στους δύσκολους τζιαιρούς.
19 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019
Γιάννης Πεγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου