Μνήμη του οσίου Σάββα του νέου (7 Απριλίου)

 

Σήμερα, Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως, η Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Μαρτύρων Καλλιοπίου, Ακυλίνας, Ρουφίνου διακόνου και των συν αυτοίς εν Σινώπη διακοσίων μαρτύρων, και του Οσίου Σάββα του νέου, του εν Καλύμνω ασκήσαντος, ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1862 μ.Χ. στην Ηρακλείτσα της περιφέρειας Αβδίμ της Ανατολικής Θράκης από απλοϊκούς γονείς.
Ποθούσε να ζήσει ολοκληρωτικά για το Νυμφίο Χριστό και να ακολουθήσει την οδό της μοναχικής πολιτείας. Μετέβη στη Σκήτη της Αγίας Άννας, στο Άγιον Όρος, όπου έζησε για δώδεκα έτη με προσευχή και αυστηρή άσκηση.
Επισκέφθηκε τους Αγίους Τόπους. Μόλις αντίκρισε τον Πανάγιο Τάφο τον κατέλαβε φόβος δηλ. δέος. Ελπίζοντας πάντα στη βοήθεια του Θεού, εισήλθε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου Χοζεβά, όπου εκάρη μοναχός το 1890 μ.Χ. και αργότερα, το έτος 1894, εστάλη από τον ηγούμενο της Μονής, Καλλίνικο, στη Σκήτη της Αγίας Άννας, κοντά στον αρχιμανδρίτη Άνθιμο, για να διδαχθεί την αγιογραφία.
Το 1902 ο Όσιος Σάββας χειροτονείται διάκονος και το επόμενο έτος πρεσβύτερος. Διακονεί για τέσσερα έτη ως εφημέριος της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, όπου γνωρίζεται με τον αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο Παπαδόπουλο, τον μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.
Επανέρχεται στη μονή Χοζεβά, όπου διάγει βίο πλατύτερα ασκητικό, με τέλεια υποταγή στους ασκητικούς κανόνες και με άκρα ταπείνωση.
Μεταβαίνει στη νήσο Πάτμο, όπου διαμένει δύο χρόνια και ιστορεί δύο εικόνες στο Καθολικό της Μονής. Έπειτα έρχεται στην Αθήνα, όπου πληροφορείται ότι τον αναζητεί ο Άγιος Νεκτάριος, Μητροπολίτης Πενταπόλεως. Από την Αθήνα μεταβαίνει στην Αίγινα και διακονεί τον Άγιο Νεκτάριο μέχρι την ημέρα της κοιμήσεώς του. Γνώρισε την αυστηρή άσκηση του Αγίου Νεκταρίου και την αυθεντική ταπείνωσή του, όπως την εξέφραζε, με μέτρο και διάκριση.
Μεταβαίνει στην Αθήνα, στην Κάλυμνο και καταλήγει στη μονή των Αγίων Πάντων. Εκεί, αρχίζει να διανύει μία έντονη πνευματική ζωή. Τελεί τα Θεία Μυστήρια, αγιογραφεί, εξομολογεί, διδάσκει διά του λόγου και διά του έμπρακτου παραδείγματός του.  Βοηθά, με διάκριση και σεβασμό χήρες, ορφανά και φτωχούς. Κατ’ αυτόν τον τρόπο συμπλήρωσε τις ημέρες της επίγειας ζωής του το 1947.
Μετά από δέκα έτη, έγινε η ανακομιδή των αγίων και χαριτόβρυτων λειψάνων του, στις 7 Απριλίου 1957. Το ιερό λείψανο του Οσίου μεταφέρθηκε σε λάρνακα, στο παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου. Διαπιστώθηκε και διακηρύχθηκε η Αγιότητα του Οσίου Πατρός ημών Σάββα του Νέου, στις 19 Φεβρουαρίου 1992.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου