«Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι» - «Κ.Π.»

 

«Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι»  

 «Κ.Π.»

«Τὴν ὡραιότητα τῆς παρθενίας σου καὶ τὸ ὑπέρλαμπρον τὸ τῆς ἁγνείας σου ὁ Γαβριὴλ καταπλαγείς, ἐβόα σοι, Θεοτόκε.Ποῖον σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον; Τί δὲ ὀνομάσω σε;Ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι….Διό, ὡς προσετάγην, βοῶ σοι Χαῖρε ἡ Κεχαριτωμένη!»

Μὲ αὐτὸν τὸν ὑπέροχο ὕμνο κλείνουμε τὴν μοναδική ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν. Ἂν ὁ Μέγας Ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ἔκπληκτος ἀπὸ τὴν ἐσωτερικὴ πρωτίστως ὡραιότητα τῆς Παναγίας μας, δυσκολευόταν νὰ βρεῖ τὶς κατάλληλες λέξεις, γιὰ νὰ τὴν ἐγκωμιάσει, πόσο πιὸ δύσκολο γίνεται γιὰ τὰ ἀνθρώπινα χείλη.

Παρ’ ὅλα αὐτά, στὸν «Ἀκάθιστο Ὕμνο» χαιρετοῦμε καὶ τιμοῦμε καὶ δοξάζουμε τὴ Μητέρα μας Παναγία, μὲ καταιγισμό, μὲ πλημμύρα θαυμαστῶν συμβολικῶν εἰκόνων καὶ χαρακτηριστικῶν ὀνομάτων. Παραθέτουμε τὰ ὀνόματα μὲ ἀλφαβητικὴ σειρὰ, γιὰ νὰ τὰ ψιθυρίζουμε σὰν προσευχή, ὅταν ἡ καρδιὰ μας ξεχειλίζει ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὴ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας:

Ἁγία, Ἁγνή, Ἀειπαρθένος, Ἀγήρατος, Ἀμόλυντος, Ἄμωμος, Ἀνύμφευτος, Ἀπειρόγαμος, Ἄσπιλος, Ἄχραντος, Βασιλίς, Δέσποινα, Εὐλογημένη, Θεομήτωρ, Θεοτόκος, Θεόνυμφος, Κεχαριτωμένη, Κόρη, Κυρία, Μήτηρ, Νύμφη, Πανάμωμος, Πανευλόγητος, Πανθαύμαστος, Πανύμνητος, Παράδεισος, Παρθένος, Στρατηγός, Ὑπεραγία, Ὑπερένδοξος, Ὑπέρμαχος, Ὑπερύμνητος καὶ δὲ σταματοῦν οἱ καρδιὲς νὰ ἀναζητοῦν λέξεις. Κάθε μία χωριστὰ καὶ ὅλες μαζὶ ἀδυνατοῦν νὰ ἐκφράσουν τὸ θαυμασμό μας καὶ τὴν ἀγάπη μας στὴν Παναγία μας…

Οἱ δὲ συμβολικὲς ἄπειρες εἰκόνες, συνδυασμένες μὲ πρωτοφανῆ, πρωτότυπη εἰκονοπλασία, ἡ κάθε μία εἶναι καὶ ἕνα θεολογικὸ κήρυγμα. Θὰ ξεχωρίσουμε μία ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακή: «Χαῖρε τὸ ὀσφράδιον τοῦ πάντων Βασιλέως!» Χαῖρε, ἐσὺ ποὺ εἶσαι τὸ πολύτιμο μύρο, τὸ πανάκριβο ἄρωμα, τὸ ὁποῖο εὐφραίνει τὸν Βασιλιὰ τῶν πάντων, τὸν Κτίστη καὶ Δημιουργό μας… Ἦταν τιμητικὴ συνήθεια στὸ Βυζάντιο: Ὅταν ὁ αὐτοκράτορας ἐπιθεωροῦσε τοὺς στάβλους τῶν ἀλόγων, γιὰ νὰ μὴν αἰσθανθεῖ τὴ δυσοσμία τοῦ χώρου, ὁ Ἱπποκόμος κρατοῦσε στὴ μύτη τοῦ ἄρχοντά τους τὸ ὀσφράδιον, ἕνα ἀρωματικὸ μαντήλι, γιὰ νὰ ἀπολαύσει τὴν ἐπιθεώρηση.

Αὐτὸ τὸ λυτρωτικὸ ὀσφράδιον εἶναι ἡ Παναγία μας! Γιὰ νὰ περιποιηθεῖ μὲ τὸ ἄρωμα τῶν ἀρετῶν τῆς ψυχῆς καὶ τῆς ζωῆς της τὸν ἐρχομὸ τοῦ Βασιλέα Χριστοῦ, μέσα στὴ δυσοσμία ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸν κόσμο, μετὰ τὸν σίφουνα τῆς δυσώδους ἁμαρτίας, μὲ τὴν πτώση τῶν Πρωτόπλαστων.  Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὡς ὀσφράδιον, πρέπει νὰ ἀγωνιζόμαστε ὡς χριστιανοὶ κόντρα στὴν ἠθικὴ σήψη καὶ διαφθορὰ τῆς κοινωνίας γύρω μας. Ἡ παρουσία μας, τὸ παράδειγμά μας ὡς ὄσφρηση, ὀσφράδιον, εὐωδία καὶ αἴσθηση ζῶντος Θεοῦ, γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας καὶ γιὰ τὴ δόξα τοῦ Κυρίου μας καὶ Υἱοῦ Της! Μεγάλη ἔκπληξη γιὰ τὴν Παναγία μας καὶ ὠφέλεια γιὰ ὅλους. Ἀμήν!