Η προκλητική αγάπη του Θεού μας
στήριξε εκείνα τα χρόνια αλλά και την τριακονταετία που ακολούθησε. Το 1978 στο
σχολείο μας υπήρχαν πολλές δυσκολίες πίσω απο τα χαρούμενα πρόσωπα. Όλοι και
όλες το παλεύαμε. Ο καθένας με τον τρόπο του. Με υπομονή στις αδικίες στη
φτώχεια σε κάποιες προσβολές
Θύμησες παιδιών με ένα και μοναδικό παντελόνι του σχολείου. Με τους δυο γονεις
στα κατεχόμενα. Αναμνήσεις δύσκολης φτώχειας στα μάτια κάποιων φίλων.
Δυναστικοί κάποιοι γονεις. Ορισμένοι επιπόλαιοι εντελώς αδιάφοροι.
Και απ την άλλη όχθη το φως η αγάπη Όλοι μια αγκαλιά γυρεύαμε και γυρεύουμε ένα
χέρι στήριξης μια ζεστή χειρονομία. Ένα δανεικό ποδήλατο μια βόλτα με την μοτοσυκλέτα
μια πρόσκληση αναγνώρισης
Μια αγκαλιά τραγούδια.
Μεγάλη παρηγοριά το παιγνίδι. Όλοι σχεδόν έπαιζαν η έβλεπαν βόλεϊ. Στα κενά στα διαλείμματα. Τιτάνιες μάχες καρφιά, μπλοκ, μαγικοί πασαδόροι. Ο καλύτερος ο Μιχάλης ο Τσιρπονουρης ο αγαπητός Τσίκος με τα μαγικά δάκτυλα τις απίστευτες μπλόφες και τα γρήγορα περάσματα. Στα καρφιά ο Σάββας και ο Γιαννης το κερυνειωτικο όπως τον έλεγε χαϊδευτικά ο κύριος Λουκά. Είμασταν πολλοί οι καλοί στην πετόσφαιρα υπήρχαν και οι άριστοι. Ο Λουκάς που έπαιξε μετά στην εθνική ένα η δυο χρόνια μεγαλύτερος μας...
Το καλύτερο παιγνίδι βόλεϊ το παίξαμε με αγάπη στο Αναμορφωτήριο της Λάμπουσας. Πήγαμε με τα ποδήλατα. Μας οδήγησε ο Σάββας μετα απο πρόσκληση του πατέρα του φωτισμένου δάσκαλου και ανθρώπου ώριμου με μεγάλη καρδιά. Παίξαμε με κέφι και καλή καρδιά. Ακόμη θύμηση ακριβή τα χαρούμενά πρόσωπα εκείνων των εφήβων στο παιγνίδι και όταν μας αποχαιρετούσαν.
Επιστρέψαμε με τα ποδήλατα όλο κατήφορο ραλίστες και με μια ζέστα στην κάρδια ο θυμηθήκαμε πρόσφατα με το Σάββα σε μια απο τις συνάξεις εκτάκτου απολαύσεως που μας προκύπτουν ευτυχώς τον τελευταίο καιρό
Παρά τις δυσκολίες τα καταφέραμε μέχρι τώρα
Γιαννης Πεγιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου