ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Προσοχή στα τερτίπια της λογικής μας
Η θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, που μας
διηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο, είναι για μας σημείο. Μας δείχνει ότι ο
Χριστός είναι παντοδύναμος. Ανάλογα θαύματα και μεγαλύτερα, μπορεί να κάνει την
κάθε στιγμή.
Είναι όμως σημείο για μας, και διότι μας δείχνει
ότι μπορεί και εμείς να είμαστε τυφλοί και μάλιστα πιο τυφλοί από τον εκ
γενετής τυφλό. Μπορεί να είμαστε κάτι ανάλογο με τους φαρισαίους εκείνης της
εποχής, που ενώ έζησαν το θαύμα της θεραπείας του τυφλού, έδιναν γι’ αυτό τις
δικές τους ερμηνείες και δεν εδέχοντο την αληθινή εξήγηση.
Περνούσε ο Χριστός με τους μαθητές του σε κάποιο
μέρος στην Ιερουσαλήμ και είδαν έναν άνθρωπο τυφλό εκ γενετής. Οι απόστολοι,
προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε τυφλός, ρώτησαν τον
Κύριο:
-Ποιός αμάρτησε; Αυτός ή οι γονείς του; Γιατί
γεννήθηκε τυφλός;
Ο Χριστός τούς απάντησε:
-Και στα δυό που λέτε, το σκεπτικό σας είναι
λάθος. «Ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του. Αλλά εγεννήθη τυφλός, για να
φανερωθούν τα έργα του Θεού εν αυτώ».
Ήθελε να τους πει: Μην εμπιστεύεστε στις ερμηνείες που δίνει η λογική σας. Επάνω και πέρα από όλες τις εξηγήσεις των ανθρώπων υπάρχει η εξήγηση του Θεού. Που επειδή είναι παντοδύναμος και πάνσοφος, είναι η μόνη αληθινή.
Ο Υιός του Θεού ήλθε στον κόσμο ακριβώς γι’ αυτό,
λέει ο Χριστός, για να μας προφυλάξει από τα τερτίπια και τα στραβοπερπατήματα
της δικής μας λογικής και του δικού μας μυαλού. «Εις τούτο», δηλαδή γι’ αυτό
ήλθε ο Χριστός στον κόσμο «ίνα φανερωθή τα έργα τού Θεού». Το «ίνα φανερωθή»
σημαίνει, για να τα δείξει στους ανθρώπους, σε μας, για να καταλάβουμε.
Μα για να τα καταλάβουμε, χρειάζεται να μην έχουμε
εμπιστοσύνη στη δική μας λογική αλλά να αναζητούμε την λογική και το κριτήριο
του Θεού. Αυτό θέλουμε να μας φωτίσει, να μας δείξει την αλήθεια και να μας
οδηγήσει. Εάν αυτό δεν το κάνουμε, θα πελαγώνουμε σε κάθε βήμα της ζωής μας,
γιατί θα κάνουμε τις επιλογές μας με βάση τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας
και το μικρό μυαλουδάκι μας. Έτσι δεν θα μπορέσουμε ποτέ ούτε το αληθινό φως να
δούμε ούτε την αλήθεια, και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ειρηνεύσουμε.
«Δια τούτο εγεννήθη τυφλός, ίνα φανερωθεί τα έργα
του Θεού εν αυτώ». Τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει ότι θα συναντήσουμε στη
ζωή μας διάφορα γεγονότα πικρά και δυσάρεστα, για τα οποία - φυσικά - δεν είναι
υπεύθυνος ο Θεός αλλά η δική μας αποστασία, οι δικές μας αμαρτίες. Ο Θεός όλα
τα έκανε «καλά λίαν». Το κακό μπήκε στον κόσμο μετά την πτώση του Αδάμ και
πολλαπλασιάζεται από τις δικές μας καθημερινές πτώσεις. Αν φροντίσουμε λοιπόν
να τα βλέπουμε αυτά με το φως του Θεού και με την αλήθειά Του, τότε θα αλλάξουμε
γνώμη. Και βλέποντας ότι αυτά τα γεγονότα - αν εμείς το θέλουμε - μπορούν να
γίνουν αφορμή να σκεφθούμε λίγο πιο σοβαρά, πιο σωστά, πιο «κατά Θεόν», τότε θα
αρχίσουμε να τα θεωρούμε όχι δυστυχήματα, αλλά ευτυχήματα και ευεργεσίες τού
Κυρίου σε μας. Διότι κάθε τι που σοφίζει τον άνθρωπο, κάθε τι που τον φωτίζει
και τον κάνει να βλέπει το σωστό και την αλήθεια, είναι γι’ αυτόν ευτύχημα και
ευεργέτημα.
Τίνος την λογική θα ακολουθήσεις;
Ο Χριστός πήρε λάσπη και την έβαλε στις κόγχες των
ματιών του τυφλού. Λάσπη στα μάτια! Το μυαλό μας λέει ότι έτσι θα τα βλάψει
χειρότερα απ’ ό,τι είναι. Το ίδιο συχνά λέμε και για μερικά άλλα που μας λέει ο
Θεός, για τις εντολές του Θεού: Για την νηστεία, την εγκράτεια, τη συγχώρηση
των εχθρών.
-Καλύτερα, λέμε, είναι να κάνεις δίαιτα,
όπως σου αρέσει, και για τον σκοπό που σου αρέσει. Δίαιτα λοιπόν, όχι νηστεία.
-Νηστεία, απαντάει ο Χριστός.
Νηστεύουμε για το θέλημα το δικό Του. Για να
τηρήσουμε την εντολή Του. Νηστεύουμε γιατί έχουμε το φρόνημα ότι η ευεξία της
ψυχής είναι προτιμότερη από την ευεξία του σώματος.
Με το ίδιο τρόπο αμφισβητούμε και την άσκηση της
εγκράτειας. Κι εκεί βάζουμε τη δική μας λογική. Γιατί να ζήσω με εγκράτεια;
Γιατί να στερούμαι μια οποιαδήποτε ηδονή; Και τι κακό γίνεται μ’ αυτό;
Ζημιώνεται κανένας, όταν εγώ ευχαριστιέμαι; Να λοιπόν που η δήθεν τετράγωνη
λογική μας «βγαίνει» αντίθετη σε κείνα που λέει ο Θεός.
Ακόμα χειρότερα σκεφτόμαστε σχετικά με την εντολή
της συγχώρησης των εχθρών μας. «Πού ακούστηκε να συγχωρήσω τον εχθρό μου!
Ανόητος είμαι; Μου ‘βγαλε το μάτι, θα του βγάλω κι εγώ!
Μα ο Χριστός λέει, ότι εκείνος που συγχωρεί, πρώτα
εκείνος γεμίζει ειρήνη. Και κάτι ακόμα σπουδαιότερο: Μόνο όποιος συγχωρεί,
μπορεί να έχει τα μούτρα να ζητήσει συγχώρηση από τον Θεό για τα δικά του
αμαρτήματα!
Λοιπόν! Τίνος την λογική θα ακούμε; Την δική μας ή
του Χριστού;
Αν ακούμε την δική μας λογική και περιφρονούμε τη
λογική του Χριστού, τότε, επί τέλους, τίθεται το ερώτημα: Τι μας συνδέει με τον
Χριστό; Και πόσο μετράει ο λόγος Του για μας;
Μήπως απλώς Τον αναγνωρίζουμε ότι είναι κάτι, αλλά
σκεφτόμαστε ότι καλά θα κάνει να κάθεται στο θρόνο Του εκεί ψηλά και να μας
αφήνει ήσυχους να κάνουμε τη ζωή μας;
Σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με αυτή την σκέψη. Ο
Χριστός ήλθε στον κόσμο για μας. Για να μας φωτίσει. Για να μας βοηθήσει να
ανοίξουμε τα μάτια μας να Τον δούμε όπως είναι πραγματικά, να Τον γνωρίσουμε,
και μέσα από το Φως Του να γνωρίσουμε την αξία της ψυχής μας και της αιώνιας
ζωής.
Ο Χριστός, λοιπόν, προκειμένου να θεραπεύσει τον
τυφλό, «εποίησε πηλόν και επέχρισε τους οφθαλμούς αυτού» και του είπε:
-Τώρα πήγαινε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και
νίψου.
Και ο άνθρωπος αυτός, παρά τους «δικαιολογημένους»
δισταγμούς και τις δυσκολίες που θα είχε να αντιμετωπίσει στην πορεία του προς
την κολυμβήθρα, πήγε και νίφθηκε. Και όταν νίφθηκε, κάνοντας υπακοή στην εντολή
του Χριστού, άνοιξαν τα μάτια του.
Τι μας λέει αυτό; Τι σημείο είναι για μας;
Στην πορεία σου προς τον Χριστό, πρώτα θα δεχθείς
τον λόγο τού Θεού, ότι είναι αληθινός και σωτήριος. Ότι είναι ευεργεσία. Έπειτα
θα υπακούσεις. Υπακοή δεν σημαίνει ότι απλά θα κάνεις τη σκέψη ότι «ο λόγος του
Θεού είναι καλός και ωφέλιμος», αλλά θα προχωρήσεις στην εφαρμογή του. Μόνο
τότε θα ανοίξουν τα μάτια σου, και θα καταλάβεις πόσο μεγάλες είναι οι
ευεργεσίες που μας προσφέρει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός.
Και μια παρατήρηση: Ο Χριστός έφτιαξε λάσπη, γιατί
είμαστε χώμα. Το χώμα, όμως, από μόνο του δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Γι’ αυτό
ο Χριστός έφτυσε, και το λίγο σάλιο το ανακάτεψε με το χώμα, την φύση μας, για
να αγιαστεί η φύση μας.
Η κορυφαία βέβαια ευεργεσία Του και πηγή όλων των
ευεργεσιών ήταν η σταυρική Του θυσία! Εκεί, ας θυμηθούμε, βγήκαν από την
Άχραντη πλευρά Του Αίμα και Νερό, που δηλώνουν τα σωστικά Μυστήρια του Αγίου
Βαπτίσματος και της Θείας Κοινωνίας.
Όποιος αυτά δεν θέλει να τα καταλάβει ότι ήταν,
είναι και θα μένουν οδηγητικά και σωτήρια σημεία για πάντα, για όλους τους
ανθρώπους, θα πελαγοδρομεί. Έτσι πελαγοδρομούσαν και οι φαρισαίοι γκρινιάζοντας
με τον εκ γενετής τυφλό, που ενώ τον είδαν να βλέπει, άρχισαν να ψάχνουν για το
ποιός είναι πιο αμαρτωλός, ο ίδιος, οι γονείς του ή ο Χριστός.
Όποιος δεν μελετά τα σημεία που μας δίνει ο
Χριστός, ποτέ δεν θα κάνει την σκέψη, ότι το λάθος δεν βρίσκεται στα έργα του
Θεού αλλά είναι δικό του, μέσα του. Το λάθος βρίσκεται στην καρδιά του, στο
μυαλό του, στην πορεία του.
Από αυτά τα λάθος φρονήματα ήλθε να μας
ελευθερώσει ο Χριστός. Και γι’ αυτό Τον αναγνωρίζουμε σαν «Φως του κόσμου» και
το λέμε στην ευχή του Ευαγγελίου ότι είναι «ο φωτισμός των ψυχών και των
σωμάτων μας».
Με αφορμή λοιπόν το σημερινό Ευαγγέλιο, ας
θεωρήσουμε αυτά που έγιναν τότε σημεία για μας, και ας προσπαθήσουμε να
καταλάβουμε καλύτερα τι είναι ο Χριστός για μας και ποιες είναι οι ευεργεσίες
Του. Αμήν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου