ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΝ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΤΑΣΟΥ ΜΑΡΚΟΥ - Γιάννης Πεγειώτης

 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΑΠΕΙΝΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΝ ΤΟΥ ΦΩΤΕΙΝΟΥ ΤΑΣΟΥ ΜΑΡΚΟΥ

Βραχύλογα να γράφεις τα παράπονά και με αρχοντιά να επαινείς σου έλεγε ο σοφός στο μικροκαφενείο οπου αναζητά παρηγορίαν η φτωχολογιά.
    Και έναν πρωίν μπουκκάρει η η  Ιστορία στον καφενέ  και καταλαβαίνεις γιατί σου ομιλούσε οικεία στην ψυχήν πουξαρκής που μπήκε δειλά στο καφενείον ετούτος ο ηλιοκαμένος τριάντα πέντε χρόνια στις Αραπιές. 
Μα εφκήκεν βιβλίον για τον μάστρον μου; Εν το ξερα που να το μάθω τζει στους κάμπους μες τες βαρετές πυράες;
Τριάντα πέντε χρόνια έκαμα παιθκία, αγγόνια τζιαι κόμα εν ηξέρω αν εκάμαμεν καλά την ώραν που του κροστήκαμεν σαν τον ακούσαμεν να μας διατάσσει φύετε να σωθούν οι μιτσιοι. Άκουσες. Πκιας τους τζιαι νούσιμά τράβα κατα πίσω στη γραμμήν πον οι άλλοι. Εν ούλλα προδομένα.
      Μα ήσουν με τον λεβέντην μάστρε στην Μια Μηλιά;
   Ήμουν με τον μάστρον μου ,το παλληκάριν.
  Ω Θεέ μου μα ήσουν με τον Τάσον Μάρκου. Γι αυτόν βαρούν τα λόγια σου.
    Άμαν ζήσεις μ έτσι αδρώπους  αλλάσει ο νους η περπατησιά σου.
Εν το Φως που είχαν θκειε, το Φως τ'αρχαίον το πρωτινόν της Κύπρου.
Εν αλήθκεια είχαν φως τζιαι πόνον τ α μμάθκια του;
Εμοίαζαν του Γληόρη μας είχαν να πουν;
Εμοιάζαν.....γιε μου εμοίαζαν.
Ελαλες άμαν τον εθώρες. Ο Μαστρος μας εσσαν τον Αυξεντιου λεβενταδρωπος..
Τζιαι πκιον εκλαιεν με τζείνον τον αδρωπινον τρόπον της πατριδος.
Έμειναμεν αρφανοι γιουλλι μου...

Γιάννης Πεγειώτης