Ανδρέας Σπ. Καστάνης, δάσκαλος - Αιωνία του η μνήμη.

Άλλος ένας εκλεκτός φίλος, ανθρωπος της αγάπης, με προσφορά στην παιδεία και στα παιδιά αναχώρησε προχθές για την Βασιλεία του Θεού.

Ανδρέας Σπ. Καστάνης, δάσκαλος.

Καταλείπει μνήμη εξαίρετου οικογενειάρχη και εκπαιδευτικού, καθώς υπήρξε και αυτός στην αλυσίδα των τελευταίων μιας γενιάς εκπαιδευτικών, που η έννοια του «λειτουργήματος» σηματοδοτούσε την πορεία του και την όλη ζωή του.

Είχα φιλικό σύνδεσμο τόσο με ίδιο, όσο και με την εκλεκτή του σύζυγο Σοφία μια ευγενική Κυρία με αρχοντιά. Χρόνια στην εκπαίδευση πρόσφεραν πολλά, και όσοι μαθήτευσαν κοντά τους έλεγαν τα καλύτερα.  

Με τον κ. Ανδρέα έκανα παρέα, ήταν ευχάριστος γιατί πάντα είχε κάτι να πει, κάτι το ουσιώδες, σημαντικό και βιωματικό. Γνώριζε πολλά, γιατί είχε ευρύτητα πνεύματος και ποτέ δεν ξέχναγε να διδάσκει στην συζήτηση ως καλός δάσκαλος που ήταν. Έτρεφε αγάπη για την ιστορία του Έθνους, γνώριζε και θαύμαζε όσο λίγοι τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, για τον οποίο έλεγε πολλά όταν του δινόταν η ευκαιρία.

Αρκετές φορές τα απογεύματα μου κράταγε συντροφιά με την συζήτησή του, στο γραφείο της Εστίας που έσπευδε να επουλώσει την μοναξιά μου. Μου έδινε τα χαιρετίσματα από την κ. Σοφία, μου διηγούταν τα χρόνια που πέρασαν, και πολλές φορές μου τραγουδούσε δημοτικούς σκοπούς. 

Δύο από αυτά τα τραγούδια τα παρουσιάζω εις μνημόσυνο αιώνιο, και ευγνωμοσύνη στο πρόσωπό του για την  γνωριμία και την προσφορά τη φιλίας του. Το ένα είναι για τον Κολοκοτρώνη και το άλλο αφιερωμένο στους γονείς του, που με δάκρυα διηγούταν τα παιδικά του χρόνια.

Τώρα θα κάνει παρέα με την σύζυγό του, τους γονείς του, και γιατί όχι με τον ήρωά του τον Κολοκοτρώνη. Τώρα ο αγαπητός Ανδρέας Καστάνης αναπαύεται «εν σκηναίς δικαίων», «εν χώρα ζώντων». Εμείς μένουμε μόνοι μας και θα επαναλαμβάνουμε, όσο ζούμε, με πόνο ψυχής, πως χάσαμε τον πολυτιμότατο φίλο, τον ανεπανάληπτο εκπαιδευτικό, τον φίλτατο αδελφό μας.

Στα καλά παιδιά και τα εγγόνια του εύχομαι να έχουν την ευχή του.

Απουσιάζοντας σε Κύπρο δεν μπόρεσα να τον αποχαιρετίσω. Κρατώ τις όμορφες αναμνήσεις.

Αιωνία θα είναι η μνήμη του και γλυκύτατη η ανάμνησή του

Αναστάσιος Κωστόπουλος