«Ὁ Ἄγγελος δὲν εἶχε ἄγγελο!» - «Κ.Π.»

«Ὁ Ἄγγελος δὲν εἶχε ἄγγελο!»

«Κ.Π.»

Ἕνα τρίχρονο ἀγοράκι, κακοποιημένο βάναυσα ἀπό… τοὺς γονεῖς του, ἀγωνίζεται νὰ κρατηθεῖ στὴ ζωή, στὴ Μ.Ε.Θ. τοῦ Ἡρακλείου, κι ἐκείνη βιάζεται λὲς νὰ τὸ ἐγκαταλείψει. «Οἰκτρὸν τὸ ἰδεῖν» τό  σῶμα τοῦ παιδιοῦ ἀλλὰ φρικτὸν καὶ τὸ θέμα ὅλο.

 Συγκλονισμένη ἡ κοινωνία παρακολουθεῖ ἐκστατικὴ καὶ προσευχόμενη. Ἐξαγριωμένοι οἱ Κρητικοὶ ἔξω ἀπὸ τὰ Δικαστήρια ζητοῦν ἐπίμονα νὰ πάρουν τὸ Νόμο στὰ χέρια τους. Μέσα οἱ ἀπάνθρωποι κατηγορούμενοι θύτες ἀνακρίνονται, μὲ τοὺς ἀνακριτὲς νὰ ζητοῦν χρόνο γιὰ νὰ ἠρεμήσουν. Ἀδύνατον νὰ διαχειριστοῦν τὴν τραγωδία τοῦ μικροῦ.

 Ἐκτὸς ἑαυτοῦ ἡ ἀνακρίτρια ξεσπᾶ. «Δυστυχῶς ὁ Ἄγγελος δὲν εἶχε ἄγγελο, δὲν εἶχε οὔτε ἄγγελο, φύλακα ἄγγελο, ποὺ νὰ τὸν προστατέψει»! Πρωτοφανὴς ἡ βαναυσότητα, τονίζουν καὶ οἱ γιατροὶ καὶ οἱ ἀστυνομικοί…, ἀπερίγραπτη! Θεέ μας, μόνο σὲ Σένα καταφεύγουμε,. Βοήθησε τὸ παιδὶ καὶ συγχώρεσέ μας ὅλους!

Δὲν χωράει οὔτε ἀντέχει ὁ νοῦς τὴ φοβερὴ εἰκόνα ἑνὸς φοβισμένου, δυστυχισμένου παιδιοῦ, ποὺ ἐπανειλημμένα βασανίζεται, πονάει, ὑποφέρει ἀβοήθητο. Σηκώνει ἱκετευτικὰ τὰ ἀθῶα ματάκια του, ἁπλώνει ἀπελπισμένα τὰ μαυρισμένα καὶ πληγιασμένα χεράκια γιὰ βοήθεια, γιὰ ἔλεος, γιὰ προστασία! Ἀδύνατον! Δὲν ὑπάρχει γύρω του κάποιος νὰ τὸ νοιάζεται καὶ νὰ τὸ ἀγαπάει… Ἀγριεμένοι, ἡ μάνα καὶ ὁ πατριὸς, τὸ χτυποῦν ἀλύπητα μὲ μανία. Κι ἐκεῖνο ἀνυπεράσπιστο. Αἰσθάνεται ἀπροστάτευτη τὴ μικρή του ζωούλα!

Καὶ ὁ ἄγγελός του; Ποῦ εἶναι ὁ ἄγγελός του μὲ τὰ μεγάλα του φτερὰ νὰ τὸ καλύψει, νὰ τὸ προστατεύσει καὶ νὰ τὸ σώσει; Ὅπως μᾶς μαθαίνει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, δύο καθήκοντα ἔχουν οἱ ἅγιοι ἄγγελοι: Στὸν οὐρανὸ νὰ δοξολογοῦν καὶ νὰ διακονοῦν τὸν Θεὸ καὶ στὴ γῆ νὰ προστατεύουν τοὺς ἀνθρώπους. Μάλιστα ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει ἄγρυπνο φύλακα τὸν ἄγγελό του! Τί ἔκανε ὁ ἄγγελος τοῦ Ἄγγελου, ὅταν τὸν κακοποιοῦσαν οἱ δικοί του ἄνθρωποι; Γιατί δὲν ἐπενέβη νὰ διαφυλάξει τὸ παιδάκι; Συγχώρα μας, ἄγγελε τοῦ Ἄγγελου, ἀλλὰ ἡ λογική μας ἡ ἀνθρώπινη ἔχει ἀπορίες καὶ θέλει ἀπαντήσεις καὶ ἀγωνίζεται νὰ μὴν σκανδαλιστεῖ, μὲ ἕνα ἀβοήθητο παιδὶ σὲ σκληρά, ἐγκληματικὰ χέρια.

Κάθε φορά, ποὺ τρέχουμε στοὺς Πνευματικούς μας, πνιγμένοι ἀπὸ τὸ κακὸ καὶ τὸ ἄδικο ποὺ ἐπικρατεῖ γύρω μας, ἐλεύθερο καὶ ἀχαλίνωτο καὶ θορυβῶδες, δὲν ἔχουν νὰ μᾶς ποῦν λόγια. Μᾶς δείχνουν μὲ πίστη τὸν Ἐσταυρωμένο! Δηλαδὴ ὁ φιλάνθρωπος Θεός, Πατέρας, οὔτε τὸν ἅγιο καὶ δίκαιο καὶ ἀναμάρτητο Μονογενῆ Του Υἱὸ δὲν προστάτευσε, καὶ ἐπέτρεψε νὰ ἀνέβει ἐν μέσω ληστῶν καὶ ἐξαγριωμένων Ἰουδαίων, στὸν ἐπονείδιστο Σταυρό Του! Καὶ αὐτὸ ὀνομάζεται τέλεια, θεϊκή, θυσιαστικὴ ἀγάπη, ποὺ φέρνει τὴν Ἀνάσταση καὶ τὴν αἰώνια ζωή! Πῶς νὰ κατανοήσει κανεὶς μὲ τὴν φτωχὴ λογική του τὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ τοῦ ΠΟΝΟΥ, τὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ τοῦ ΣΤΑΥΡΟΥ, τὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ τῆς ΑΓΑΠΗΣ τοῦ Θεοῦ! Δύσκολο γιὰ τὶς ἀνθρώπινες δυνάμεις. Θέλει ΠΙΣΤΗ τὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ!

 Καὶ ἐσὺ ἄνθρωπε, δὲν ἔχεις ΠΙΣΤΗ, ὅταν τὴν ΠΙΣΤΗ σου στὴ λογικὴ ἔχεις θεμελιώσει! «Πίστη ἔχεις, ὅταν κάθε σου ὄνειρο τὸ ἀνάβεις στὸ βωμὸ Του τάμα. Κι ὅταν τὸ τάμα σου εἶναι ἀδύνατο, προσμένεις νὰ γενεῖ τὸ θαῦμα!» Ἕνα ΜΥΣΤΗΡΙΟ ἄλυτο εἶναι ἡ ζωή μας, ἀπὸ τὸν ἥλιο ποὺ μᾶς φωτίζει, καὶ τὸν ἀέρα ποὺ μᾶς δροσίζει, καὶ τὸ νερὸ ποὺ μᾶς ποτίζει, καὶ τὸν πόνο ποὺ μᾶς δυναμώνει, καὶ τὴν Ἐκκλησία ποὺ μᾶς σώζει. ΜΥΣΤΗΡΙΟ ὅλη μας ἡ ζωή, θαυμαστὸ ΜΥΣΤΗΡΙΟ. ΘΑΥΜΑ πολύπλοκο καὶ συνεχές!

Τὸ θαῦμα, προσευχόμαστε νὰ γίνει καὶ στὸν μικρὸ μάρτυρα Ἄγγελο, μὲ τὶς πρεσβεῖες τοῦ ἀγγέλου του. Ὁ Θεὸς δίνει στὰ παιδιὰ τὴ μητέρα τους, τὸν πατέρα τους, τὴν οἰκογένειά τους. Εἶναι οἱ ἐπίγειοι ἄγγελοι, πού εὐθύνονται γιὰ τὴν προστασία τῶν πολύτιμων παιδιῶν τους! Γιατί ὅμως μετατρέπονται σὲ βασανιστές; Γιατί κρύβουν ἕνα Ἡρώδη αἱμοχαρῆ στὰ σπλάχνα τους;

Ἄλυτο μυστήριο κι αὐτό! Ποιὸς μπορεῖ νὰ τά ἐξηγήσει ὄλα αὐτά; Ἄβυσσος ἡ ψυχή τοῦ ἄνθρώπου,  «ἀνεξιχνίαστοι αἳ βουλαὶ τοῦ Θεοῦ». Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι: Νὰ ἐμπιστευόμαστε τὴν Πρόνοια, τὸ Σχέδιο, τὴν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος θέλει νὰ μᾶς ἔχει κοντὰ Του ὄχι μόνο τώρα, ἀλλὰ καὶ αἰωνίως.

Κύριε, ἁμαρτάνουμε πολύ.  Σπλαχνίσου μας, φώτισέ μας καὶ ἐλέησέ μας. ΑΜΗΝ