Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ, Ο ΤΕΛΩΝΗΣ - π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος

Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ
πιστεύει ὅτι εἶναι καλύτερος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους πάνω στὴ γῆ. Οὒκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι ἄνθρωποι. Ζηλωτὴς τῆς πίστεως πάντως... Ὅλα τὰ μετράει μὲ τὴ μεζούρα. Γι' αὐτὸ ὁ Θεὸς πρέπει νὰ τοῦ ἔχει ὑποχρέωση. Τοῦ χρωστάει τὴ σωτηρία.
Τί ἐπηρμένο ὑποκείμενο!
Πόση ὑπερέξαρση πιά! Ἔχει μάτια καὶ γιὰ τὸν τελώνη, μόνο γιὰ νὰ τὸν κατηγορήσει.
Εἶναι καὶ σὲ διάλογο πιστεύει μὲ τὸ Θεό: Θεέ μου σ' εὐχαριστῶ πού...
Μὰ πόση διαστροφή!
Δὲν ἀναγνωρίζουμε τὸν ἑαυτό μας καλὰ κρυμμένον πίσω ἀπὸ τὸ μεγαλοϊδεατικὸ παραλήρημά του; Πίσω ἀπὸ τὴν καμουφλαρισμένη μεγαλομανία; Πίσω ἀπὸ τὴ ματαιόσπουδη ἀπαρίθμηση τῶν κατορθωμάτων του; Ποὺ γίνεται καὶ "προσευχή" βεβαίως!
Ο ΤΕΛΩΝΗΣ
κραυγάζει χτυπώντας νοερὰ καὶ αἰσθητὰ τὰ στήθη του πέντε λέξεις: Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με! Τὰ πολλὰ λόγια φτώχια. Ἡ ἄβυσσος τῆς ἁμαρτίας ἐπικαλεῖται τὴν ἄβυσσο τοῦ ἐλέους. Αὐτὸς μέσα στὴ χαριτωμένη λησμονιά του ἔχει ξεχάσει καὶ τὸν Φαρισαῖο, καὶ ὅλους. Ἐνώπιος ἐνωπίῳ μὲ τὸ Θεό.
Θυμίζει τὸν Μέγα Ἀντώνιο ποὺ ἔλεγε στὰ τέλη του κοντά: ὅλοι σώζονται πλὴν ἐμοῦ.
ΕΜΕΙΣ κατὰ ποῦ γέρνουμε;

π. Εφραὶμ Τριανταφυλλόπουλος