Μία ἀποθήκη μέ… παιδιά! - «Κ.Π.»

Μία ἀποθήκη μέ… παιδιά!

«Κ.Π.»

Τὸ εἴδαμε κι αὐτό: Στὴ γειτονική μας χώρα μία ἀποθήκη στὶς φλόγες! Μία μεγάλη ἀποθήκη χαλιῶν ἦταν κάποτε καὶ παλαιότερα στάβλος. Σὲ μία νοικοκυρεμένη περιοχὴ τῆς πόλης, μία μεγάλη ἀποθήκη ποὺ ἔμοιαζε μὲ δύο τρεῖς ἑνωμένες κακόγουστες, προχειροφτιαγμένες, παλιὲς παράγκες. Μία στενὴ ἐξωτερικὴ σκάλα μέ μία στενὴ εἴσοδο καὶ ἀπό πίσω μία ἄλλη στενὴ ἔξοδος κλειδωμένη, ποὺ ἔβγαζε σὲ ἕνα ἀνώμαλο χωράφι. Εἰκόνα συμφορᾶς. «Οἰκτρὸν τό ἰδεῖν!».

Ποιὸ ἦταν τὸ περιεχόμενο, τὸ «ἐμπόρευμα» τῆς φρικτῆς αὐτῆς ἀποθήκης; Ὅ,τι πιὸ ὄμορφο ἔχουμε στὴ ζωή. Νέοι! 1500 νέα παιδιὰ μέχρι τὸ πολὺ 30 χρόνων. Τὰ ἄνθη τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς κοινωνίας, τὰ παιδιά μας! Τὰ στοίβαξαν σ’ αὐτὸ τὸ παράπηγμα, μπουντρούμι, γιὰ γιορτή, γιὰ γλέντι, γιὰ χαρά. Νιάτα βλέπεις, διψασμένα γιὰ χαρά. Τρέχουν ὅπου τὴ βροῦν χωρὶς ἔλεγχο, κυρίως τὴ νύχτα, ἀπελπισμένα ἀπὸ ἐκείνους, ποὺ δὲν φροντίζουν τὸ μέλλον τους! Καὶ πληρώνουν ὅσο ὅσο καὶ πίνουν ὅ,τι-ὅ,τι «μπόμπα» τοὺς πωλοῦν.

Κι ἐκεῖ ποὺ ξέφρενα ἔσβηναν τὰ ἀναμμένα κεράκια καὶ τά βεγγαλικὰ στὶς τοῦρτες τους, πῆραν φωτιὰ τὰ εὔφλεκτα ὑλικά τῆς ἀκατάλληλης ὀροφῆς καὶ ἔγινε κόλαση! Πῶς νὰ βγοῦν τὰ ἀνυποψίαστα παιδιὰ ἀπὸ τὴν ἀποθήκη, πῶς νὰ σωθοῦν ἀπὸ τὶς ἀδηφάγες φλόγες; Πόσοι οἱ νεκροί; Πόσοι οἱ βαριὰ τραυματίες; Πόσοι ἐλαφρότερα; Ἀπὸ τὴν πολλὴ τὴ φρίκη δὲν ἄντεξε ὁ φιλότιμος ὁδηγὸς τοῦ ἀσθενοφόρου. Πέθανε κι ἐκεῖνος!

Ὁ ἀποθηκάριος πού πλούτιζε ἀπὸ τὴν ἀποθήκη του; Ἀπολάμβανε τὰ κέρδη του καὶ τὸ ποτό του στὴν πολυτελῆ του καφετέρια στὸ κέντρο τῆς μικρῆς πόλης…. Τώρα τρέχουν ὅλοι αἰφνιδιασμένοι ἀπὸ τὴ συμφορά. Οἱ ἀρχὲς, ἡ ἀστυνομία, ἡ πυροσβεστική, τὸ νοσοκομεῖο, τρέχουν ὅλοι… κατόπιν ἑορτῆς. Γιατί δὲν πῆραν εἴδηση, εἴδηση σὲ τί χῶρο γλεντοῦν τὰ νιάτα τῆς πόλης τους; Ποιὸς τὸν εἶχε δεῖ, ποιὸς τὸν εἶχε ἐλέγξει, τὸν εἶχε ἐγκρίνει; Τέτοια ἀναισθησία οἱ μεγάλοι; Ἀλλὰ καὶ οἱ νέοι σὲ τί χῶρο ἐμπιστεύονταν τὸ πολυτιμότερο ἀγαθὸ, τὴ ζωή τους; Πῶς μπαίνουν σέ τέτοιες ἀποθῆκες;

Τὸ τραγικότερο; Οὐρὲς οἱ μαυροφορεμένοι γονεῖς μὲ τὶς φωτογραφίες τῶν παιδιῶν στὰ χέρια ἀνυπομονοῦν γιὰ τὴν ταυτοποίηση. Ζωντανὸ ἢ καμμένο τὸ παιδί τους; Θεέ μου, λυπήσου τους! Τί φταῖνε αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ποὺ τοὺς βυθίζουν στὴν ὀδύνη καὶ στὴν καταστροφή; Ποιὸς θὰ τοὺς παρηγορήσει; Πῶς θὰ ζήσουν χωρὶς τὰ παιδιά τους; Ἀπερίγραπτη ἡ συμφορὰ καὶ ἡ τραγωδία…

Βοήθεια! Μία ἀποθήκη, ἐλεεινὴ ἀποθήκη, γεμάτη ἀπὸ παιδιά, καίγεται! Ἡ καταστροφὴ ἦταν δυστυχῶς προδιαγεγραμμένη… Ἀλίμονο. Σὲ πόσες τέτοιες φρικτὲς ἀποθῆκες ἀλλὰ καὶ ἄλλες πολλὲς ἀποθῆκες πολυτελείας στοιβάζουν ἑκατοντάδες παιδιὰ καὶ τὰ θυσιάζουν τὶς νύχτες στὸ βωμὸ τῆς ψυχαγωγίας, τοῦ κέρδους, τῆς ἀσυδοσίας, τῆς ἀνηθικότητας! Καὶ δὲν εἶναι κυρίως «οἱ ἀποθῆκες» μὲ τὰ ἑλκυστικὰ ὀνόματα καὶ τὰ πολύχρωμα φῶτα ποὺ δελεάζουν καὶ μαγνητίζουν ἄβουλα τὰ παιδιά, δὲν εἶναι μόνο τὰ ἀκατάλληλα νοθευμένα ποτὰ, εἶναι καὶ οἱ ἄγριες μουσικὲς καὶ τὰ ἀκατάλληλα τραγούδια, καὶ τὰ δηλητηριώδη μηνύματα ποὺ φυτεύουν στὶς διψασμένες γιὰ ζωὴ καὶ ἀπογοητευμένες ἀπὸ τὴ ζωὴ ψυχές τους…

Βοήθεια! Τρέχουν γιὰ ψυχαγωγία καὶ βιώνουν ψυχοκτονία! Ψυχολογικὸ καὶ συναισθηματικὸ καὶ ἠθικὸ μπούλινγκ! Ἀλλοτρίωση καὶ διαφθορὰ πολυτελείας! Βοήθεια! Κίνδυνος θάνατος οἱ πολυτελέστατες ἀποθῆκες ποὺ στοιβάζονται τὰ παιδιά μας γιὰ χαρὰ καὶ χάνονται στὶς φλόγες τῆς ἁμαρτίας τῆς φωτιᾶς καὶ τοῦ θανάτου….! Βοήθεια! Γιατί νά γίνονται ἀποθῆκες θανάτου πνευματικοῦ οἱ χῶροι ψυχαγωγίας τῶν παιδιῶν μας! Κίνδυνος-θάνατος ἡ ψυχαγωγία τῶν παιδιῶν μας!