ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ - «Κ.Π.»

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ   

«Κ.Π.»

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!

Τὴ χαρήκαμε τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.Τὴ χαιρόμαστε τὴν ἀναστάσιμη ζωή. Τὴν προτιμοῦμε τὴν Ἀνάσταση. Οἱ σταυροὶ δὲν μᾶς ἀρέσουν, ἄν καί  ἔχουν τόν σκοπό τους… Τί μᾶς δίδαξε ὀ Κύριός μας μὲ τὴ λαμπροφόρο  Του Ἀνάσταση;

Ποιὸ εἶναι τὸ μυστικό τῆς Ἀνάστασης;Πρότυπο καὶ ὁδηγός μας ὁ Κύριος: Ἔζησε καὶ ὑπέμεινε μία ἑβδομάδα φρικτοῦ πόνου καὶ ὀδυνηροῦ Σταυροῦ καὶ ὕστερα ἀπήλαυσε τὸν θρίαμβο τῆς Ἀνάστασης Αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπακόλουθο τοῦ ἀγῶνα.Προσωρινὸς ὁ σταυρός, αἰώνια ἡ Ἀνάσταση!

Αὐτὸ ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Καλεῖται νὰ σηκώσει τοὺς μικροὺς σταυρούς, γιὰ νὰ χαίρεται τὴν αἰώνια Ἀνάσταση. Κοντόφθαλμος ὅμως ὁ ἄνθρωπος, ἀδύναμος καὶ ἀνυπόμονος, ἀρνεῖται τοὺς σταυρούς του.Βιάζεται μὲ κάθε τρόπο νὰ τοὺς ἀποτινάξει ἀπὸ πάνω του, νὰ σωθεῖ ἀπό αὐτούς.

Τί σμβαινει μὲ τὸν χρυσό; Ὅσο βρίσκεται στὸ φλεγόμενο καμίνι  τόσο λάμπει.

Τί συμβαίνει μὲ τὸν πιστό; Ὅσο βρίσκεται στὸ καμίνι τοῦ πόνου καὶ τοῦ σταυροῦ του, τόσο καθαρίζεται  ἀπὸ παντὸς ρύπου.

Χρειάζεται   λοιπὸν παραδοχὴ καὶ ἀντοχή,ὑπομονή καὶ καρτερία, γιὰ νὰ ἐξαγνισθεῖ  καὶ νὰ ἀστράψει , γιὰ νὰ γυαλίσει ἡ  ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο μεγάλο καὶ ἂν θεωροῦμε τὸν σταυρό μας, ἀκόμα καὶ ἂν κρατήσει ὁλόκληρη τὴ ζωή μας, πάλι μικρὸς εἶναι μπροστὰ στὴ χαρὰ τῆς αἰωνιότητας, ποὺ μᾶς περιμένει. Ἡ σοφία εἶναι νὰ τὸν ἀντέξουμε, νὰ τὸν σηκώνουμε μὲ ἐγκαρτέρηση, γιὰ νὰ μὴ χάσουμε τὸν στόχο μας καὶ τὸν προορισμό μας.

Ὁ Κύριός μας ἀντιμετώπισε τὸν πόνο Μόνος, κατάμονος, ἐγκαταλελειμμένος ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, καὶ σὲ κάποια στιγμὴ μάλιστα  ἔνιωσε τὴν ἀνάγκη νὰ μιλήσει πρὸς τὸν Πατέρα Του μὲ τὸν στίχο τοῦ ψαλμωδοῦ: «Θεέ μου, Θεέ μου ἴνα τί μὲ ἐγκατέλιπες;». Ἂν καὶ μποροῦσε νὰ Τοῦ στείλει περισσότερες ἀπὸ δώδεκα μυριάδες ἀγγέλων νὰ Τὸν βοηθήσει, ὑπέμεινε τὸν Σταυρὸ Του Μόνος.

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι δὲν εἴμαστε μόνοι στὴν ἄρση τοῦ σταυροῦ μας, διότι μᾶς ἔδωσε ὑπόσχεση: «Μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας…».Εἶναι πάντα δίπλα μας παρηγορητὴς καὶ ἐνισχυτής.  Οἱ ἄνθρωποι ποτέ μόνοι τους στοὺς ἀγῶνες τους. Πάντοτε μὲ οὐράνιες ἐνισχύσεις.  « Ἄνθρωπε εἰς τί ἐδίστασας;». Κάθε φορά ποὺ περνοῦν οἱ σταυροὶ μας, παραδεχόμαστε μὲ ἀπορία καὶ θαυμασμό : «Πῶς σήκωσα ἐγώ αὐτὸν τὸν σταυρό!»

Τὸ θέμα εἶναι νὰ συμφιλωνόμαστε ταπεινὰ μὲ τοὺς σταυρούς μας  καὶ νὰ τοὺς ὑπομένουμε, διότι ὁ «ὑπομεἰνας εἰς τέλος οὗτος σωθήσεται». Οἱ ἅγιοι τούς ὑπέμεναν μὲ χαρά, πολλὴ χαρά. Στὸ τέλος ἀσφαλῶς ἔρχεται ἡ λύτρωση καὶ ἡ Ἀνάσταση. Μικρὸς ὁ σταυρὸς , μεγάλη ἡ Ἀνάσταση! Πικρὸς ὁ σταυρὸς, γλυκιὰ ἡ Ἀνάσταση! Ἀντέχεις τοὺς σταυρούς σου; Σὲ περιμένει αἰώνια εὐτυχία! Τό εἶπε ἡ Ἁγία Εὐφημία στόν Ἅγιο Παϊσιο: « Ἀν γνώριζα τί χαρά καί τί δόξα ἀπολαμβάνουμε στόν ούρανό,θά ἄντεχα ἄλλα τόσα μαρτύρια»!  Μᾶς τὸ δίδαξε κυρίως  ὁ  Ἀναστάς Κύριός μας. Ὑπέροχο ἀγώνισμα ζωῆς τό μυστικό τῆς Ἀνάστασης!

Χριστὸς Ἀνέστη! Ἀληθῶς Ἀνέστη!