“Ανεχώρησε” για το ταξίδι προς την Αιωνιότητα ο Δημήτριος Παντ. Μαυρομμάτης

«Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας,

καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»

 

Ο αγαπητός  Δημήτριος Παντ. Μαυρομμάτης

Ιεροψάλτης, Μουσικός, και Δημόσιος Υπάλληλος  

“Ανεχώρησε” χθες Κυριακή της Σαμαρείτιδος για το ταξίδι προς την Αιωνιότητα, αφού το πρωί κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων.

Γόνος ευσεβούς πολυτέκνου οικογένειας. Ευγενική ψυχή με βαθιά πίστη, μαθήτευσε στην ιερά τέχνη της ψαλτική από τους αείμνηστους Ιεροψάλτες των παλαιοτέρων ετών στην Πάτρα. Η αγάπη του στην Εκκλησία και το αναλόγιο ήταν βαθιά ριζωμένη στην καρδιά του. Ακούραστος και πάντα πρόθυμος υπηρέτησε με ευγένεια, αφοσίωση και συνέπεια το ιερό αναλόγιο όπου και όταν του το ζητούσαν. Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη του προς την Εκκλησία και την πατρώα βυζαντινή μας εκκλησιαστική υμνολογία, ώστε, μόλις άκουγε τον κτύπο της καμπάνας, έτρεχε πρώτος σ` αυτήν, για να ψάλλει! Ακόμη και στην πιο μικρή γιορτή και ακολουθία, ακόμη και στον πιο μικρό εσπερινό ή παράκληση, ο αξέχαστος κ. Δημήτρης απαραιτήτως ήταν πάντα από την αρχή παρών στο ψαλτήρι!

Υπόδειγμα ταπείνωσης και σεμνότητας έχαιρε εκτίμησης και αγάπης από όλους όσοι τον γνώρισαν, και είχαν πάντα ένα καλό λόγο να πουν για τον αείμνηστο κ. Δημήτρη. Καλοσυνάτος ως χαρακτήρας πάντα χαιρόταν όταν ανέβαινε στο Ψαλτήρι ή του δινόταν η ευκαιρία να ψάλει σε συνάξεις. Γνώριζε όσοι λίγοι και την ευρωπαϊκή μουσική την οποία του άρεσε να απολαμβάνει. Του άρεσε να προσφέρει ως δώρο αγάπης C.D. με ψαλμωδίες μεγάλων εορτών και χριστιανικά τραγούδια που με αρτιότητα απέδιδε.

Ως τελευταία του πολύτιμη αποσκευή έφερε το ύστατο άθλημα της οδυνηρής ασθένειας, στο οποίο αγωνίσθηκε με θαυμαστή καρτερία, γενναιότητα και δοξολογική διάθεση, ζητώντας τις προσευχές όλων και «αφορών εις τον της πίστεως αρχηγό και τελειωτήν Ιησούν» στον οποίο πάντα εναπόθετε τις δοκιμασίες της ζωή του .

Ανήλθε τον Γολγοθά του με θάρρος, που αντλούσε από την ακράδαντη πίστη και ελπίδα του στον Αναστάντα Χριστό. Δίδαξε με το παράδειγμά του την πνευματική ανδρεία, την ιλαρή υπομονή, την ηρωική όντως ευχαριστία μέσα στους αφόρητους πόνους του. Βίωσε και πρόβαλε στην πράξη πλέον, με το προσωπικό του μαρτύριο, τους βίους, τις αρετές και τα μαρτύρια των Αγίων, που είχε υμνήσει σε όλη του τη ζωή με τη μελίρρυτη γλώσσα του. Έφυγε ανήμερα της εορτής του ενοριακού Ναού της Αγίας Φωτεινής Πατρών, που έζησε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια, στον οποίο και σήμερα έγινε η εξόδιος ακολουθία του.

 Συλλυπούμαι τους οικείους του, ιδιαιτέρως την αδελφή του κ. Ευαγγελία Μαυρομμάτη με την οποία επί σειρά ετών ανέφελα και ευδόκιμα συνεργάστηκα, και την αδελφή του κ. Ιωάννα Μαυρομμάτη όπου έχω καλές αναμνήσεις.

Τον αείμνηστο ευχαριστώ, για την αγάπη του και τον σεβασμό στο πρόσωπό μου, ερχόταν για συζήτηση και να καταθέσει εκκλησιαστικές απορίες τις οποίες έγραφε σε χαρτί για να μην τις ξεχάσει. Αλλά και για όλα όσα προσέφερε στο αναλόγιο και στην Εκκλησία γενικότερα, και εύχομαι ο Πανάγαθος Θεός που τόσα χρόνια υμνούσε με ευλάβεια, και ανιδιοτέλεια να κατατάξει την ψυχή του «εν σκηναίς δικαίων», ώστε να συμπορεύεται μετά δικαίων «εις ανάστασιν νεκρών»!

 Αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ μας Δημήτριε, 

αιωνία σου η μνήμη!

Αναστάσιος Κωστόπουλος