Υπήρχε μια παλιά εικονογραφική παράδοση να αποδίδεται ο Ιησούς να κρατά
από τους ώμους τους συνεικονιζόμενους αγίους, όπως κάνουν οι καλοί φίλοι και
συνοδοιπόροι. Αυτήν την εικόνα θυμήθηκα ακούγοντας, στη σημερινή αναστάσιμη
Θεία Λειτουργία, την ευχή υπέρ της μαθητιώσας νεολαίας, όπου ο Χριστός
αναφερόταν ως πιστός φίλος της νεότητας.
Και ήταν πολλοί οι έφηβοι φίλοι και φίλες του
Χριστού που προσήλθαν σήμερα στον ναό, ανήμερα της Απόδοσης του Πάσχα. Όχι για
να παρασταθούν απλώς ως θεατές αλλά για να συμμετάσχουν στην Ευχαριστία. Νέες
και νέοι, μπροστά στον αγώνα των εξετάσεων, με όνειρα για το μέλλον τους και με
την ευχή του Επισκόπου να μείνουν ήρεμοι, να σεβαστούν οι γονείς την πίεση των
ημερών και να τους χαρούμε τον Σεπτέμβριο φοιτήτριες και φοιτητές.
Δεν θα κρύψω πως προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα την ώρα που τους μοιράζαμε το συμβολικό δώρο ενός στυλό. Δεκάδες παιδιά, με σπάνιο σεβασμό στη στιγμή, έτοιμα να κάνουν το επόμενο βήμα της ζωής τους. Και στο σπουδαίο αυτό βήμα, θέλησαν να έχουν δίπλα τους τον Χριστό και τις προσευχές της εκκλησιαστικής κοινότητας.
Καταλαβαίνουμε, άραγε, τι ευθύνη απορρέει για μας
από τη σημερινή τους παρουσία; Είμαστε έτοιμοι να υπάρξουμε πραγματικοί
συνοδοιπόροι μαζί τους;
Τους εύχομαι όχι μόνο καλή επιτυχία και καλή
δύναμη, αλλά και να μη ντραπούν ποτέ γι’ αυτήν την επιλογή τους, ό,τι κι αν
ξεστομίσει ο κόσμος ως κριτική απέναντι στον «ανορθολογισμό» των ευλογημένων
στυλό και στη «φανταστικότητα» της πίστης. Τους εύχομαι, ακόμα, να μην τους
στερήσει τίποτα το δικαίωμα να αγωνιστούν για τα όνειρά τους. Δίπλα στην ευχή
στέκει καρφί η γνώση πως, καθημερινά, το δικαίωμα αυτό διακόπτεται βίαια για
πολλά άλλα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Νίκος Κοσμίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου