ΤΟ ΑΛΛΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

 

ΤΟ  ΑΛΛΟ  ΦΩΣ  ΤΟΥ   ΤΥΦΛΟΥ

 

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

      Κυριακή 5^η του Πάσχα, κι ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ενενήντα κοντά πια, αναπολεί όμορφες μέρες, ο νεώτερος και ο αγαπημένος μαθητής του Χριστού και γράφει. Και παραδίδει μόνος αυτός στην Εκκλησία των αιώνων αυτό το θαύμα της θεραπείας του τυφλού με το άλλο φως ! Μια ακόμα άλλη ανάγνωση.

     «Ήμασταν, γράφει, περιοδεία με τον Ιησού Χριστό, άνθρωπο απλό, κρυμμένο Θεό ! Που : «Αγάπη εστί», και στιγμή δεν παύει να ευεργετεί. Βλέπει έναν τυφλό που ζητιανεύει, και του χαρίζει των ματιών του το  φως, έτσι κι έτσι, καταγράφει λεπτομερώς. Έκτακτο γεγονός, θαυμαστό θαύμα, και προκαλεί το θαυμασμό μα και απορία σε μερικούς εκεί. «Μα αυτός δεν είναι ο τυφλός που ζητιάνευε πριν λίγο»; «Ναι εγώ είμαι», αποκρίνεται εκείνος, και τους εξηγεί αναλυτικά το πώς και τι, και καταλήγει. «Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς μου έδωσε των οφθαλμών μου το φως».

       Απάντηση ευανάγνωστη, εξήγηση, ουσιαστικά ομολογία του πρώην τυφλού θαρρετή, έχει προκαλέσει το θαυμασμό, μα και  τη δυσπιστία τους. Και του ζητούν, και δέχεται, και πηγαίνουν μαζί στους Φαρισαίους, ως τους «καθ’ ύλην αρμόδιους». Οι οποίοι παρατηρούν και σημειώνουν παρευθύς πως μέρα Σάββατο έγινε η θεραπεία, καίριο αρνητικό κατά του Χριστού γι αυτούς. Και βέβαια τον ρωτούν, κι αυτός τους επαναλαμβάνει τα της θεραπείας του από τον Ιησού ως και στους προηγούμενους καταλεπτώς.

«Αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σταλμένος από το Θεό, γιατί δεν τηρεί την αργία του Σαββάτου», του επισημαίνουν αυστηρά. «Πώς όμως μπορεί άνθρωπος αμαρτωλός να κάνει τέτοια σημεία-θαύματα», αντιτάσσουν άλλοι και προκαλείται διχογνωμία μεταξύ αυτών. «Εσύ τι λες γι αυτόν, πώς εξηγείς ότι σε θεράπευσε»; «Θα είναι  προφήτης», απαντάει εκείνος αφελώς ίσως, πλην ευθαρσώς στους «καθ’ ύλην αρμόδιους». Δεύτερη ομολογία του τώρα, και όχι σε τυχαίο επίπεδο, αλλά και δεύτερη δυσπιστία όμως τώρα, από τους «καθ’ ύλην αρμόδιους», του όχι τυχαίου επίπεδου!

     Συνάμα όμως από τη διχογνωμία και προφανές το αδιέξοδο των «καθ’ ύλην αρμόδιων» Φαρισαίων. Που καλούν τώρα τους γονείς του πρώην τυφλού να τους ρίξουν κάποιο φως. Αλλά. «Ασφαλώς και είναι γιος μας ! Ασφαλώς και γεννήθηκε τυφλός ! Πώς όμως βλέπει τώρα, δε γνωρίζουμε, δεν έχουμε ιδέα εμείς πώς ! Ρωτείστε τον ίδιο, δεν είναι δα κανένα παιδάκι, είναι ενήλικος και μπορεί να σας πει». «Αυτά τα είπαν οι γονείς του, διευκρινίζει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, γιατί οι άρχοντες είχαν ήδη αποφασίσει να αφορίζεται-«αποσυνάγωγος»-όποιος πει ή δεχτεί πως είναι ο Μεσσίας που περιμένουν, ο Ιησούς Χριστός».

     Νέο αδιέξοδο, λοιπόν, τώρα και πιάνουν το πράγμα από την αρχή. Επανέρχονται στον πριν λίγο τυφλό και του επισημαίνουν ακόμα πιο αυστηρά. «Να δοξάζεις το Θεό, αυτός είναι που σου έδωσε το φως σου, αυτός είναι που σε έκανε καλά. Κι εμείς το ξέρουμε, ήμαστε βέβαιοι γι αυτό, κι ο άνθρωπος που λες εσύ πως σε θεράπευσε, δεν είναι παρά ένας είναι αμαρτωλός». Χωρίς να το καταλάβουν ίσως αυτοπαγιδεύονται τώρα για τα καλά. «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι», που λέει η Γραφή.

     Γιατί, με τη σειρά του. «Αποκρίθηκε, λοιπόν, εκείνος και είπε, αυτός ο απλός με την απλή του λογική στους «καθ’ ύλην αρμόδιους». «Το αν είναι αμαρτωλός αυτός,  όπως λέτε, εγώ δεν το ξέρω. Ένα πράγμα ξέρω, αυτό που τώρα πια ξέρετε κι εσείς, ότι, όντας πριν λίγο τυφλός, τώρα βλέπω, είμαι καλά όπως όλοι οι άνθρωποι». Αλλά και συνέχισε το ίδιο θαρρετά, και, κυριολεκτικά υπερακόντισε, τους πέρασε σε διδασκαλία κοινό τόπο, και από αυτούς τους ίδιους παραδεκτή. «Οίδαμεν-γνωρίζουμε, οι πάντες γνωρίζουμε, κι εσείς πιο καλά-ότι αμαρτωλόν ο Θεός ουκ ακούει, αλλ’ εάν τις ευσεβής η και το θέλημα αυτού ποιή τούτου ακούει» ! «Στους αιώνες των αιώνων δεν ακούστηκε ποτέ, πως άνοιξε κάποιος τα μάτια ενός πρώην τυφλού» ! Λοιπόν. «Αν μη ην ούτος παρά του Θεού, ουκ  ηδύνατο ποιείν ουδέν»- «Αν αυτός που άνοιξε και τα δικά μου μάτια-ο Ιησούς Χριστός-δεν ήταν άνθρωπος του Θεού, δε θα μπορούσε να κάνει τίποτε». 

    Τελεία και παύλα, δηλαδή, η απάντησή τους είναι γνωστή, τον πέταξαν έξω, μη δεχόμενοι ασφαλώς από έναν έτσι κι έτσι, αυτοί οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι» διδαχή.

    Μια απλή ανάγνωση, αρκετή. Μια συσχέτιση με τα και νυν και άλλοτε και εντός της εκκλησιαστικής «παρεμβολής» αντίστοιχα συμβαίνοντα, αν είναι διακριτική, ωφέλιμη !

Αθανάσιος Κοτταδάκης