Μνήμη Αρχιμανδρίτη Αθανάσιου ηγουμένου Τροοδιτίσσης - Γιάννης Πεγειώτης

Μνήμη Αρχιμανδρίτη Αθανάσιου ηγουμένου Τροοδιτίσσης 

Έφυγε ο άλλος  δρυς της Κύπρου

 
Έφυγε ο άλλος  δρυς της Κύπρου. Ο δεύτερος Αθανάσιος, μεγάλος  γέροντας και αυτός της  νήσου. Ο επίσης άνθρωπος των προσεκτικών λόγων, της περισσής προσευχής και του φωτεινού βίου. Ο πρωτινός μοναχός, ο αγρότης, ο διάκονος των πονεμένων, ο καλλιεργητής της γης του μοναστηριού της Παναγίας, ο ανακαινιστής της Μονής .
 
Ο ηγούμενος της Ιεράς Μονής Τροοδιτίσσης Αθανάσιος έζησε εκ του σύνεγγυς τους θρυλικούς παλαιούς γέροντες της Μονής, τον ηγούμενο Παγκράτιο και τους ολίγους αναστηλωτές της Ιστορικής Μονής της Παναγίας του Τροόδους μας. 
 
Με τον παππου Κυριακό, τον πατέρα Νύφωνα, και τους πατέρες Κυριλλό, Συνέσιο, Παΐσιον, Σπυρίδωνα, Ιλαρίωνα και άλλους  εργάστηκαν αόκνως για την αναστήλωση και την επέκταση της Μονής. 
Με ρίζες Σταυροβουνιώτικες η σύγχρονη περίοδος της Μονής με  μερίμνα του Πάφου Λεόντιου, ανδρός οραματιστού μα και αγαπόντος τον πατροπαράδοτον μοναχισμόν της Κύπρου η νέα άνθηση της Τροοδίτισσας συνδέθηκε ορθώς με τον γέροντα ηγούμενον Αθανάσιον.
Σύμφωνα με τον χαλκέντερο ερευνητή Κωστή Κοκκινόφτα ‘’ Γεννήθηκε στό χωριό της  Mαραθάσας Mουτουλλας, τό 1923 καί προσήλθε στή Mονή Tροοδιτίσσης, ως δόκιµος, τήν 26η Mαΐου του 1940. Στή συνέχεια, , χειροτονήθηκε Iεροδιάκονος, τήν 20ή Δεκεµβρίου 1942, καί ακολούθως, τήν 1η Iανουαρίου 1945, εκάρη Mεγαλόσχηµος Mοναχός. Mερικά χρόνια αργότερα, στίς 17 Aυγούστου 1949, χειροτονήθηκε Iεροµόναχος καί, στίς 13 Σεπτεµβρίου 1959, χειροθετήθηκε Πνευµατικός 
Ως νέος Hγούµενος κατεδάφισε Αρχικά τή δυτική πτέρυγα µέ τά κελλιά των Mοναχων καί τούς ξενώνες γιά τούς προσκυνητές καί µερίµνησε τόσο γιά τήν ανοικοδόµησή της, όσο καί γιά τήν εξ ολοκλήρου àνακαίνιση του µοναστηριακού οικοδοµήµατος, ένα έργο ιδιαίτερα επίπονο, πού περατώθηκε µέ επιτυχία τό 1974. Δυστυχως, κατά τό έτος αυτό, η Kύπρος επλήγη από τή µεγάλη τραγωδία της τουρκικης εισβολής καί τής κατάληψης σηµαντικού τµήµατός της από τά τουρκικά στρατεύµατα. Tότε, δεκάδες κάτοικοι, πού εκδιώχθηκαν από τίς πατρογονικές τους εστίες, κατέφυγαν στή Mονή, οπου η Aδελφότητα παραχώρησε γιά τή διαµονή τους ολα τά διαθέσιµα δωµάτια καί µερίµνησε γιά τή διατροφή τους, µέχρι τήν παροχή σχετικής βοήθειας από τόν Eρυθρό Σταυρό. Πολλοί από αυτούς παρέµειναν στό φιλόξενο περιβάλλον της γιά µερικούς µήνες, µέχρι πού οµαλοποιήθηκε η κατάσταση, οπότε αρχισαν νά αποχωρούν καί νά εγκαθίστανται σέ διάφορες περιοχές της ελεύθερης Κύπρου. Γιά τούς περισσότερους, η παραµονή τους στή Mονή, σέ αυτή τήν πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους, υπήρξε περίοδος πνευµατικής ανασυγκρότησης, πού επηρέασε θετικά τή µετέπειτα πορεία τους. 
Στά χρόνια, πού ακολούθησαν, πραγµατοποιήθηκαν στή Mονή αρκετά επιπρόσθετα έργα, όπως γιά παράδειγµα σύνδεση µέ τό ηλεκτρικό καί τηλεφωνικό δίκτυο τό 1974 καί τό 1979, αντιστοίχως, δηµιουργία προσκυνηταρίου στόν κεντρικό δρόµο τό 1975, συµπλήρωση σχετικων εργασιών στό κοιµητήριο, λειτουργία τριών ψυκτικών θαλάµων τό 1976-1977, γιά τή διατήρηση φρούτων, καί αργότερα ανέγερση συνεδριακού κέντρου καί τριών δωµατίων φιλοξενίας πάνω από τούς ψυκτικούς θαλάµους, καί αλλαEπίσης, τό 1983, συνεστήθη, στόν πρώτο όροφο τής νότιας πτέρυγας του µοναστηριακού οίκοδοµήµατος, ο ναός των Aγίων Aθανασίου καί Kυρίλλου, γιά νά χρησιµοποιείται από τήν Aδελφότητα, κατά τή χειµερινή περίοδο, καί ανηγέρθη, τό 2001, ο ναός του Aγίου Nεοφύτου, στό εξωτερικό δυτικό προαύλιο της Mονής. Aκόµη, αγιογραφήθηκαν, µεταξύ των ετών 1996 καί 2008, ο κυρίως ναός καί, από τό 2007 ως τό 2010, τό ιερό βήµα µέ ωραιότατες τοιχογραφίες βυζαντινής τεχνοτροπίας. …..
Kυρίως όµως, έµφαση δόθηκε από τόν ηγούµενο Aθανάσιο στήν πνευµατική καλλιέργεια των µελων της Aδελφότητας, γεγονός πού επέφερε τήν προσέλευση νέων Mοναχών,. Γιά τόν σκοπό αυτό µερίµνησε επίσης, τό 1979, γιά τήν καλύτερη οργάνωση της Bιβλιοθήκης της Mονης καί γιά τόν εµπλουτισµό της µέ αρκετές σειρές πατερικών βιβλίων έτσι ώστε νά παρέχεται  δυνατότητα στούς μοναχούς γιά µελέτη’’
 
 Κράτησε το νησί στους ώμους του, πλάι στον Γέροντά Αθανάσιο του Σταυροβουνίου  και τον Γέροντα Γαβριήλ του Αποστόλου Βαρνάβα, καθώς μούλεγε ένας σοφός ανήρ  πρό ετών . 
 
 
Ανέδειξε την μονήν εις έπαλξην προσευχής. Μάρτυρας των θαυμάτων της Παναγίας  κράτησε  ένα μοναστήρι των παλαιών πρωτινών τρόπων σε καιρούς δύσκολους από πολλών επόψεων.
Με τρόπον φωτεινόν λειτούργησε ως πνευματικός χιλιάδων Κύπρίων. Οδήγησε πολλά τέκνα του σε οδούς σωτηρίας και προκοπής. Δεν απέκλεισε ουδένα ,οικονόμησε όλους και όλες όταν προσέρχοντο κοντά του για εξομολόγηση και συμβουλήν ή λόγον παρηγορίας . Ενώ δεν ήτο ανήρ θορύβου και τυμπανοκρουσιών σε ώρες οριακές δια τον τόπον και την Εκκλησίαν χάραξεν οδούς σωτήριες, διαβάσεις προς την ειρήνην και την καταλλαγήν . 
 
Στήριξεν τον αγώναν της ΕΟΚΑ σε πολύ δύσκολες στιγμές διασώζοντας και παρηγορώντας τους καταδιωκόμενους άνδρες του Αρχηγείου της Οργάνωσης . Μαζί με τον ηγούμενον Παγκράτιον στήριξαν τον νεαρόν τότε ιερόκήρυκα Νικόλαο Βασιλειάδη στις περιοδείες του στις κοινότητες της Μητροπόλεως Πάφου όπου διακονούσε στα πρώτα χρόνια μετά τον Αγώνα.
Μεγάλο επίσης έργο επιτέλεσε για τον πνευματικό προσανατολισμό του ποιμνίου μετά την Εισβολή και την υπερβαση των παθών της πολιτικής και εκκλησιαστικής κρίσης που προηγήθηκε. 
Είχεν αδελφικόν σύνδεσμον με τον πατέρα Σταυρον Παπαγαθαγγέλου και τον πατέρα Νικόλαον Σιδεράν .Ο πατήρ Νικόλαος πολύ τον ευγνωμονούσε για την χάραξη διεξόδων στον βίον του οι οποίες τον ανέδειξαν σε διάκονον του λαού της Λεμεσού και σε εργάτην  ειρηνικής και εποικοδομιτικής πνευματικής  πορείας στους κόλπους της Εκκλησίας.
 
 
Ασκητής ο γέρων Αθανάσιος αναγκάστηκε καθηκόντως να αναλάβει πνευματικές ευθύνες στη Λευκωσία ,τη Λέμεσόν και την Πάφον. Ανέλαβε την εποπτεία Ιδρυμάτων και την ίδρυση Ιεράς Γυναικείας Μονής για να στεγάσει αφιερωμένες αδερφές αφού επροσευχήθει και εσυνεβουλεύθει οσίους Γέροντες στην Κύπρον και την Ελλάδαν. 
Διετήρησεν τον αδελφικόν σύνδεσμόν της Τροοδίτισσας με το Μοναστήριν του Σταυροβουνίου εκφράζοντας την τιμήν που χρεωστούσε η Μονή του στους  παλαιούς Σταυροβουνιώτες που θυσιαστικά  βοήθησαν στην νέαν ακμήν της .Παρέστη στην κηδείαν του ονομαστου και εναρέτου  Ηγουμένου Γερμανού και διετήρει αδελφικήν αγάπην με τον άλλον Γεροντα Αθανασιον Σταυροβουνιώτην. Ο Γερων Αθανασιος ο Σταυροβουνιού  επεσκέπτετο με αδελφους Σταυροβουνιώτες  κατ έτος την Μονήν Τροοδιτίσσης για προσκύνησιν και συμπνευματισμόν με τον αδελφον του στην διακονίαν του λαού του Κυριου Γέροντα Αθανασιον Τροοδιτίσσης .Ομολογουμένως οι δύο ούτοι άνδρες αγωνίστηκαν πολυετώς για την πνευματικήν προκοπήν της Κύπρου.
Ο Τροοδιτίσσης Αθανάσιος υπήρξε γνήσιον τέκνον της Εκκλησίας της Κύπρου και στήριγμα πολλών Ιεραρχών ιδιαιτέρως του Μητροπολίτη Πάφου Χρυσοστόμου του μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Κύπρου Χρυσοστόμου του Β τον οποίον πολύ αγάπησε ,στήριξε και νουθέτησε . Υπήρξε όπως ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος ταπεινα ομολογούσε ο θεολογικός του σύμβουλος τον οποίον με ταπείνωσην ερωτούσε για ποικίλα εκκλησιαστικά και ποιμάντικά ζητηματα λαμβάνοντας κατά μαρτυρίες ζηλευτού βάθους και σοφίας ερμηνείες και συμβουλές καθώς και εύστοχες και ακριβείς  επεξηγήσεις πολύ δύσκολων χωρίων της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης…
Έφυγε ο άλλος δρυς της Κύπρου. Ο επίσης πρωτινός γέροντας της νήσου. Ο γέροντας των γερόντων της Μονής. Το αγκωνάρι το πρωτινόν το αρχαϊκόν, το της πρώτης εκκλησίας καντήλιν που ‘φεγγεν ακαταπαύστως και διακριτικώς τα βήματα της νήσου και των τέκνων της. 
 
Παραδίδει μονήν ακμάζουσαν και τέκνα πνευματικά κατά παντού της Κύπρου. Προσεύχεται τώρα πλάι στον παππού μας τον Ηγούμενον  Παγκράτιον και τον Αρχιεπίσκοπόν Λεόντιον ο οποίος πολύ αγάπησε και φρόντισε να μην ερημώσει η Τροοδίτισσα  ενεργώντας για να επιστρέψει στην Κύπρο ο μορφωμένος και υπομονετικός ηγούμενος Παγκράτιος κοντά στον οποίον ανδρώθηκεν ο μικρός δεκαεπτάχρονος Αθανάσιος ο έφηβος που κίνησε από τον Μουτουλλά πεζός για να γονατίσει και να υποταχτεί  στην Παναγίαν την Τροοδίτισσαν.
΄Η Κύπρος μας και η Εκκλησία της είναι πλέον φτωχότερη και ορφανή ξανά μετά την κοίμηση του Αετού της Τροοδίτισσας.
 
Αυτά τα ολίγα καταθέτω εν επιγνώσει της πτωχείας ημων.Αναμένοντας άλλους αρμοδιότερους να φωτίσουν την οσιακή πορεία του Γέροντος Αθανασίου Τροόδιτίσσης 

Γιάννης Πεγειώτης