Μεταχειριζόμενος ο ποιμήν της Εκκλησίας την δύναμιν του λόγου εν τη διδασκαλία των χριστιανικών αληθειών, το περιεχόμενον αυτής οφείλει ν’ απαντλή εκ του Ευαγγελίου, εποικοδομών τον λαόν εν τοις μυστηρίοις της ευσεβείας, διδάσκων αυτόν τι πρέπει να πιστεύη και πως πρέπει να ζη, εξεγείρων αυτόν εις την μετά ζήλου εκλπήρωσιν των διδασκομένων. Παν ό,τι κηρύττει οφείλει να έχη εποικοδομητικήν σημασίαν δια την ζωήν του ανθρώπου και να εκπηγάζει εκ του Ευαγγελίου, να μη είναι ξύλον, χόρτος, καλάμη, αλλά χρυσός, άργυρος, λίθος τίμιος (Α΄ Κορ. 3,12 13). Εν τω μεγάλω έργω του κηρύγματος του Ευαγγελίου οφείλει ο ιερεύς να εντείνη πάσας τα δυνάμεις του νοός αυτού, της μνήμης, της φαντασίας, της ευγλωττίας,
μη δολών τον λόγον του Θεού, αλλά τη φανερώσει της αληθείας συνιστών εαυτόν προς πάσαν συνείδησιν ανθρώπων ενώπιον του Θεού (Β’ Κορ. 4,2).Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρυσόστομος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου