ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ;;
Τού Βασίλη Π. Καυκόπουλου*
Λόγος πεπαρρησιασμένος, ουσιαστικός, εθνεγερτικός! Τονίζοντας, ο Σεβασμιώτατος, την ανάγκη οι σημερινοί Άρχοντες να έχουν σοφό πρότυπο υπέδειξε προς κάθε ηγέτη -πολιτικό, εκκλησιαστικό, στρατιωτικό κ.λπ.- να μιμείται τον Μέγα Κωνσταντίνο! Σήμερα, σε μιά εποχή απολύτου -δυστυχώς- καταλύσεως τών αξιών, μιάς ιδιοτύπου τυραννίας τών συνειδήσεων που βιώνουμε ως παγκόσμια κοινωνία, αλλοιώσεως τής δημοκρατίας και τής λαϊκής κυριαρχίας, ας καταθέσουμε κάποιες σκέψεις ως αντίσταση στην ΑΝΤΙ-αντίσταση τής αδελφωσύνης, τής αλληλοπεριχώρησης, τού κοινωνισμού, τής πνευματικότητος, αλλά και τού δίκαιου οικονομικού καταμερισμού...
Σαν οι κάθε λογής ηγέτες προσπαθούν στην
καθημερινή τους πράξη να συντονίζονται με τις πολιτικές -και όχι μόνο- επιλογές
ή προθέσεις τού Μεγάλου Κωνσταντίνου, ένα είναι βέβαιο: Θα γίνονται
Χρυσοστομικοί ηγέτες!
Ως "επικοδόμοι" τού Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, θιασώτες και πρεσβευτές του, οι ηγέτες θα έχουν κατά νουν ότι: "πρώτος διακρίνει σαφώς μεταξύ τού άρχειν, που είναι θέλημα τού Θεού, και τής εκλογής, που ανήκει στην ευθύνη τών ανθρώπων". Ο ίδιος ο Χρυσόστομος, που θεωρείται ως ο μέγιστος και πλέον παραδεδεγμένος ερμηνευτής τού Αποστόλου Παύλου, διερμηνεύει τα γνωστά χωρία τής Προς Ρωμαίους Επιστολής του (Κεφ. 13), δηλαδή τα "πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω ού γαρ έστιν εξουσία ει μη από Θεού, αι δε ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού τεταγμέναι εισίν " κ.λπ., στην 23η Ομιλία του ως εξής: "Τί λες; κάθε πολιτικός άρχοντας έχει χειροτονηθεί από τον Θεό; Δεν λέω τούτο, ισχυρίζεται. Διότι δεν είναι ο λόγος μου αυτός για τον κάθε άρχοντα, αλλά για το πράγμα (= την εξουσία δηλ.)". Σε αυτό, ακριβώς, το πνεύμα εντάσσεται και ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, ο οποίος, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης -σύγχρονο άγιο- Αντώνιο Κόμπο, διδάσκει ότι η πολιτική εξουσία είναι έργον τής θείας σοφίας, "όταν μηδέν παραβλάπτη προς την ευσέβειαν", αλλ' αποβλέπη "προς το κοινόν συμφέρον τών υπηκόων", διότι άλλως, εφ' όσον προξενεί "πόνους τοίς αρχομένοις", μετατρέπεται εις τυραννίδα, καθώς οι διοικούντες ούκ άρχουσιν εικόντων τών υπηκόων αλλά ακόντων (= αθέλητα) και "αντί πειθούς έριδας και στάσεις τεκταίνουσιν". Διακρίνεται εδώ σαφώς η ιδέα ότι, η αιτία πρόκλησης τών ερίδων και τών βίαιων ταραχών, εξεγέρσεων κ.λπ. στο λαϊκό σώμα, είναι η ίδια η αντιδημοκρατική πολιτεία τών κακών αρχόντων.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος υπήρξε, οπωσδήποτε, γενναιόψυχος ηγέτης, όπως ορθώς επεσήμανε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών! Ευεργέτης και αυτός -και η μητέρα του Αγία Ελένη- τού Χριστιανισμού και τού Ελληνισμού! Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Έχουμε σήμερα γενναιόψυχους ηγέτες; Έχουν πρότυπα οι σημερινοί ηγέτες; Έχουν συντεταγμένες ή εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα; Εμείς θα δώσουμε ένα μικρό συνοπτικό (καθόλου ουτοπικό) περίγραμμα τού καλού ηγέτη:
Α) Ο άρχοντας πρέπει να είναι καλός χαρακτήρας.
Β) Να αποβλέπει στο κοινό συμφέρον.
Γ) Να εφαρμόζει απόλυτη δικαιοσύνη.
Δ) Να άρχει με την θέληση τών αρχομένων.
Ε) Να εφαρμόζει τα υπεσχημένα και να μην είναι λαοπλάνος και λαϊκιστής.
ΣΤ) Να είναι καλός και αφοσιωμένος ακροατής τών φτωχών και καταπιεζομένων, από οποιασδήποτε μορφής εξουσία, ενώ επιβάλλεται να αποτρέπει τούς συκοφάντες από το περιβάλλον του .
Ζ)Να είναι μετριοπαθής, πράος και ταπεινός. Βεβαίως, αυτές οι αρετές δεν ακυρώνουν την αποφασιστικότητά του! Η) Να ενθαρρύνει τούς φιλότιμους και χαρισματικούς, τούς εργατικούς.
Θ) Να διαθέτει οξύνοια και ορθή κρίση, & Ι) Να εκφράζει μιά πολιτική (όταν πρόκειται για πολιτικούς άρχοντες) κατ' εξοχήν λαϊκή, κοινωνική, κοινωνιστική, πατριωτική, αληθινά εθνική. Συνελόντι ειπείν, το άρχειν είναι τέχνη και, μάλιστα, εξιδιασμένης βαρύτητας. Συνεπώς, χρειάζεται πρότυπο και καθοδηγός!
Ας μελετήσουν, λοιπόν, όλοι οι ηγέτες και άρχοντες κάθε μορφής (για να μην καταγραφούν ως "κοντόζωοι και κοντόφρονες") - και, κυρίως, οι πολιτικοί που εθνοκτονικά και λαοκτονικά τροχιοδρομούν - το πρόσφατο κήρυγμα τού Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου στον Πειραιά. Έτσι, η αποδοχή και η λάμψη τους από τούς αρχομένους, θα φθάσει ως το μεσοδόκι τ' ουρανού!...
Ως "επικοδόμοι" τού Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, θιασώτες και πρεσβευτές του, οι ηγέτες θα έχουν κατά νουν ότι: "πρώτος διακρίνει σαφώς μεταξύ τού άρχειν, που είναι θέλημα τού Θεού, και τής εκλογής, που ανήκει στην ευθύνη τών ανθρώπων". Ο ίδιος ο Χρυσόστομος, που θεωρείται ως ο μέγιστος και πλέον παραδεδεγμένος ερμηνευτής τού Αποστόλου Παύλου, διερμηνεύει τα γνωστά χωρία τής Προς Ρωμαίους Επιστολής του (Κεφ. 13), δηλαδή τα "πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω ού γαρ έστιν εξουσία ει μη από Θεού, αι δε ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού τεταγμέναι εισίν " κ.λπ., στην 23η Ομιλία του ως εξής: "Τί λες; κάθε πολιτικός άρχοντας έχει χειροτονηθεί από τον Θεό; Δεν λέω τούτο, ισχυρίζεται. Διότι δεν είναι ο λόγος μου αυτός για τον κάθε άρχοντα, αλλά για το πράγμα (= την εξουσία δηλ.)". Σε αυτό, ακριβώς, το πνεύμα εντάσσεται και ο Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, ο οποίος, σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Σισανίου και Σιατίστης -σύγχρονο άγιο- Αντώνιο Κόμπο, διδάσκει ότι η πολιτική εξουσία είναι έργον τής θείας σοφίας, "όταν μηδέν παραβλάπτη προς την ευσέβειαν", αλλ' αποβλέπη "προς το κοινόν συμφέρον τών υπηκόων", διότι άλλως, εφ' όσον προξενεί "πόνους τοίς αρχομένοις", μετατρέπεται εις τυραννίδα, καθώς οι διοικούντες ούκ άρχουσιν εικόντων τών υπηκόων αλλά ακόντων (= αθέλητα) και "αντί πειθούς έριδας και στάσεις τεκταίνουσιν". Διακρίνεται εδώ σαφώς η ιδέα ότι, η αιτία πρόκλησης τών ερίδων και τών βίαιων ταραχών, εξεγέρσεων κ.λπ. στο λαϊκό σώμα, είναι η ίδια η αντιδημοκρατική πολιτεία τών κακών αρχόντων.
Ο Μέγας Κωνσταντίνος υπήρξε, οπωσδήποτε, γενναιόψυχος ηγέτης, όπως ορθώς επεσήμανε ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών! Ευεργέτης και αυτός -και η μητέρα του Αγία Ελένη- τού Χριστιανισμού και τού Ελληνισμού! Και το ερώτημα που τίθεται είναι: Έχουμε σήμερα γενναιόψυχους ηγέτες; Έχουν πρότυπα οι σημερινοί ηγέτες; Έχουν συντεταγμένες ή εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα; Εμείς θα δώσουμε ένα μικρό συνοπτικό (καθόλου ουτοπικό) περίγραμμα τού καλού ηγέτη:
Α) Ο άρχοντας πρέπει να είναι καλός χαρακτήρας.
Β) Να αποβλέπει στο κοινό συμφέρον.
Γ) Να εφαρμόζει απόλυτη δικαιοσύνη.
Δ) Να άρχει με την θέληση τών αρχομένων.
Ε) Να εφαρμόζει τα υπεσχημένα και να μην είναι λαοπλάνος και λαϊκιστής.
ΣΤ) Να είναι καλός και αφοσιωμένος ακροατής τών φτωχών και καταπιεζομένων, από οποιασδήποτε μορφής εξουσία, ενώ επιβάλλεται να αποτρέπει τούς συκοφάντες από το περιβάλλον του .
Ζ)Να είναι μετριοπαθής, πράος και ταπεινός. Βεβαίως, αυτές οι αρετές δεν ακυρώνουν την αποφασιστικότητά του! Η) Να ενθαρρύνει τούς φιλότιμους και χαρισματικούς, τούς εργατικούς.
Θ) Να διαθέτει οξύνοια και ορθή κρίση, & Ι) Να εκφράζει μιά πολιτική (όταν πρόκειται για πολιτικούς άρχοντες) κατ' εξοχήν λαϊκή, κοινωνική, κοινωνιστική, πατριωτική, αληθινά εθνική. Συνελόντι ειπείν, το άρχειν είναι τέχνη και, μάλιστα, εξιδιασμένης βαρύτητας. Συνεπώς, χρειάζεται πρότυπο και καθοδηγός!
Ας μελετήσουν, λοιπόν, όλοι οι ηγέτες και άρχοντες κάθε μορφής (για να μην καταγραφούν ως "κοντόζωοι και κοντόφρονες") - και, κυρίως, οι πολιτικοί που εθνοκτονικά και λαοκτονικά τροχιοδρομούν - το πρόσφατο κήρυγμα τού Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου στον Πειραιά. Έτσι, η αποδοχή και η λάμψη τους από τούς αρχομένους, θα φθάσει ως το μεσοδόκι τ' ουρανού!...
*Ο Βασίλης Π. Καυκόπουλος είναι πατρινός δημοσιογράφος και λογοτέχνης.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου