Παλιά*
αγωνία αρχιμανδρίτη Βασιλείου Μπακογιάννη σε νέα εκδοχή ! Ένα νέτο, σκέτο, και
κολοβό. «Ουκ ένι άρσεν και θήλυ», και τελειώσαμε. Από κοντά κι ο Οσιος Σισώης ορθά,
κοφτά. «Θα πάμε εκεί που δεν υπάρχει γυναίκα» ! Αν θυμάμαι καλά, είναι που
λέει. «Σε ένα δρόμο που κινούνται δυο οδοιπόροι, ο διάβολος, από τη μια μεριά,
και από την απέναντι μια γυναίκα. Εσύ θα πας το δρόμο σου να συνεχίσεις, όχι
από της γυναίκας, αλλά από του διάβολου τη μεριά», ορίζει ο Παππουλάκος κατά
Κωστή Μπαστιά.
Ωστόσο,
το χωρίο της προς Γαλάτας Επιστολής 3,28 ακέραιο έχει ως εξής. «Ουκ
ένι-υπάρχει- Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος ουδέ ελευθερος, ουκ ένι άρσεν
και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις-ένας- εστέ εν Χριστώ Ιησού»-«γιατί όλοι
σας είστε ένας χάρη στον Ιησού Χριστό». Και το προηγούμενο χωρίο εξηγεί το
γιατί καθαρά. «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε. Χριστόν ενεδύσασθε-ντυθήκατε»,
ήτοι, γίνατε Χριστιανοί, καινούργιοι άνθρωποι ! Άρα, για σας. «Τα αρχαία
παρήλθε, ιδού γέγονεν καινά τα πάντα»-«Τα παλιά πέρασαν όλα έχουν γίνει
καινούργια»-2Κο.5,17. Όλα και είναι, και βλέπονται εντελώς αλλιώς !
Έτι δε, στην Εκκλησία. «Τα πάντα και εν πάσι Χριστός»-«Του Χριστού είναι όλα, και όλα τα διέπει ο Χριστός»-Κολ. 3,11. Πιο απλά, ένα πράγμα ισχύει, και αυτό μετράει απόλυτα. Για όλα και για όλους, τι λέει και τι κάνει ο Χριστός ! Από κει και πέρα ο ένας χτίζει με χόρτα, καλάμια, ξύλα, ο άλλος με χρυσό, άργυρο, λιθους τιμίους το χριστιανικό του εαυτό ! Και ο λογαριασμός τη μεγάλη μέρα κατ’ ευθείαν στο Χριστό-1Κορ.3.13. Που βέβαια κρίνει ως «ο τους δικαίους αγαπών, και τους αμαρτωλόύς ελεών-μακροθυμών !
Αλλά εδώ ακριβώς πολύ πολλή, προσοχή, γιατί έχει τρέξει και πολύ θολό ως βρώμικο νερό, άσχημη, νοθευμένη και επικίνδυνη «δουλειά» και … «παραγωγή» από πολλές πλευρές έχει γίνει στο μεταξύ.
Επί πλέον
τώρα ως προς τη γυναίκα και για τη γυναίκα ο λόγος και αλλιώς. «Εις-ένας-
ποιητής ανδρός και γυνακός, εις χους αμφότεροι, εικών μία, νόμος εις,
θάνατος εις, ανάστασις μία». Αλλά και. «Ομοίως εξ ανδρός και γυναικός
γεγόναμεν …». Λοιπόν. «Ήμαρτεν η γυνή, τούτο-το ίδιο- και ο Αδάμ.
Αμφοτέρους ο όφις ηπάτησεν. Ου το μεν ασθενέστερον-η γυναίκα- ευρέθη, το
δε-ο άνδρας- ισχυρότερον. Αλλά τα βελτίω λογίζη;-θέλεις
καλύτερο λογισμό; Αμφοτέρους σώζει ο Χριστός τοις πάθεσιν. Υπέρ
ανδρός σαρξ εγένετο; Τούτο-το ίδιο- και υπέρ γυναικός. Υπερ ανδρός
απέθανεν; Και η γυνή τω θανάτω σώζεται. Εκ σπέρματος Δαυίδ ονομάζεται,
τιμάσθαι ίσως οιει τον άνδρα;»-«ότι τιμάται έτσι ίσως νομίζεις ο άνδρας;»
Αλλὰ καὶ ἐκ Παρθένου γεννᾶται,
τοῦτο καὶ ὑπὲρ γυναικῶν». ῎Εσονται
μὲν οὖν οἱ δύο, φησὶν, εἰς σάρκα μίαν·
καὶ ἡ μία σὰρξ ἐχέτω τὸ ὁμότιμον. Παῦλος
δὲ καὶ τῷ ὑποδείγματι τὴν σωφροσύνην νομοθετεῖ. Πῶς, καὶ τίνα τρόπον; Τὸ μυστήριον
τοῦτο μέγα ἐστίν· ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν ᾿Εκκλησίαν». Άγιος
Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και Θεολόγος, Λόγος 37, παρ. στ, και ζ. Αρκετά αυτά ως
άλλος λόγος. περισσότερα ελπίζω εν καιρώ.
Αθανάσιος Κοτταδάκης
- Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019-ΓΥΝΑΙΚΑ
ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΙΣΣΑ ΣΤΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ
34 σχόλια:
Είμαι ένας ενορίτης και ρωτάω τον κ. Κοτταδάκη αν συμφωνείτε να ψέλνουν στο ίδιο ψαλτήρι ανδρες και γυναίκες; Το θέμα είναι αυτό.
Τι ρωτάτε? Μικτές χορωδίες δεν έχετε ακούσει? Τι σας χαλάει?
Ένα από τα 2 συμβαίνει: Ή έχουν φτάσει κάποιοι σε επίπεδο απάθειας (που απαιτεί όμως τεράστια άσκηση, πρβλ. άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής) ή προέκυψε απάθεια λόγω ηλικίας... Όλοι οι υπόλοιποι αγωνίζονται συνεχώς, οπότε καλό είναι να μην εισερχονται σε πειρασμό... Τα αγιογραφικά χωρία περισσεύουν...
Οι γυναίκες δεν έχουν θέση στο ψαλτήρι. Πάντα άνδρες έψαλαν. Αυτή η μόδα να σταματήσει γιατί θα γενικευτεί.
Όπως οι γυναίκες απαγορεύεται να κηρύττουν μέσα στην εκκλησία έτσι απαγορεύεται και να ψάλλουν
Το να ανεβαίνουν οι γυναίκες στο ψαλτήρι δεν είναι ορθόδοξη υπόθεση είναι παπική προτεσταντική αντιχριστιανική
Είναι χαρακτηριστικό ότι στον διάλογο που γίνεται για την θέση της γυναίκας στο αναλόγιο, θετική γνώμη έχουν όσοι έχουν μεγάλη εκτίμηση στη Δύση καί στούς Δυτικούς Νεωτεριαμούς, ενώ όσοι είναι προσηλωμένοι στην Ορθόδοξη Παράδοση (όπως ο π. Βασίλειος) λαμβάνουν αρνητική θέση.
Είναι άλλη μία ένδειξη για τήν προέλευση των Νεωτερισμών, που θέλουν κατά καιρούς να επιβληθούν στην Εκκλησία.
Όποιος άντρας σκανδαλιζεται με την απλή παρουσία γυναίκας σε αναλόγιο ή όπου αλλού να πάει να εκκλησιαστεί στα βουνά..
Οι γυναίκες γιατί δε βάζουν θέμα σκανδαλισμού με τους απαραδεκτους πολλές φορές άντρες που ανεβαίνουν στο αναλόγιο;
Όπως οι γυναίκες ανέχονται τους ιδιόρρυθμους άντρες έτσι πρέπει να κάνουν κι οι άντρες..
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια
Αν θες να γίνεις "Σισώης" πήγαινε στο ασκηταριό
Ο απόστολος Παύλος κ. Κοτταδάκη λέει ότι η γυναίκα πρέπει να σιωπά και να μην διδάσκει, μιλάει για δημόσιο κήρυγμα εντός της εκκλησίας, στις συναθροίσεις των πιστών άρα ούτε να ανεβαίνει στο ψαλτήρι.
Ο αποκλεισμός των γυναικών από την ψαλμωδία δεν έχει να κάνει με υποτίμηση του γυναικείου φύλου και περιφρόνηση της ισονομίας του με το ανδρικό. Έχει να κάνει με τον τρόπο που πρέπει οι πραγματικές χριστιανές γυναίκες να αγωνίζονται, αποδεχόμενες τον ρόλο τους και τον τρόπο πνευματικού αγώνα που ο ίδιος ο Θεός τους όρισε. Κομμάτι αυτού του ρόλου είναι η σιωπή της γυναίκας εντός της λατρείας, κάτι το οποίο θα πρέπει οι συνειδητές χριστιανές να το αποδεχθούν εν απλότητι, διότι έτσι απλά το θέλησε ο Θεός και έτσι απλά το εφήρμοσε η Εκκλησία 2000 χρόνια τηρώντας την εντολή του Θεού.
Δυστυχώς είναι δύσκολο καί από τον κ. Κοτταδάκη να κατανοηθεί η λεπτεπίλεπτη πνευματική διάκριση του ζητήματος που έθεσε ο π. Βασίλειος Μπακογιάννης!!
Συνεπώς "παύσατε πύρ" περί τούτου...
Πάντως εγώ που είμαι γυναίκα και μαθαίνω την εκκλησιαστική - βυζαντινή μουσική, δεν ζητώ να ανέβω στο αναλόγιο, διότι πολύ απλά νιώθω σεβασμό για αυτά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας αλλά και επειδή βλέπω ότι αυτό κάποιους τους σκανδαλίζει. Έπειτα, αναρωτιέμαι γιατί να θέλω να ψάλλω στο αναλόγιο; Μήπως η επιθυμία αυτή κρύβει κάποια ανάγκη αλλότρια του ορθοδόξου ήθους; Δεν θα ήθελα να είμαι εγώ η αιτία σκανδαλισμου ή δυσαρέσκειας. Για τον ίδιο λόγο δεν με πειράζει που δεν μπορώ να μπω στο Ιερό, κ.λπ.
"αποδεχόμενες το ρόλο τους" ;
"Κομμάτι αυτού του ρόλου είναι η σιωπή" ;
Για πείτε μας πού ακριβώς ορίζεται ότι η σιωπή είναι αποκλειστικός ρόλος της γυναίκας ;
Δεν μας πείσατε για την μη υποτίμηση του γυναικείου φύλου...
Να σταματήσουν να ψάλουν τους ναούς οι γυναίκες για αυτές υπάρχουν αλλά μέρη θέατρα, αίθουσες κλπ. κλπ..
Αναρωτιέμαι γιατί ένας Θεός μπορεί να πλάσει μια γυναίκα καλλίφωνη τότε; Και εφόσον λαμβάνουμε υπόψη αγιογραφικές αναφορές , άραγε περιφρονούμε την παραβολή των ταλάντων που μιλάει για αξιοποίηση των χαρισμάτων προς δόξαν Θεού;;
Η γνώμη μου είναι ότι ,
είναι καλύτεροι σε βυζαντινή μουσική οι άνδρες από τις γυναίκες!
Μάλιστα οι νέοι ξεπαραβγαινουν τους γέροντες που είναι στο απέναντι αναλόγιο και μόλις τελειώσουν ένα ψαλσιμο οι νέοι χτυπάνε το φως που είναι από πάνω, Ντά-αν,δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό πάντως το χαίρονται τα παιδιά.
Λοιπον,γίνεται μια ενότης ψαλτικής ικανότητας!
Έχω πάει στη Φανερωμένη στο μοναστηρι,ψέλνουν γυναίκες αλλά έχει μια κολώνα και δεν φαίνονται που ψέλνουν μαζί με τις μοναχές.
Μια χαρά ΤΕΡΙΑΖΟΥΝ οι φωνές τους !!
Τι δεν καταλαβαίνουμε;!
Εύγε σας για την θαυμάσια τοποθέτησή σας.
Δείχνει πνευματική καλλιέργεια , ήθος και ζωή...
«Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν ὅτι πᾶς ὁ βλέπων γυναῖκα πρὸς τὸν ἐπιθυμῆσαι αὐτὴν ἤδη ἐμοίχευσεν αὐτὴν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ.» (Ματθ. ε΄28)
Ἀπό τή στιγμή που θά γεννηθοῦμε καί θά βαπτιστοῦμε, μέχρι καί τή στιγμή ποῦ θά κλείσουμε τά μάτια καί θά ἀποχαιρετίσουμε τό μάταιο τοῦτο κόσμο, ἡ ζωή μας εἶναι συνεχῶς μιά πάλη.
Μιά πάλη ὅμως διαφορετική.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προϊδεάζει πρός τοῦτο:
«ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις.» (Ἐφ. στ΄12).
Δέν εἶναι πάλη μέ ἀντιπάλους πού τούς βλέπουμε ἀλλά εἶναι ἀόρατοι καί μᾶς πολεμοῦν διά μέσου τῶν λογισμῶν.
Οἱ λογισμοί καθαυτοί δέν εἶναι ἐφάμαρτοι ἄν δέν τούς προκαλοῦμε ἐμεῖς ἀλλά γίνονται ὅταν τούς ἀποδεχόμαστε καί παραμένουν μέσα μας καί τούς ἐπιτρέπουμε νά δημιουργοῦν ἕνα ἡδονικό αἴσθημα, μιά γλυκύτητα στίς αἰσθήσεις πού ἔχουν τή «δυναμική» νά ἐπιφέρουν μαρασμό ψυχικό καί θάνατο πνευματικό, ἀφοῦ σύντομα ἡ ψυχή μας θά παραδοθεῖ στό πάθος.
Εἶναι αὐτοί οἱ λογισμοί πού μᾶς κολάζουν ἀκόμη καί νοερῶς μέ τήν προσβολή τους, σύμφωνα μέ τόν παραπάνω λόγο του Κυρίου μας κι ἐφόσον, ἐμεῖς δέν τούς ἀποδιώχνουμε πάραυτα.
Τώρα, ἄν μεταφέρουμε αὐτή τήν προσβολή, αὐτή τήν ἐπίθεση τῶν λογισμῶν, πού γίνεται καί ὑποδαυλίζεται ἀπό τόν παγκάκιστο Διάβολο, ἐντός τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, θά δοῦμε πώς ή ἔνταση καί ή συχνότητα αὐξάνονται κατακόρυφα.
Κι αὐτό γιατί γνωρίζει ὁ παμπόνηρος πώς ἔχει μεγάλο κέρδος ἄν ἀποδιοργανώσει καί ἀποπροσανατολίσει τόν ἄνθρωπο καί τόν κάνει νά ξεχάσει γιά ποιό σκοπό καί λόγο ἦρθε στήν Ἐκκλησία καί τόν ὁδηγήσει περί ἄλλων νά «τυρβάζει».
Καί ἔχει τό σχέδιό του, ἔχει τόν τρόπο του τόν καθένα νά τόν πλαισιώνει καί νά τόν περιβάλλει μέ διαφορετικό προσωπεῖο λογισμῶν.
Καί στήν προκειμένη περίπτωση, μέ τή γυναικεία παρουσία καί ψαλμωδία ἄλλους τούς πολεμᾶ μέ αἰσχρούς λογισμούς διά τῆς ὁράσεως κι ἄλλους μέ ἡδυπαθεῖς λογισμούς διά τῆς ἀκοῆς.
Μέ τούς πρώτους, δηλαδή τούς αἰσχρούς λογισμούς, εἶναι δυνατόν πολλοί νά γλυτώσουν ἀπό τά δίχτυα του ὡς ἐξ ἀντιδράσεως.
Μέ τούς δεύτερους ὅμως, πού φέρνουν μιά ἡδύτητα καί εὐχαρίστηση στήν ἀκοή, πολλοί εἶναι αὐτοί πού δέν θά καταφέρουν νά ξεφύγουν.
Κι αὐτό, γιατί ὅταν ἡ ἀκοή μας τέρπεται «από της κυρίας την απλή, λιτή, συν τρυφερή μελωδία» καί ἡ καρδιά μας γεμίζει εὐφροσύνη «γιά τό εύτονο και γλυκύ, συν απλό, λιτό -χωρίς περιττά τσακίσματα- της ψαλμωδίας», θά περιπίπτουμε δυστυχῶς μέ ὅλη τή καρδιά μας καί μέ ὅλη τήν ψυχή μας σέ ἕναν στεῖρο συναισθηματισμό.
Θά θερμαινόμαστε συναισθηματικά ἀλλά θά «παγώνουμε» πνευματικά.
Ό λόγος πού οἱ λογισμοί αὐτοί καταγράφονται ὡς πολύ μεγαλύτεροι καί πολύ χειρότεροι ἀπό τούς σαρκικούς είναι ἕνεκα τῆς δυσκολίας ἐντοπισμοῦ των.
Καί φυσικά κανένας μας δέν ἀρνεῖται πώς εἶναι καλύτερη ἀπό τῶν ἀνδρῶν σέ γλυκύτητα, ἡ γυναικεία ἀπόδοση τῶν ὕμνων καί τῆς ψαλμωδίας ἐν γένει.
Ὅμως ἡ Ἐκκλησία μας δέν εἶναι θέατρο, ὅπως μᾶς νουθετεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πού πᾶμε γιά νά ἀκούσουμε ὅσα λέγονται πρός εὐχαρίστηση ἀλλά γιά ὡφέλεια ψυχική, ἀνέβασμα πνευματικό.
Συνεπῶς, οἱ συναισθηματικές καταστάσεις πού βιώνουμε ἀπό γυναικεῖες ἀποδόσεις ἴσως νά μᾶς τέρπουν τίς αἰσθήσεις, στήν οὐσία ὅμως μᾶς ἐξαπατοῦν, μᾶς ἀποσυντονίζουν ἀπό τήν προσευχή πού εἶναι ὁ κύριος καί βασικός λόγος τῆς σύναξης, ἑνῶ παράλληλα ἀποτελοῦν δεῖγμα τοῦ πόσο ἔχουμε παρεκκλίνει ἀπό αὐτήν.
Κλείνοντας θέλω νά συγχαρῶ τήν Ἀνώνυμο 23 Ιουνίου 2025 στις 4:32 μ.μ. γιά τούς δύο βασικούς λόγους πού ἐξέθεσε προκειμένου, παρά τήν ἀγάπη της γιά τήν Βυζαντινή Ἐκκλησιαστική Μουσική, νά λάβει τήν ἀπόφαση ὥστε νά μήν ἀνεβεῖ στό Ἀναλόγιο, κάτι τό ὁποῖο πρωτίστως καταδεικνύει τόν αὐτοσεβασμό της.
Εἴθε ἡ ὁμολογία της νά ἀποτελέσει παράδειγμα πρός μίμηση.
Μέ ἐκτίμηση,
Θεόδωρος Σ.
Λίαν αγαπητοί, ανώνυμοι ή ψευδώνυμοι σχολιαστές, αντιπαθητικά αμφότερα για πολλούς λόγους. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή, όπου η προϊστορία του θέματος, και ένα σχόλιο για την όχι σπάνια θεώρηση-θέαση της γυναίκας από όχι λίγους του ασκητικομοναστικού χώρου, το γραπτό μου περιλαμβάνει δύο μέρη. Στο πρώτο εξηγείται συνοπτικά τι εστί Εκκλησία και τι χριστιανός. Υπογράφει-σφραγίζει ο Απ. Παύλος, Καινή Διαθήκη. Το δεύτερο εξηγεί επίσης συνοπτικά την πηγάζουσα από το Πάθος του Χριστού ισορροπία άνδρα και γυναίκας στην Εκκλησία. Υπογράφει-σφραγίζει ο από από τους κορυφαίους Μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός και Θεολόγος. Ουδέν έτερον.
Κατά ταύτα στα υποκρυπτόμενα ή αποκαλυπτόμενα «περί πονηρών λογισμών», και άλλων, ο δικός μου λογισμός είναι. «Όμορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος». Θολό νερό ως και βρώμικο, άφθονο, από πολλές πλευρές κατεβαίνει και κατεβάζει. Κάπου όμως λέει ο Χριστός για τη μυλόπετρα που προτιμότερο να δέσουν βάλουν στο λαιμό και να χαθούν στο πέλαγος, παρά να βρεθούν μπροστά του τη μέρα εκείνη. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Με την ίδια λογική να σταματήσουν να παρουσιάζονται και να πωλούνται βιβλία εκδοτικών οίκων στους ναούς! Υπάρχουν άλλα μέρη πνευματικά κέντρα, αίθουσες κλπ.!
Όχι ό,τι μας συμφέρει κάθε φορά! Τα καλά και συμφέροντα για τους άρρενες, υποτιμώντας κάθε φορά τις γυναίκες!!!
Να δώσουμε την σκυτάλη στα παιδιά,για να συνεχίσουν την παράδοση της ψαλτικής τέχνης διότι σε λίγο ,τι σε λίγο από τώρα και λίγα χρόνια πιο μπροστά δεν ήταν εύκολο να βρει κανείς ψάλτες όταν οι ήδη υπάρχοντες, είχαν γεράσει οι άνθρωποι και έπρεπε να αντικατασταθούν.
Μάλιστα σε μια περιοχή,έψαχναν να βρουν ψάλτη και δεν έβρισκαν και βρήκαν από την Κορινθο,έρχονταν δύο παιδιά.
Οι γυναίκες στέκονται στην εκκλησία, μέσα στις ενορίες,τρέχουν για πολλά ,όταν δεν θα υπάρχουν ψάλτες,θα λέμε που είναι εκείνος ο ψάλτης που έψελνε βυζαντινά πολύ ωραία.
Είχαμε στους Αγίους Αποστόλους έναν κύριο Επαμεινονδα ,ο οποίος δεν υπήρξε φωνή να τον αντικαταστήσει .
Οι γυναίκες ,δεν έχουν την ικανότητα να ψάλλουν βυζαντινά,το έχω δει αυτό και γιατί να μην το παραδεχτω;
Εκτός αυτού είναι και η μετέπειτα πορεία της ψαλτική;ς
ο δοκών εστάναι βλεπέτω
https://www.orp.gr/wordpress/?p=450
Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας ασχολήθηκε με το θέμα και μας διαφώτισε αρκούντως.
Κάποιοι βάλθηκαν με τους νεωτερισμούς τους να αναστατώσουν τον εκκλησιαστικό βίο.
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα επικρατήσει η δική τους εκκοσμικευμένη πρακτική.
Νεωτερισμοί, Δυτικοφροσύνη, Εκκοσμίκευση.
Αυτά απειλούν την Εκκλησία σήμερα.
Αντιγράφω από αοίδημο Καθηγητή Παναγιώτη Τρεμπέλα. «Η γυνή εν τη Ψαλμωδία», εκδ. Ζωή» 1926, πριν 99 χρόνια, Σελ.23 «Η γυνή εν τη χριστιανική Ψαλμωδία». «Εν τω χριστιανισμώ, όστις εκήρυξεν ότι εν Χριστώ Ιησού «ουκ ένι άρσεν και θήλυ», δεν ήτο δυνατόν η γυνή να παραμείνη εις την ταπεινήν και περιωρισμένην θέσιν, την οποίαν είδομεν να κατέχη εν τη λατρεία της συναγωγής.
Δια τούτο βλέπομεν αυτήν να μετέχει της κοινής ψαλμωδίας του εκκλησιαστικού πληρώματος. Όταν δε λέγωμεν οτι ολόκληρος ο λαός συνυπέψαλλε και συνυπήχει, αναμφιβόλως δέον να νοώμεν, άπαν το πλήρωμα το εκκλησιαστικόν, μηδέ των γυναικών εξαιρουμένων. «Και γαρ λέγει ο θείος Χρυσόστομος, και γυναίκες και άνδρες, και πρεσβύται και νέοι διήρηνται μεν κατά την ηλικίαν, ου διήρηνται δε κατά τον της ψαλμωδίας λόγον»-Ομιλία εις την Μ. Εβδομάδα. ! «Ιδού γαρ ο ψαλμός- πάλι Χρυσόστομος-υπεισελθών τας διαφόρους εκέρασε φωνάς και μίαν παναρμόνιον ανενεχθήναι παρεσκεύασε, και νέοι και γέροντες, και γυναίκες, και άνδρες, και δούλοι, και ελεύθεροι, μίαν τινά μελωδίαν ανηνέγκαμεν άπαντες … Ουδέ γαρ έστιν ειπείν, ότι ο μεν δεσπότης μετά πολλής ψάλλει παρρησίας, επιστομίζεται δε ο οικέτης. Ουδ’ αυ ο πλούσιος μεν κινεί την γλώτταν, αφωνίαν δε ο πένης καταδικάζεται. Ουδ’ αυ ανήρ μεν παρρησιάζεται, γυνή δε σιγά και άφωνος έστηκεν … Αλλά πάντες εν τη αυτή τιμή, και φωνή μία εκ διαφόρων γλωττών προς τον της οικουμένης αναπέμπεται δημιουργόν»-Ομιλία Ε ι.ν.Αγίας Ειρήνης
Για την ώρα αυτά. Δεν κρύβω τα παραπέρα για μη αυτοτελή Ψάλτρια γυναίκα ή χορωδία γυναικών. Τα γράφω αλλιώς. 1. Το θέμα είναι υπόθεση κάθε εποχής. 2. Όλα τα λειτουργικά πέρασαν στη μοναστική αποκλειστικότητα. 3. Ακολούθησε η βυζαντινή τυμπανοκρουσία και … μεγαλοπρέπεια, και ήμαστε εδώ που ήμαστε. Και σάμπως να έχει πέραση κι εδώ το λεγόμενο για άλλο θέμα από Άγιο Γρηγόριο το Θεολόγο. «Ου δέχομαι ταύτην την νομοθεσίαν, ουκ επαινώ την συνήθειαν. Άνδρες ήσαν οι νομοθετούντες, δια τούτο κατά γυναικών η νομοθεσία»-Λόγος 37.6. Για την ώρα αυτά,. Αθανάσιος Κοτταδάκης
Στην αρχή οι πιστοί προσεύχονταν εν ησυχία στις Εκκλησίες. Βλ. Αποστολικές Διαταγές.
Αργότερα, ίσως παραχωρήσανε οι Άγιοι να λένε μερικές καταλήξεις ο λαός για κάποιο διάστημα (δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες), ίσως λόγω της πνευματικής νηπιότητας των πιστών που είχαν αλλοτριωθεί κυρίως από τις μεγάλες αιρέσεις.
Όμως οι πιστοί γρήγορα ενηλικωθήκανε. Και όταν ενηλικιωθήκανε κατήργηκαν τα των νηπίων.
Νωρίς η Εκκλησία θέσπισε την τάξη των Ψαλτών με τις Οικουμενικές Συνόδους, για να σταματήσει η χασμωδία στις Εκκλησίες που γινόταν εις βάρος της Προσευχής.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος εδώ μιλάει κυρίως για τις ωδές τις πνευματικές, τους ψαλμούς της καρδιάς, του νοός. Για αυτό λέει και παρακάτω ότι: "Οὐ γὰρ δὴ μόνον τοὺς παρόντας ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ τὸν τελευτήσαντα τοῖς ζῶσιν ἀνέμιξε· καὶ γὰρ [καὶ] ἐκεῖνος μεθ' ἡμῶν ἔψαλλεν ὁ μακάριος οὗτος προφήτης" ...
(δηλ. και ο Προφήτης έψαλλε μαζί τους)
Εδώ μια βυζαντινή χορωδία με τόσους ψάλτες που έχουν το τάλαντον της φωνής, και έχουν εξασκηθεί τόσο πολύ, και θέλει πόσες καθημερινές πρόβες για να πει αυτή η χορωδία καν "μίαν μελωδίαν", "μίαν παναρμόνιον ωδήν", και θα το πετύχει αυτό ο λαός που οι μισοί δεν το έχουν καν με την μουσική ούτε σε επίπεδο πρωτοετούς μαθητού;
Οι γυναίκες δεν είχαν ποτε θέση ψάλτου στις Εκκλησίες, παρά μόνον κατ' άκραν οικονομίαν είχαν βοηθητικό ρόλο ελλείψει ψάλτου.
Αυτό είναι καταγεγραμμένο και στα Διακονικά των αρχαίων χρόνων:
«Ὑπὲρ ἀναγνωστῶν, ψαλτῶν, παρθένων, χηρῶν τε καὶ ὀρφανῶν δεηθῶμεν· ὅπως ὁ Κύριος τοὺς πάντας αὐτοὺς ἐλεήση», [Ἅγιος Κλήμης πάπας Ῥώμης (+98 μ.Χ.), PG 1, 1088].
Ἐξισώθησαν αἱ παρθένοι [=μοναχαί] καὶ αἱ χῆραι μετὰ τῶν ἀναγνωστῶν καὶ ψαλτῶν;
Ἐδῶ τὰ Παλαιοχριστιανικά χρόνια μέχρι σήμερα (σὲ παραδοσιακές Ἐνορίες), οἱ ἄνδρες μὲ τὶς γυναῖκες κάθονται χωριστά στὴν Ἐκκλησία, καὶ στὸ Ἀναλόγιον θὰ ἦσαν μαζί;
Κανένα Ὀρθόδοξο Εὐχολόγιον, καὶ ἀπὸ τὰ ἀρχαῖα χρόνια, δὲν ἀναφέρει χειροθεσία Ἀναγνώστριας, Ψάλτριας.
70ος κανόνας της ΣΤ' Οικουμενικής Συνόδου
«Μή εξέστω ταίς γυναιξίν εν τώ καιρώ της Θείας Λειτουργίας λαλείν, αλλά κατά την φωνήν Παύλου τού Αποστόλου, σιγάτωσαν. Ου γάρ επιτέτραπται αυταίς λαλείν, αλλ' υποτάττεσθαι, καθώς και ο νόμος λέγει. Ει δε τώ μαθείν θέλουσιν, εν οίκω τους ιδίους άνδρας επερωτάτωσαν».
Ας δούμε και τι άλλο λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:
Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, PG 48, 646.
«Ὁ μὲν γὰρ θεῖος νόμος αὐτὰς [τὰς γυναῖκας] ταύτης ἐξέωσε τῆς λειτουργίας, ἐκεῖναι δέ αὐτὰς εἴσω θεῖναι βιάζονται. Καὶ ἐπειδὴ δι' ἑαυτῶν ἰσχύουσιν οὐδέν, δι' ἑτέρων ἅπαντα πράττουσι. Καὶ τοσαύτην περιβέβληνται δύναμιν, ὡς τῶν ἱερέων καὶ ἐγκρίνειν καὶ ἐκβάλλειν οὓς ἂν θέλωσιν. Καὶ τὰ ἄνω κάτω, τοῦτο δὴ τὸ τῆς παροιμίας λεγόμενον ἔστιν ἰδεῖν γινόμενον. Τοὺς ἄρχοντας ἄγουσιν οἱ ἀρχόμενοι· καὶ εἴθε μὲν ἄνδρες, ἀλλ' αἷς οὐδὲ διδάσκειν ἐπιτέτραπται. Τί λέγω διδάσκειν; οὐδὲ λαλεῖν μὲν οὖν αὐταῖς ἐν Ἐκκλησίᾳ συνεχώρησεν ὁ μακάριος Παῦλος.»
«Γυνὴ ἐν ἡσυχίᾳ μανθανέτω. Τί ἐστι τοῦτο; Μηδὲ φθεγγέσθω, φησίν, ἐν ἐκκλησία γυνή· ὅπερ καὶ ἐν τῇ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολῇ γράφων ἔλεγεν· Αἰσχρὸν γάρ ἐστιν γυναιξὶν ἐν ἐκκλησία λαλεῖν.» Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, PG 62, 543.
Συνέχεια τοῦ παραπάνω ἀποσπάσματος πού παρέθεσε ὁ κ. Κοτταδάκης ἀπό τό «Η ΓΥΝΗ ΕΝ ΤΗ ΨΑΛΜΩΔΙΑ» τοῦ καθηγητοῦ Παναγιώτη Τρεμπέλα παραθέτω τά ἀκόλουθα ἐνδιαφέροντα τοῦ ἰδίου:
«Παρά ταύτα, καίτοι ανεγνωρίσθη εις την γυναίκα εξ αρχής το δικαίωμα να συμμετέχη μετά του λοιπού πληρώματος εν τη υπηχήσει και τω υποψάλματι, εν τούτοις ουδέποτε εν τη αρχαία εκκλησία παρουσιάζεται περίπτωσις γυναικός ψαλτωδού, μόνης ή μετ΄άλλων ομοφύλων αδούσης εν τη επισήμω λατρεία. Αρχαία τις επιγραφή, ήτις ενομίσθη λόγω ημαρτημένης αναγνώσεως, ότι αφεώρα εις τοιαύτην τινά ψαλμωδόν, μετά περισσότερον επισταμένην μελέτην απεδείχθη, ότι ούτε πόρρωθεν ανέφερε τοι ούτο τι (3). Και ενωρίτατα μεν και από αυτών των απόστολικών χρόνων ανεώχθη εις την γυναίκα η θύρα προς διακονίας εκκλησιαστικάς εις τας βαθμίδας τας κατωτέρας του κλήρου (διακόνισσαι), ως ψάλτριαν όμως της εκκλησιαστικής ψαλμωδίας κατάρχουσαν ουδέποτε συναντώμεν ταύτην.
.......
Εξ άλλου έχομεν και περίπτωσιν ου μόνον εμφανέστερον την αρχαίαν πράξιν της Εκκλησίας δεικνύουσαν, αλλά και ρητώς το πνεύμα και το φρόνημα αυτής επί του προκειμένου εκδηλούσαν. Ότε δηλαδή Παύλος ο Σαμοσατεύς (260 μ. Χ) κατεκρίθη υπό της συνόδου των Επισκόπων, ήτις συνήλθεν, ίνα κρίνη επί των κακοδοξιών αυτού, εις την Σύνοδον εκείνην δεν παρήλθεν απαρατήρητον, και το ότι ο Σαμοσατεύς συνέστησε χορόν εκ γυναικών, ίνα ψάλλη εν τω ναώ κατά την εορτήν του Πάσχα. Και είνε αξιοσημείωτοι αι φράσεις, δια των οποίων η Σύνοδος εχαρακτήρισε το τόλμημα τούτο του Σαμοσατέως. Αι φράσεις αύται εμπεριεχόμεναι εις την επιστολήν, την οποίαν η σύνοδος απηύθυνε προς τον Διονύσιον Ρώμης και Μάξιμον τον Αλεξανδρείας, έχουσιν ως εξής: «Ψαλμούς δε τους μεν εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστον παύσας ως δη νεωτέρους και νεωτέρων ανδρών συγγράμματα, εις εαυτόν δε εν μέση τη Εκκλησία τη μεγάλη του Πάσχα ημέρα ψαλμωδείν γυναίκας παρασκευάζων, ων και ακούσας αν τις φρίξειεν» (6).
.......
Ακολουθίαι και συμπεράσματα.
Μετά την μακράν ταύτην επισκόπησιν, εν τη οποία προσεπαθήσαμεν να παρουσιάσωμεν κατά το δυνατόν την αρχαίαν εκκλ. ψαλμωδίαν κατά το μέλος και τους εκτελεστάς αυτής, είνε ήδη καιρός να αντικρύσωμεν και το ερώτημα: Ανταποκρίνεται προς τα εν τη πολιά αρχαιότητι κρατήσαντα η σημερινή συμμετοχή της γυναικός εν ψαλμωδία;
Εάν θέλωμεν να είμεθα ειλικρινείς, οφείλομεν να ομολογήσωμεν, ότι η εκκλησιαστική αρχαιότης δεν είδε ποτε την γυναίκα επί του εκκλησιαστικού άμβωνος όχι μόνον ως διδάσκαλον ε ν τ ω ν α ώ εξαγγέλουσαν τα ρήματα της πίστεως, αλλ΄ουδέ εις το διακόνημα του αναγνώστου και ψάλτου υπηρετούσαν και αναγινώσκουσαν ή ψάλλουσαν ενώπιον του εκκλησιαστικού πληρώματος. Τούτο, προς την ιεράν σεμνότητα των εν τοις ιεροίς ναοίς συναθροίσεων απάδον και την γυναίκα εις κοινόν στόχον των βλεμμάτων του εκκλησιαστικού πληρώματος άπαντος επικαθίζον, δεν εγένετο ποτέ ανεκτόν εν τη αρχαία Εκκλησία. Εγνώρισεν η κλεινή αρχαιότης την γυναίκα συνυπηχούσαν και υποψάλλουσαν, αλλ΄α π ό τ η ς θ έ σ ε ω ς α υ τ ή ς και ως μέλος του συνόλου εκκλης. πληρώματος. Δεν την εγνώρισεν όμως ως ψάλτριαν εν τω άμβωνι ή τω ημιχορίω εγκατεστημένην και όχι απλώς συνυπηχούσαν αλλά και της ψαλμωδίας συνεξάρχουσαν.
.......
Η από κοινού ψαλμωδία, ή μέλος απλούστατον εκτελούσα και απαρτίζουσα, απέβλεπε κυρίως, ίνα δια της από κοινού απαγγελίας των ψαλμικών ρημάτων αφυπνίζηται το ενδιαφέρον πάντων και συγκεντρούται η προσοχή αυτών εις το περιεχόμενον των ψαλμών. Συμμετοχή της γυναικός εν χορώ προς αποτέλεσιν και σύνθεσιν αρμονίας πλουσιωτέρας και θελκτικωτέρας, εν τη οποία η σαφής και ευκρινής του τόνου της γυναικείας φωνής διάκρισις ελκυστικώτερον και ευπαθέστερον καθιστά το ψαλλόμενον άσμα, είνε εντελώς και εξ ολοκλήρου άγνωστος προς την εκκλης. αρχαιότητα και δεν υπερβάλλει τις χαρακτηρίζων ταύτην ως καινοτομίαν απαραδειγμάτιστον πολλούς εγκρύπτουσαν κινδύνους και εις πολλά δυναμένην να οδηγήση σκάνδαλα.»
Θεόδωρος Σ.
Ανήρ και γυνή σύγκληρονόμοι της Χάριτος.
Α Πετρ 3-7)
Η γυναίκα ήταν πάντα δίπλα στον Σωτήρα Χριστό!!!
Την Φοίβη διάκονο στις Κεχριές με λόγια καλά , διακρίνει ο απ.Παυλος .Επίσης έξι φορές αναφέρονται στην Κ.Δ τα ονόματα του Ακύλα και της Πρισκιλας.
Την μητέρα του Ρούφου ο Παύλος ονομάζει και δική του μητέρα.
Επίσης,η Ευωδία και η Συντυχη ,συναγωνίστηκαν με τον Παύλο στο Ευαγγελιο.
Η Ευνικη και η Λωιδα Β Τιμ 1-5) δίδαξαν τον Τιμόθεο.
Όσον αφορά τα θέματα της Πίστεως όλοι πρέπει να ομολογούν και δεν αφαιρεί το δικαίωμα Ο Θεός,ούτε και σε παιδιά ,να ομολογούν την πίστη των.
Η Αγία Παρασκευη,όταν πέθαναν οι γονείς της διεμοιρασε τα υπάρχοντα της και βγήκε στον κόσμο κηρυττουσα Τον Ιησού Χριστό,όπως και άλλες γυναίκες .
Ο Βασιλιάς Αντωνίνος την επέβαλε να θυσιάσει στα είδωλα, και τότε η Αγία αποκριθηκε " Μη γένοιτο ποτέ σε μένα να αρνηθώ το όνομα Του Χριστού και Θεού μου
" Θεοί γαρ οι τον ουρανόν και την γην ουκ εποίησαν ,απολεσθωσαν εκ της γης" λέγει ο Ιερεμίας ο προφήτης.
Αυτή ήταν η απάντηση της Αγίας κι έπειτα άρχισαν τα μαρτύρια.
Στο Ψαλτήριο ψάλλουν μοναχές συνήθως και ακούγεται και σε CD όχι σε ώρες Ακολουθιών,οι φωνές και μοναχών και μοναζουσών όπου κάνουν την Παράκληση της Παναγίας.
Το να ψάλλουν οι γυναίκες με τις μοναχές μαζί ,όπως είδα στην Φανερωμένη,δεν θεωρώ πως είναι κακό.
Και μάλιστα να μην φαίνονται.
Δηλαδή όταν ακούμε την παράκληση από γυναικείες φωνές σκανδαλιζομαστε,και μάλιστα μέσα στην Εκκλησία;
Μα,αν είναι δυνατόν δηλαδή!
Γενικώς όπως λέγει ο αγ.Νικοδημος ο Αγιορείτης, για θέματα πίστεως δεν υπάρχει σκάνδαλο.
Επίσης, γενικώς,ο χριστιανός δεν πρέπει να σκανδαλίζεται!
Ακόμα και εάν σε μια αγρυπνία,ο ψάλτης ας πούμε θελήσει να μεταφέρει άτομα γυναίκες και παιδιά στο σπίτι τους,λόγω νύχτας,γιατί κυκλοφορούν αλλοδαποί και θέλει να κάνει μια πράξη καλή ,ο άλλος δεν πρέπει να σκανδαλίζεται.
Εύκολα ο χριστιανός δεν πρέπει να σκανδαλίζεται ,ακόμα και να δει με τα μάτια του .
Ο Χριστιανός λέγει ο Μ.Βασιλειος,πρέπει να έχει τέλειαν την αρετήν ,όταν βρίσκεται εν μέσω ανθρώπων,του διαβόλου είτε και της ασθενούς του φυσεως,λέγει ο Μ.Βασιλειος.
Το ότι έχει παραγινει το θέμα με τους γάμους και τις βαπτίσεις όπου ντύνονται με την τελευταία λέξη της μόδας
Οι χριστιανοί και σκανδαλίζουν,αυτό είναι ηλίου φαεινοτερον και πρέπει να υπάρξει μια τάξη.
Μην κουράζεστε, ο Τρεμπέλας ήταν ο αγαπημένος μου, και η επιβλητική παρουσία του στη γνωστή φωτογραφία στέκει στα γραφείο μου ορθή. Το γραπτό του 1926 διάβασα καλά, αλλά κρατώ και μένω στα πρώτα κύρια και βασικά, τα επόμενα είναι πασίγνωστα, ασκητικομοναστική λειτουργική κυριαρχία και επιβολή, κι ένα κομμάτι, και πολύ σας είναι για σας του κόσμου και της… κόλασης ! Έτι δε, το μυαλό μου είναι κολλημένο, στο ότι η γυναίκα πλάσμα απ’ τα χέρια του Θεού, γιατί, «ου καλόν είναι τον άνθρωπον μόνον», βοηθός-σύντροφος-του Αδάμ «κατ’ αυτόν», ήτοι, ισότιμη με αυτόν ! Όπως ισότιμη και ισοβαρής είναι και η πτώση αμφοτέρων-δες Γρηγόριο το Θεολόγο που παρέθεσα.
Και το αντίθετο, δεν είναι κολλημένο στο η γυναίκα «πειρασμός», πηγή και πρόκληση σε αμαρτία ! Τι στο καλό βαφτίστηκα χριστιανός ! Δεν προτιμώ, λοιπόν, το «εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα» του Θεόφιλου, αλλά το «και εκ γυναικός τα κρείττω», της Οσίας Κασσιανής. Προ πέμτε αιώνων επικυρωμένο από Γρηγόριο το Θεολόγο.. Πάντα τα λοιπά χάρισμα σας, να τα έχετε και να καμώνεστε κι εσείς και ει τις άλλος για την ... "Ορθοδοξία σας". Ικανόν εστί ! Αθανάσιος Κοτταδάκης
Αθανάσιος Κοτταδάκης
Συγγνώμην, αλλά το παράδειγμα της Εύας καί τής Κασσιανής δέν έχει σχέση με την άνοδο της γυναίκας στο αναλόγιο, τήν ώρα της Θείας Λειτουργίας. Είναι άλλης τάξεως θέμα.
Ο Θεός πράγματι έπλασε την Εύα, αλλά δέν την προώρισε για Επισκοπίνα, Παπαδίνα καί Ψάλτρια.
Αυτά παρουσιάζονται σε Εξωεκκλησιαστικές κοινότητες της Δύσης, με τις οποίες η Εκκλησία δέν έχει σχέση.
Γιατί να φέρουμε τις πρακτικές τους μέσα στην Εκκλησία ;
Τί καλό θα προκύψει ;
«Ἡ ἀγάπη ... οὐ ζητεῖ τὰ ἑαυτῆς»
( Α΄Κορ ιγ΄)
Εἶναι προφανής ἡ ἀπαξίωση πού ἐπιχειρεῖται τοῦ ἐν δυνάμει σκανδαλισμοῦ τῶν πιστῶν καί μάλιστα τήν ὥρα τῆς θείας Λατρείας, ἀπό τήν παρουσία γυναικῶν στό Ἀναλόγιο.
Ὅσοι ὑποστηρίζουμε κάτι τέτοιο πράγματι ζοῦμε σέ ἕνα «Ὄμορφο κόσμο ἠθικό ἀγγελικά πλασμένο!».
Ὅμως ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας «πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται» μᾶς ἀφυπνίζει καί μᾶς προσγειώνει στήν πραγματικότητα.
Διότι δυστυχῶς σκάνδαλα ὑπάρχουν ὅπως ὑπάρχουν κι αὐτοί οἱ «μικροί», οἱ ἀδύναμοι καί ἀσθενείς, κι ἀλοίμονο σέ αὐτόν «ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ».
Εἶναι αὐτοί πού χάριν τους διαμορφώνεται καί ἀπαιτεῖται ἡ «ιερά σεμνότητα των εν τοις ιεροίς ναοίς συναθροίσεων».
Εἶναι αὐτοί πού καθορίζουν καί διαπλάθουν τό μοτίβο καί τό κίνητρο τῶν ἐνεργειῶν μας γιά νά φθάσουμε στό οὐράνιο καί θεσπέσιο ὡς δηλωτικό θυσιαστικῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον: «οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω» (Α΄ Κορ. η΄13).
Ὁ ἀπόλυτος σεβασμός τῶν ἀσθενῶν καί ἀδυνάτων.
«Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν.» (Ρωμ. ιε΄1)
«Καί μή ἑαυτοῖς ἀρέσκειν»
Τί φοβερός λόγος.
Καί μήν ἐπιζητοῦμε ὅ, τι μᾶς εὐχαριστεῖ, ὅ, τι μᾶς ἀρέσει.
Σέ αὐτό τόν ἀποστολικό λόγο ἄς καθρεπτίσει ὁ καθείς μας τίς σκέψεις καί τίς ἐπιθυμίες του.
Κλείνοντας θά συγχαρῶ γιά μία ἀκόμη φορά τήν Ἀνώνυμη 23 Ιουνίου 2025 στις 4:32 μ.μ. καί θά παραθέσω τό σχόλιο της, τό ὁποῖο θεωρῶ ὡς σῆμα κατατεθέν, ὡς χαρακτηριστικό γνώρισμα πρός ὅλους ὅσους ἀποτελοῦμε τό «χριστεπώνυμο πλήρωμα» καί πρός ὅσους βεβαίως ἐπιθυμοῦμε καί θέλουμε νά τηροῦμε τήν ἐνδεδειγμένη στάση ζωῆς καί ὀρθοδόξου ἦθους ἐν παντί καιρῶ καί τόπο, πρός δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.
«Πάντως εγώ που είμαι γυναίκα και μαθαίνω την εκκλησιαστική - βυζαντινή μουσική, δεν ζητώ να ανέβω στο αναλόγιο, διότι πολύ απλά νιώθω σεβασμό για αυτά που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι μας αλλά και επειδή βλέπω ότι αυτό κάποιους τους σκανδαλίζει. Έπειτα, αναρωτιέμαι γιατί να θέλω να ψάλλω στο αναλόγιο; Μήπως η επιθυμία αυτή κρύβει κάποια ανάγκη αλλότρια του ορθοδόξου ήθους; Δεν θα ήθελα να είμαι εγώ η αιτία σκανδαλισμου ή δυσαρέσκειας. Για τον ίδιο λόγο δεν με πειράζει που δεν μπορώ να μπω στο Ιερό, κ.λπ.»
Μέ ἐκτίμηση
Θεόδωρος Σ.
4.43
#####
Ο αγ.Νικοδημος ο Αγιορείτης στο περίφημο βιβλίο του Περι διορθώσεως αδελφού ,όπου σας συνιστώ να το αγοράσετε,ομιλεί περί σκανδάλου και σκανδάλων.Επισης όπως λέγει σκάνδαλον -από σκάνδαλο έχει διαφορά.
Άλλο να δει το παιδί ή να ζήσει κάτι κακό μέσα στην οικογένεια ή στη συγγένεια και άλλο να ψάλλουν γυναίκες σε μια γυναικεία μονή που μπορεί και να αποφύγετε να πάτε κιόλας,δε σας δέσμευσε κάποιος.
Αλλά συγνώμη,να μπω στην εκκλησία να ανάψω κερί ,που συμβαίνει αυτό ,και να έχει βάλει την Παράκληση της Παναγίας στην οποία ψάλλουν μοναχοί,για ποιο λόγο να σκανδαλιστω;
Τότε θα έπρεπε να ρωτήσω τον εαυτό μου " ποτε δεν σκανδαλίζεται";;
Στις εκδρομές σε μοναστήρια της χώρας,όπου λαμβάνουν ,μερος και άνδρες κ γυναίκες,αμέσως αμέσως μόλις φθάσουν,κάνουν παράκληση ,ποιος θα σκανδαλισθει το παιδί,οι άνδρες η οι γυναίκες;
Σε πολλά μοναστήρια ψέλνουν μοναχές την παράκληση της Παναγίας,όταν φθάνει γκρουπ.
Τώρα για τις παπαδινες που είπατε,δεν πιστεύω ότι αυτό θα συμβεί ποτε στην Εκκλησία Του Χριστού!
Αν συμβεί,θα αντιμετοπισθη ,θέλω να ελπίζω κ πιστεύω!!!
Να σας πω επίσης ότι στο συγγενικό μου περιβάλλον ,με πληροφόρησαν κάποιοι γοχ ότι επειδή πεθαίνουν οι γέροντες στο αναλόγιο ,βάλανε γυναίκες να ψάλλουν,γι'αυτό τα λέμε πιο πάνω.
Όπως βλέπετε πιο γνήσιος από την Μια,Αγία,Καθολική και Αποστολική Εκκλησία,με όλες τις δυσκολίες της,δεν υπάρχει!
Δεν θα επανέλθω!
Καλά δεν καταλαβαίνετε Θσ κ αι οι ομοιοι ότι αυτά που γράφετε αποτελούν και αφελεστατη επίδειξη ... "ευσεβους" λογοκοπιας και κακοχωνευμενης θεολογιας; Τόσο πια; Αθαν. Κοτταδακης
Για μια ακόμη φορά ΕΥΓΕ, ΜΥΡΙΑΚΙΣ ΕΥΓΕ, στον εκλεκτό σχολιαστή Θεόδωρο Σ. που δίδει ομολογιακές μάχες εναντίον του δαιμονικού πειρασμού της εκκοσμικεύσεως του εκκλησιαστικού βίου, την οποία κάποιοι επιχειρούν να "επενδύσουν" με ψευτο-θεολογικό μανδύα.
"Ο υποκείμενος στο δαιμονικό πειρασμό της εκκοσμικεύσεως" και επιχειρών να "επενδύσει" με ψευτο-θεολογικό μανδύα" γράφει με όνομα και επώνυμο. Οι δίδοντες ... "ομολογιακές" μάχες εραστές του σχισματικού παλαιολογισμού γράφουν ψευδώνυμα και ανώνυμα ! Και λογιάζουν εαυτούς ως ... "ομολογητές" , αν μη ... "μάρτυρες", Είναι όμως κοινοί "ψευδάδελφοι", ήτοι ως δούρειοι ίπποι, χειρότεροι, αν κρίνουμε από τα σχετικά δεινοπαθήματα του κορυφαίου φωτιστή της οικουμένης απ. Παύλου. Αυτά. Αθαν. Κοτταδάκης
Δημοσίευση σχολίου