Εννέα χρόνια, από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας

Πέρασαν εννέα χρόνια, (18 με 27 Ιουνίου το 2016) από την ημέρα που ξεκίνησε η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας, στην Ορθόδοξη Ακαδημία στην Κρήτη, που υπήρξε ένα Εκκλησιαστικό γεγονός που δυστυχώς την πολέμησαν ως σήμερα αρκετοί. Αλλά με την πάροδο του χρόνου  έχουν τεκμηριωθεί  οι αποφάσεις της εν λόγω Συνόδου.

 Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος  ως Πρόεδρος της Αγίας και μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας διακονώντας την ενότητα κατά την εναρκτήριο Συνεδρία αυτής (Κολυμβάριον Χανίων 20 Ἰουνίου 2016) είπε: «Ἀκολουθοῦσα τὸ πρότυπον τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου καὶ ἐμπνεομένη ἀπὸ τὴν συνείδησιν ὅτι ἀποτελεῖ Σῶμα Χριστοῦ καὶ κοινωνίαν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἡ ἀρχαία Ἐκκλησία κατέστησε τὸν συνοδικὸν θεσμὸν ὕψιστον καὶ τελικὸν κριτὴν τῆς ζωῆς αὐτῆς, ὄχι μόνον κατὰ τὰς ἐκτάκτους περιστάσεις ἀμφισβητήσεων καὶ διενέξεων, ἀλλὰ καὶ προκειμένου περὶ τοῦ τρόπου διοικήσεως αὐτῆς ἐπὶ μονίμου βάσεως.» Συνεχίζοντας «Ἀτυχῶς, ἀδελφοί, δὲν ἀναλογιζόμεθα πάντοτε τὰς συνεπείας τῶν ἀποφάσεων καὶ ἐνεργειῶν ἡμῶν διὰ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ὅτι πλήττοντες τὴν ἑνότητα ἡμῶν πλήττομεν ἑαυτούς. Οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν καὶ οὐδεμία ἐκ τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν δύναται νὰ ὑπάρξῃ ἐν ἀπομονώσει ἐκ τῶν λοιπῶν ἀδελφῶν Ἐκκλησιῶν.

Δὲν εἴμεθα οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί, καὶ δὲν πρέπει νὰ συμπεριφερώμεθα ὡς ὁμοσπονδία Ἐκκλησιῶν. Εἴμεθα μία Ἐκκλησία, ἓν σῶμα, καὶ πάσας τὰς τυχὸν διαφορὰς ἡμῶν μόνον ἐν Συνόδῳ δέον νὰ ἐπιλύωμεν. Τοῦτο παρελάβομεν ἐκ τῆς ἱερᾶς Παραδόσεως τῶν Πατέρων ἡμῶν, καὶ τοῦτο δέον νὰ τηρῶμεν. Πᾶν πλῆγμα κατὰ τῆς Συνόδου πλήττει αὐτὴν ταύτην τὴν ὑπόστασιν τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καὶ αὐτοὺς τούτους τοὺς πλήττοντας. «Σκληρὸν πρὸς κέντρα λακτίζειν» (Πράξ. κς΄ 14).»

Για αυτή την ενότητα της Εκκλησίας ομιλεί σε εισήγησή του ο Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Μακαρίος (νυν Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας): «Εἶναι γνωστό ὅτι, μετά τήν ὁλοκλήρωση τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου, διαπιστώθηκε ἕνα φαινόμενο ἄκρως ἀνησυχητικό. Κάποιοι ἀδελφοί μας κληρικοί, κινούμενοι ὄχι «χάριτι θείᾳ» ἀλλά «ἀνθρωπίνῃ σπουδῇ», ἔσπευσαν νά διακόψουν τήν κοινωνία μέ τόν Ἐπίσκοπό τους. Ἐπιθυμώντας, μάλιστα, νά καλύψουν καί ἱεροκανονικῶς τήν ἀντικανονική τους αὐτή ἐνέργεια, ἐπικαλέστηκαν τόν 15ο Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Τό πολυσυζητημένο καί πολυχρησιμοποιημένο κείμενο τοῦ Κανόνα, τό ὁποῖο χρησιμοποιεῖται ἀπολύτως παρερμηνευμένο καί ἀποκομμένο ἀπό τό γενικότερο ἦθος καί πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιολογίας, ἑρμηνευτικά χωρίζεται σέ τρία μέρη. Τό πρῶτο μέρος σημειώνει τά ἑξῆς: «Τά ὁρισθέντα ἐπί πρεσβυτέρων καί ἐπισκόπων καί μητροπολιτῶν, πολλῷ μᾶλλον καί ἐπί πατριαρχῶν ἁρμόζει. Ὥστε, εἴ τις πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκο­πος ἤ μητροπολίτης τολμήσειεν ἀποστῆναι τῆς πρός τόν οἰκεῖον Πατριάρχην κοινωνίας καί μή ἀναφέρειν τό ὄνομα αὐτοῦ, κατά τό ὡρισμένον καί τεταγμένον, ἐν τῇ θείᾳ μυσταγωγίᾳ, ἀλλά πρό ἐμφανείας συνοδικῆς καί τελείας αὐτοῦ κατακρίσεως σχίσμα ποιήσει, τοῦτον ὥρισεν ἡ ἁγία σύνοδος, πάσης ἱερατείας παντελῶς ἀλλότριον εἶναι, εἰ μόνον ἐλεγχθείη τοῦτο παρανομήσας. Καί ταῦτα μέν ὥρισται καί ἐσφράγισται περί τῶν προφάσει τινῶν ἐγκλημάτων τῶν οἰκείων ἀφισταμένων προέδρων καί σχίσμα ποιούντων καί τήν ἕνωσιν τῆς Ἐκκλησίας διασπώντων» (15ος Κανών Πρωτοδευτέρας Συνόδου. Α΄ Μέρος σέ νεοελληνική ἑρμηνευτική ἀπόδοση: Ὅσα ἀποφασίστηκαν γιά πρεσβυτέρους καί ἐπισκόπους καί μητροπολίτες ταιριάζουν πολύ περισσότερο καί γιά πατριάρχες. Ἑπομένως, ἄν κάποιος πρεσβύτερος ἤ ἐπίσκοπος ἤ μητροπολίτης τολμήσει νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν πατριάρχη του καί δέν ἀναφέρει τό ὄνομά του στή Θεία Μυσταγωγία, ὅπως ἔχει ἀποφασιστεῖ καί καθοριστεῖ, ἀλλά δημιουργήσει σχίσμα πρίν ἀπό τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου καί τήν ὁλοκληρωτική καταδίκη, ἡ Ἁγία Σύνοδος ὅρισε αὐτός νά ἀποξενώνεται τελείως ἀπό κάθε ἱερατικό ἀξίωμα, ἀρκεῖ νά ἀποδειχθεῖ ὅτι ἔκανε αὐτή τήν παρανομία. Καί αὐτά βέβαια ἔχουν ἀποφασιστεῖ καί ἐπικυρωθεῖ γιά ὅσους ἀποσχίζονται ἀπό τούς ἐπικεφαλῆς τους μέ πρόφαση κάποιες κατηγορίες πού προκαλοῦν σχίσμα καί διασποῦν τήν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας)

Επί του θέματος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος πρόσφατα είπε: «Ιδιαίτερα στις μέρες μας ανεφάνη ένας ανεπίτρεπτος ζηλωτισμός με ακραίες εκδηλώσεις. Οι εκπρόσωποί του, διακατέχονται από έναν εωσφορικό εγωϊσμό· δεν αναγνωρίζουν ορθόδοξο φρόνημα σε κανένα Πατριάρχη, Αρχιεπίσκοπο ή Επίσκοπο, παρά μόνο στον εαυτό τους, τον οποίο θέτουν εκτός της Εκκλησίας. Η νέα λέξη «αποτείχιση» νομίζω μπήκε καλά στο λεξιλόγιό μας το τελευταίο διάστημα. Η Ιερά Σύνοδος αντελήφθη τον κίνδυνο και έθεσε τέρμα σ’ αυτή την εκτροπή η οποία συνιστά, ως παρέκκλιση από την ορθή πίστη, μια νέα αίρεση.»

Ο μακαριστός Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος μας συμβούλευε. «Να σταματήσουν μερικοί να επικρίνουν τον Πατριάρχη μας και την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης, γιατί προσφέρουν αρνητικές υπηρεσίες στην Εκκλησία και διασπούν την Ενότητα. Οι Προκαθήμενοι της Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης έδωσαν στον κόσμο την εικόνα της Ενότητος και ενίσχυσαν την παρουσία της Ορθοδοξίας στον σύγχρονο κόσμο. Να προσευχόμεθα και όχι να κηρύττουμε κηρύγματα διασπάσεως του Αγίου Σώματος του Χριστού. Ιδιαιτέρα προσοχή χρειάζεται για εμάς τους Επισκόπους που ήμαστε
θεματοφύλακες την Ενότητος, μη τυχόν άθελά μας συντελούμε στη δημιουργία διασπαστικών ομάδων μέσα στους κύκλους των θρησκευομένων ανθρώπων».

Ας διαβάσουμε με προσοχή ξανά ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ προς τον Ορθόδοξο λαό 
και κάθε άνθρωπο καλής θελήσεως.

Αγαπητοί η Άγία και Μεγάλη Σύνοδος σφράγισε όλη τη ζωή της Εκκλησίας ο Μέγας Βασίλειος απευθύνεται στον Θεό, στη Θεία Λειτουργία του, και τον παρακαλεί: 

«Παῦσον τὰ σχίσματα τῶν Ἐκκλησιῶν».

Η υμνολογία μας σε ένα τροπάριο της Μεγάλης Δευτέρας παρακαλεί τον Θεό: 

«ἵνα τῆς Βασιλείας κρατύνῃ τὰ σκῆπτρα καὶ τὰς Ἐκκλησίας συνάψῃ εἰς ἕν».

Α.Κ.Κ.