η οποία ρίχνει φως σε δύο θρησκευτικές στρεβλώσεις:
1) Στρέβλωση πρώτη: Οι πιστοί να αποσυρθούν από τη
λάσπη και τα ζόρικα της ιστορίας, και να αγκυροβολήσουν (να «αναπαυτούν») σε
κάποια υπέροχη θεοτική εμπειρία.
2) Στρέβλωση δεύτερη: Οι πιστοί να εισέλθουν στην
ιστορία και στον δημόσιο βίο, αλλά ως κατακτητές που ονειρεύονται να
καθυποτάξουν τον κόσμο.
Στην ευαγγελική αφήγηση της Μεταμόρφωσης, ο
Χριστός πήρε μαζί του τρεις μαθητές, ανέβηκαν σε μια βουνοκορφή κι εκεί τους
φανέρωσε τον πλήρη εαυτό του – την θεανθρωπότητά του. Μέσα στο αποκαλυπτικό φως
ένας από τους μαθητές –ο Πέτρος– εκστασιασμένος ζήτησε από τον Χριστό να
μείνουν εκεί για πάντα...
Πολλοί κήρυκες λοιπόν επαινούν τον Πέτρο ως παράδειγμα προς μίμηση και παροτρύνουν τους εκκλησιαζόμενους να τον μιμηθούν – να επιθυμήσουν δηλαδή να μείνουν «εκεί» για πάντα.
Έλα όμως που άλλα πράγματα μας λέει το ευαγγέλιο
και η υμνολογία! Τον Πέτρο τον παρουσιάζουν ως παράδειγμα προς αποφυγή, ως
υποκύπτοντα στον πειρασμό της δικής του τακτοποίησης, ερήμην του κόσμου! Ο
Χριστός λοιπόν απάντησε στο αίτημα του Πέτρου (απέρριψε το αίτημα του Πέτρου)
με σιωπή και με π ρ ά ξ η: Κατέβηκε από το βουνό της θεοτικής εμπειρίας για να
συνεχίσει την πορεία του με τους τεθραυσμένους της ιστορίας. Μόλις κατέβηκε
συνάντησε –λέει το ευαγγέλιο– και συνέδραμε δυστυχισμένους που ζητούσαν γλυτωμό.
Η πορεία του Χριστού κοντολογίς δεν είναι
περαντζάδα λαμέ celebrity,
ούτε επέλαση ενός σταυροφόρου θρησκευόμενου. Είναι η πορεία συν-οδοιπόρου σ υ
μ- π ά σ χ ο ν τ ο ς και ε λ ε υ θ ε ρ ω τ ή : έχει μέσα την σταύρωσή του και
θα φτάσει στην ανάστασή του, η οποία δηλώνει το ακόμα παραπέρα: την μελλοντική
Ανάσταση, την μεταμόρφωση όλου του κόσμου, την τελική νίκη της Ζωής, την τελική
θανάτωση όλων των θανάτων.
Την Ανάσταση θα την δεξιωθεί η βιωμένη, η ιστορική
οδύνη. Και θα την δεξιωθεί όχι με αδρανή αναμονή, αλλά με ενεργητική περπατησιά
στη λάσπη της ιστορίας, με καθημερινή αναμέτρηση με το κακό και με την
υποδούλωση. Αυτό λέει η πίστη –, κι ας την πει, όποιος θέλει, παράλογη. Μου
φαίνεται απείρως πιο παράλογο να δεχτείς ως τέρμα των πάντων τη λάσπη, και
μάλιστα αν αγανακτείς με το κακό και με την υποδούλωση!
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου / 5-8-2025
ΥΓ. Έχω γράψει αναλυτικά για την οπτική της
Μεταμόρφωσης στο βιβλίο μου "Με την ψυχή στα πόδια. Από το μνήμα το κενό
στους δρόμους του κόσμου", εκδ. Εν Πλω, Αθήνα 2007.
Μια σύνοψη βρίσκεται στο τετρασέλιδο κείμενό μου,
εδώ : https://www.academia.edu/.../%CE%98%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF...
H εικόνα είναι έργο του Alexander Ivanov, https://hermeneutrix.com/.../alexandr_ivanov_transfiguration
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου