Την ημέρα της Μεταμορφώσεως - π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Την ημέρα της Μεταμορφώσεως φέρνουμε στην Εκκλησία μήλα, αχλάδια, σταφύλια, λαχανικά, και ξαφνικά η ίδια η Εκκλησία μεταμορφώνεται σ’ ένα μυστικό κήπο, σ’ αυτόν τον ευλογημένο παράδεισο απ’ όπου ξεκίνησε η ζωή του ανθρώπου και η συνάντησή του με τον Θεό.

Όπως δε ακριβώς αυτός ο πρώτος άνθρωπος αγαλλίασε και ευχαρίστησε τον Θεό καθώς άνοιξε τα μάτια του για πρώτη φορά και είδε τον κόσμο, όπου τα πάντα, με το λόγο του Θεού, ήταν «καλά λίαν», έτσι και σ’ αυτή την τελετή του αγιασμού βλέπουμε τον κόσμο σαν να ήταν η πρώτη φορά, ως αντανάκλαση της σοφίας και της αγάπης του Θεού, και ευφραινόμαστε, και ευχαριστούμε.

Μέσα δε από αυτή τη χαρά και την ευχαριστία η ζωή μας καθαίρεται, ανακαινίζεται και αναγεννάται. Όχι, δεν αρνούμαστε τον υλικό κόσμο, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η αθεϊστική προπαγάνδα, ούτε τον απορρίπτουμε· αντίθετα, τον ευλογούμε και τον αγιάζουμε, επειδή σ’ αυτόν βλέπουμε και αισθανόμαστε με χαρά και ευχαριστία το δώρο του Θεού.

«Οὐρανός καὶ γῆ πλήρεις τῆς δόξης Αὐτοῦ», ψάλλουμε στην εκκλησία. Η σημασία του αγιασμού είναι πως μέσω αυτού η δόξα αυτή ξεχύνεται στην αποκοιμισμένη συνείδησή μας, ανοίγει τα μάτια μας. και η ίδια η ζωή γίνεται δοξολογία, χαρά και ευχαριστία.

Τι γίνεται όμως με το κακό, με ρωτούν οι άνθρωποι. Τι γίνεται με τον πόνο και το θάνατο; Σ’ αυτό απαντούμε: αν γεμίσουμε μ’ αυτό το φως «μέχρι τα μπούνια», αν δεχθούμε με γνησιότητα αυτόν τον εξαγιασμό και αυτή την ευλογία, και τα φέρουμε μέσα μας, τότε εμείς οι ίδιοι γινόμαστε ο χώρος όπου αρχίζει η νίκη πάνω στο κακό. Και ο θάνατος θα καταποθεί από αυτή τη νίκη. επειδή ζούμε σ’ έναν κόσμο που έζησε ο Χριστός και συνεχίζει να είναι παρών εις τον αιώνα. Αν δε στον καθένα και στο καθετί σ’ αυτόν τον κόσμο διακρίνουμε Αυτόν, αγαπούμε Αυτόν, προσφερόμαστε σ’ Αυτόν· αν σ’ όλα βλέπουμε το φως της παρουσίας Του, της αγάπης και της νίκης Του, τότε τίποτε δεν μπορεί να μας χωρίσει απ’ Αυτόν.

π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Εορτολόγιο – Ετήσιος εκκλησιαστικός κύκλος, Ακρίτας, Αθήνα 2005.