Ο ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΚΑΡΠΕΛΛΟΣ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ - Τού Βασίλη Π. Καυκόπουλου

Μνήμης και Τιμής ένεκεν

 Ο ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΚΑΡΠΕΛΛΟΣ 

ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ

Τού Βασίλη Π. Καυκόπουλου

Λέμε, συχνά - πυκνά :  Ουδείς αναντικατάστατος!  Λέμε αυτή τη φράση "βιάζοντας" κάπως τον λόγο κυρίως κάτω από το βάρος μιάς συναισθηματικής φόρτισης ή ενός, δίκαιου θα έλεγα, επαίνου προς κάποιο πρόσωπο!  Τις περισσότερες, μάλιστα, φορές αυτό το  ...αναντικατάστατον ξεπερνιέται πολύ γρήγορα και αποδεικνύει την ασυμβατότητα τών όσων βεβαιώναμε νωρίτερα και, βεβαίως, το γεγονός ότι η ίδια η ζωή συμπαρασύρει στο διάβα της τα πάντα και φέρνει μπροστά μας μιά νέα πραγματικότητα!  Στην περίπτωση, όμως, τού Στέφανου Σκαρπέλλου η έννοια τού αναντικατάστατου έχει πλήρη εφαρμογή! Διότι ο αγαπημένος τής Πάτρας μας, τής Αχαΐας μας, τής Πελοποννήσου, τής δυτικής Ελλάδος, τής Πατρίδας μας ολάκερης Στέφανος Σκαρπέλλος υπήρξε μιά προσωπικότητα τεραστίων διαστάσεων, τεραστίου διαμετρήματος και βεληνεκούς! Πολυτάλαντος άνθρωπος, προικισμένος με πάμπολλα χαρίσματα σε πολλούς τομείς, ο Στέφανος Σκαρπέλλος αφήνει πολύ ισχυρό αποτύπωμα στον τόπο μας!  

Ως "επιτομή τής ευγένειας" τον χαρακτήρισε ο διακεκριμένος δημοσιογράφος Παναγιώτης Ρηγόπουλος ενώ ως "αγαθό γίγαντα" τον έχουν περιγράψει κατά το παρελθόν ο Θεοφιλέστατος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος,  ο Πρωτοψάλτης τού Πολιούχου μας κ. Αρ. Μπουχάγιερ και ο κοινός μας φίλος κ. Γ. Γκλαβάς!  Πενθεί και οδυνάται σήμερα η Πάτρα, η Αχαΐα μας, διότι φτώχυναν τα ελληνικά γράμματα, φτώχυνε η πνευματική Πατρίδα, φτώχυνε η Βυζαντινή μας Μουσική, φτώχυνε ο ελληνικός τύπος!   Σήμερα προπέμπουμε στην επέκεινα τού τάφου ζωή την αρχοντιά, την ευγένεια, την καλωσύνη, την ανιδιοτέλεια, το χαμόγελο, την αγάπη! Δεν αποτελούν σκόρπιες λέξεις αυτοί οι χαρακτηρισμοί  μόνον και μόνον για να ικανοποιήσουμε το θέλημα μιάς λυρικής πέννας!  Αυτοί οι χαρακτηρισμοί τολμούν με σεβασμό να σκιαγραφήσουν μιάν υπέροχη ψυχή που πέρασε από κοντά μας και μάς έκανε καλύτερους ανθρώπους, που μάς μετέδωσε φως από το Ανέσπερο Φως!  Ως φιλόλογος - γλωσσολόγος, από τούς διαπρεπέστερους τής Ελλάδος! Ο ΜΕΓΑΣ Μπαμπινιώτης δημοσίως τον  επήνεσε ως τον καλύτερο φοιτητή του!  Ως καθηγητού τών Αρσακείων Σχολείων Πατρών, το έργο του κρίνεται πολύτιμο τόσο από τούς μαθητές του όσο και από τούς συναδέλφους του! Ως  αρθρογράφος, τής εφ. ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ παλαιότερα και τα τελευταία πολλά χρόνια μονίμως τής  εφ. "ΓΝΩΜΗ Πατρών" με την περίφημη στήλη του "Λόγου Δοκιμές", μέσα από την πέννα του μάς ενέπνεε, μάς διαφώτιζε, μάς κσθοδηγούσε, μάς ανύψωνε διανοητικά και πνευματικά! Ως υμνωδός τών μεγαλείων τού Θεού υπήρξε ένας από τούς καλύτερους ΙΕΡΟψάλτες τής Ελλαδικής μας Εκκλησίας! Τίμησε με το παραπάνω το πρώτο συνθετικό τής λέξης, την λέξη ΙΕΡΟΣ!  Δεν ήταν απλά ένας τραγουδιστής κάποιων ύμνων τής Εκκλησίας μας, αλλά ένας από τούς τελευταίους ΜΕΓΑΛΟΥΣ κλασσικούς τής πατρώας Μουσικής μας, από εκείνους που υπερημύνοντο τής ανόθευτης παράδοσης τής Εκκλησιαστικής Μουσικής, μακρυά από τούς νεοεπεξηγηματισμούς που τόση σύγχυση επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν τα τελευταία χρόνια! Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, ότι ο Στέφανος Σκαρπέλλος υπήρξε εκ τών αρίστων μαθητών τού τρανού Πρωτοψάλτου τής Ρωμηοσύνης Μανώλη Χατζημάρκου! Θα ήταν άξιο λόγου να σημειώσουμε, ότι αείμνηστος ΜΕΓΑΣ Πρωτοψάλτης Εμμανουήλ Χατζημάρκος θεωρούσε τον Στέφανο Σκαρπέλλο ως τον καλύτερό του μαθητή! "Τρεις φωνές ξεχώρισα", έλεγε, "τον Μιχάλη Μελέτη (μετέπειτα Πρωτοψάλτη Βόλου και, για ένα διάστημα Πρωτοψάλτη Παντανάσσης Πατρών), τον Στέφανο Σκαρπέλλο και τον Πέτρο Γαϊτάνο"!!! Ταλαντούχος και οξύμολπος ηδυμελίφθογγος μύστης τού Ιερού Αναλογίου, ο Στέφανος Σκαρπέλλος δονούσε, συγκινούσε και κατένυγε τούς πιστούς! Φιλόξενος όσον ολίγοι εις το Αναλόγιο απετέλεσε για όλους μας, φίλους και γνωστούς, σημείον αναφοράς!  Βαθύς γνώστης τής ελληνικής γλώσσης, αλλά και τής Λαογραφίας μας ήταν ένας νέος κυρ-Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, διότι και η ζωή του υπήρξε ευλαβής, ολιγαρκής, μακρυά από κάθε είδους σητόβρωτα... Μαζί με τον σπουδαίο πρόεδρο τής Διακιδείου Σχολής Λαού Πατρών κ. Ι. Φ. Αθανασόπουλο, σε συνέχεια τών μεγάλων μορφών τής πνευματικής Πάτρας μας Κωνσταντίνο Τριανταφύλλου και Σταύρο Ιντζεγιάννη κ.ά., εδημιούργησαν μιά κατάσταση στην ΔΙΑΚΙΔΕΙΟ, ώστε να σεμνυνόμεθα απαξάπαντες!   Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι πολλοί, εν οις ο διαπρεπής Λαμπαδάριος τού ιερού μας Αποστολείου, συνάδελφός του εις το Αρσάκειο και επί κεφαλής τής Αντιπολιτεύσεως στο Περιφερειακό Συμβούλιο κ. Σπυρίδων Σκιαδαρέσης και άλλοι πολλοί, προσφωνούσαμε τον Στέφανο - μεταξύ μας - άγιο!!! Είχε τέτοια καλωσύνη, τομπροσύνη, κατανόηση και αγάπη, που στις συνειδήσεις μας είχε καταγραφεί ως ένα είδος "αγίου ανθρώπου"! Πάντοτε ευσυνείδητος με ό,τι καταπιανόταν, δεν κατηγορούσε ποτέ άνθρωπο. Μα, κι αν έβλεπε αρνητικά στοιχεία σε κάποιον, ο Στέφανος Σκαρπέλλος πάντοτε έψαχνε, προσπαθούσε να βρει έστω και   ...υποελάχιστο ψήγμα κάποιου πολύ μικρού θετικού στοιχείου, ώστε να μη κατηγορήσουμε κάποιον /κάποια, αλλά και να επαινέσουμε εν ταυτώ!  Πραγματικά, πολύ σημαντική η διαδρομή του, με ακόμη σημαντικότερη την εβδομαδιαία παρεμβολή του στις στήλες τής ιστορικής και δημοκρατικής "ΓΝΩΜΗΣ", την οποία έβλεπε ως ένα μεγάλο σχολείο! Διότι, η εφημερίδα γι' αυτόν ήταν ένα ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! Αγωνιούσε για το πού βαδίζουμε ως λαός, ως Έθνος, ως Ευρώπη, ως ανθρωπότητα... Πονούσε για τον ξεπεσμό τών κοινωνιών από το επίπεδο τού ανθρώπου προς εκείνο τού μαζανθρώπου! Αγαπούσε τον Ιησού μέσα από τα τρίσβαθα τής ψυχής του και ήθελε πάντοτε να εντρυφεί στο αρχαίο κάλλος τού Χριστιανισμού! Ηρέσκετο πολύ στις Θεολογικές και φιλοσοφικές συζητήσεις! Βοηθούσε τούς πάντες και τα πάντα... Συμμετείχε στις χορωδίες τού κ. Αρ. Μπουχάγιερ, τού κ. Σπ. Σκιαδαρέση, τού Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου κλπ. Συνελόντι ειπείν, ήταν ένας νέος Γιάννης Χατζηφώτης στην πνευματική προσφορά και ένας νέος Μανώλης Χατζημάρκος στην Μουσική! Θα ήταν, όμως, παράλειψη να μη τονίσουμε πόσο πολύ εκτιμούσε τον Στέφανο Σκαρπέλλο ο ιστορικός εκδότης τής ΓΝΩΜΗΣ, ο διαπρεπής δημοσιογράφος και μαχητής τής Δημοκρατίας αείμνηστος Χρήστος Χριστόπουλος! Προπέμποντάς τον σήμερα στη μεγάλη γιορτή τής Θείας Μεταμορφώσεως προς την αιωνιότητα, τού κράζουμε : Φίλε, αδερφέ, πολύτιμε κι αγαπημένε, θα είσαι πάντα στις καρδιές μας! Με το καλό στον Παράδεισο!...