Ἀλλὰ
περισσότερο ἀπὸ ὅλες τὶς ἄλλες σκέψεις συντελεῖ στὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀποφυγὴ τῆς
κατακρίσεως τοῦτο: Νὰ προσέχη ὁ ἄνθρωπος τὸν ἑαυτό του καὶ νὰ σκέπτεται καὶ νὰ
συναισθάνεται τὶς δικές του ἐλλείψεις, τὰ ἐλαττώματά του καὶ τὶς κλίσεις του σ’
αὐτὴ ἢ ἐκείνη τὴν κακία, καὶ γενικὰ νὰ συλλογίζεται τὰ ἁμαρτήματά του, τὰ ὁποῖα
καὶ ἂν δὲν τὰ ἔχη πιά, γιατὶ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ τὸν ἀπελευθέρωσε, τὰ εἶχε ὅμως
προηγουμένως. Ἡ συναίσθηση τῶν δικῶν
του ἁμαρτημάτων θὰ τὸν κάνη ὥστε νὰ στρέφη τὴν κατηγορία καὶ τὴν κατάκριση ἐναντίον
τοῦ ἑαυτοῦ του. Αὐτὸς ποὺ συναισθάνεται τὰ δικά του ἁμαρτήματα καὶ ἐλαττώματα
θεωρεῖ τὸν ἑαυτό του χειρότερο καὶ πιὸ ἁμαρτωλὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους.
Ἀρχιμανδρίτης Εὐσεβιος Ματθόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου