Αγιοκατάταξη των εν Άθωνι ασκησάντων οσιακής βιοτής Διονυσίου Βατοπαιδινού και Πετρωνίου Ιερομονάχου Μεγίστης Λαύρας

Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου απεφάσισε στις 31 Αυγούστου 2025 την αγιοκατάταξη των εν Άθωνι ασκησάντων οσιακής βιοτής Διονυσίου Βατοπαιδινού, του εν τω Ιερώ Κελλίω Αγίου Γεωργίου Κολιτσού και Πετρωνίου Ιερομονάχου, Δικαίου της Ιεράς Σκήτης Τιμίου Προδρόμου, της Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας.

Ο μακαριστός Γέρων Διονύσιος της Κολιτσού, καταγόμενος από την Ρουμανία, προσήλθε στο Άγιο Όρος το 1926 σε ηλικία 17 ετών. Εκοιμήθη το έτος 2004. Ο μακαριστός Γέρων Διονύσιος υπήρξε πνευματικός οδηγός εμπειρότατος. Η αγκάλη του ήταν ανοικτή και χωρούσε μέσα της κάθε πιστό, κάθε εξομολογούμενο. Ήταν η αγκάλη του Θεού Πατέρα που περιμένει την επιστροφή του ασώτου, για να τον συγχωρήσει και να του φορέσει το δακτυλίδι της αιωνιότητος. Ο λόγος του υπήρξε άμεσος, καθάριος και εμπειρικός. Σε όλα αυτά τα χρόνια που έζησε και ασκήθηκε ο Γέροντας στο περιβόλι της Παναγίας δεν έπαυσε να ευχαριστεί και να ευγνωμονεί την Θεοτόκο και τον Χριστό για τις ευλογίες και τις θείες παρεμβάσεις τους στη ζωή του.

Ο π. Πετρώνιος γεννήθηκε το 1914 (1914-2011) στην κοινότητα Φαρκάσα του νομού Νεάμτς της Ρουμανίας. Ο πόθος του από νέος ακόμα να γίνει μοναχός οδήγησε τα βήματά του στη Μονή Νεαμτς όπου και έγινε μοναχός. Έπειτα πήγε στην Μονή Αντίμ του Βουκουρεστίου ενώ σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Βουκουρεστίου, παρακολουθώντας και μαθήματα Μαθηματικών και Φιλοσοφίας.

Το 1978 πήγε στο Άγιον Όρος. Ο π. Πετρώνιος πήγε εκεί με τη δεύτερη γενιά μοναχών, σταλμένοι από το Πατριαρχείο Ρουμανίας με σκοπό την πνευματική αναγέννηση της σκήτης του Τιμίου Προδρόμου.

Το 1984 εξελέγη Δικαίος της Σκήτης, θέση από την οποία παραιτήθηκε λόγω γήρατος στις αρχές του 2011.

Για πολλά χρόνια διακόνησε σαν βιβλιοθηκάριος της Σκήτης.

Δύο φορές του προτάθηκε η θέση του Πατριάρχη Ρουμανίας και αρνήθηκε και τις δύο.

Κανένας από όσους πέρασαν το κατώφλι της Σκήτης του Τιμίου Προδρόμου δεν μπορούν να ξεχάσουν το φως που εξέμπεμπε η μορφή του και τα πνευματικά λόγια που πρόσφερε καθισμένος σ' ένα παγκάκι κάτω από το φως της ανατολής ή του δειλινού.

«Μ' αρέσει να περπατάω, αυτή είναι η χαρά μου, επειδή πολλοί Άγιοι Πατέρες αγίασαν τις πέτρες τούτες με τον ιδρώτα τους» έλεγε ο γέροντας. Πατώντας στα χνάρια αυτών των πατέρων, αισθανόταν την χαρά της κοινωνίας και της αδιάλειπτης προσευχής.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

The Holy and Sacred Synod of the Ecumenical Patriarchate decided on August 31, 2025, the canonization of those who lived a saintly life in asceticism on Mount Athos: Dionysios of Vatopaidi, of the Holy Cell of Saint George in Kolitsou, and Petronios Hieromonk, Dikaios of the Holy Skete of the Forerunner, belonging to the Holy Monastery of Great Lavra.

The late Elder Dionysios of Kolitsou, originally from Romania, entered Mount Athos in 1926 at the age of 17. He fell asleep in the Lord in 2004. Elder Dionysios was a most experienced spiritual guide. His embrace was open and could contain within it every believer, every penitent. It was the embrace of God the Father, who awaits the return of the prodigal in order to forgive him and place upon his hand the ring of eternity. His words were direct, clear, and experiential. Throughout all the years he lived and practiced asceticism in the Garden of the Theotokos, the Elder never ceased to thank and glorify the Mother of God and Christ for their blessings and divine interventions in his life.

Father Petronios was born in 1914 (1914–2011) in the community of Farcasa, in the county of Neamț, Romania. From a young age, his desire was to become a monk, and this led his steps to Neamț Monastery, where he was tonsured. Later he went to Antim Monastery in Bucharest, while also studying at the Theological School of Bucharest, attending courses in Mathematics and Philosophy as well. In 1978, he went to Mount Athos. Father Petronios belonged to the second generation of monks sent by the Patriarchate of Romania for the spiritual renewal of the Skete of the Forerunner. In 1984, he was elected Dikaios (Abbot) of the Skete, a position from which he resigned due to old age in early 2011. For many years, he served as the librarian of the Skete. Twice he was offered the position of Patriarch of Romania, and both times he declined.

No one who crossed the threshold of the Skete of the Forerunner could forget the light radiating from his countenance and the spiritual words he shared while sitting on a bench under the light of dawn or sunset. “I like to walk; this is my joy, because many Holy Fathers sanctified these stones with their sweat,” the Elder used to say. Walking in the footsteps of those Fathers, he felt the joy of communion and ceaseless prayer.