Διάλογος του Ιησού με τον πλούσιο νέο - Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος

  Η περικοπή Ματθαίος 19:16-26 (Δωδέκατη Κυριακή Ματθαίου) παρουσιάζει τον διάλογο του Ιησού με τον πλούσιο νέο, ο οποίος αναζητά την αιώνια ζωή. Το περιστατικό αυτό φωτίζει τη βαθύτερη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και αποκαλύπτει πως οι προσκολλήσεις της καρδιάς μπορούν να γίνουν εμπόδιο στη σωτηρία. Δεν πρόκειται μόνο για τα πολλά χρήματα, αλλά για τον τρόπο που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη δική του πνευματική κατάσταση.

Ο πλούσιος νέος πλησιάζει τον Ιησού με ειλικρινές ενδιαφέρον: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;». Η ερώτηση φανερώνει ότι αντιλαμβάνεται τη σωτηρία ως αποτέλεσμα πράξεων και ηθικής τελειότητας. Ο Ιησούς αρχικά τον παραπέμπει στις εντολές του Νόμου, αλλά ο νέος δηλώνει ότι τις έχει τηρήσει όλες. Κι όμως, μέσα του νιώθει ότι κάτι λείπει.

Εδώ βρίσκεται η λεπτή, αριστοτεχνική ειρωνεία του Χριστού. Ο νέος ήταν «πλούσιος σφόδρα». Τα είχε όλα. Κι όμως ο Ιησούς του λέει: «ἔτι ἕν σοι λείπει». Τι λείπει σε έναν που έχει τόσα; Εκείνος φαντάζεται ότι θα προσθέσει κάτι ακόμα στην ήδη πλούσια ζωή του. Αλλά ο Χριστός τον αφήνει άφωνο: «Δεν θα προσθέσεις. Θα αφαιρέσεις. Μάλιστα, θα τα δώσεις όλα στους φτωχούς και έπειτα θα με ακολουθήσεις». Η σωτηρία δεν είναι μια ακόμα «κατάκτηση» δίπλα στις άλλες, αλλά ριζική μεταστροφή καρδιάς.

Κι εδώ γεννιέται ένα δύσκολο ερώτημα: πόσοι χριστιανοί σήμερα έχουν το ίδιο πρόβλημα με τον νεαρό της ιστορίας; Δεν είναι μόνο ο πλούτος το εμπόδιο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η αυταπάτη, η φαντασιακή πνευματική τελειότητα. Μιλούν για υψηλή θεολογία, απαξιώνουν τα απλά και πρακτικά της πνευματικής ζωής. Ο νους γυρεύει με θρασύτητα την τελειότητα, αλλά η καρδιά παραμένει βάλτος γεμάτος ακαθαρσία.

Ο Χριστός, όμως, δείχνει ότι πνευματική ζωή σημαίνει απλότητα και ταπείνωση. Η αιώνια ζωή δεν είναι τόπος, χρόνος ή κατάσταση. Είναι ένα Πρόσωπο. Είναι ο ίδιος ο Χριστός. Όποιος θέλει την αιώνια ζωή, πρέπει να ενωθεί μαζί Του, αφήνοντας πίσω ό,τι δένει την καρδιά.

Η εικόνα της καμήλου που περνάει από την τρύπα της βελόνας φανερώνει πόσο δύσκολο είναι για τον άνθρωπο να απελευθερωθεί από τα δεσμά του πλούτου και της αυταπάτης. Οι μαθητές απορούν: «τίς ἄρα δύναται σωθῆναι;». Και ο Ιησούς απαντά: «παρὰ ἀνθρώποις τοῦτο ἀδύνατόν ἐστι, παρὰ δὲ Θεῷ πάντα δυνατά ἐστι.». Έτσι φανερώνεται η κεντρική αλήθεια: η σωτηρία είναι δώρο του Θεού, όχι ανθρώπινο επίτευγμα.

Πολλοί σήμερα νομίζουν ότι η πνευματική ζωή είναι κάτι το «ανώτερο», μακριά από την απλότητα. Θέλουν να ακούν για υψηλές θεωρίες, αλλά βαριούνται όταν πρόκειται να συγχωρήσουν, να ταπεινωθούν, να κάνουν μια μικρή πράξη αγάπης. Πιστεύουν ότι η τελειότητα είναι γνώση, όμως ο Χριστός δείχνει ότι είναι θυσία και αυταπάρνηση.

Ρώτησε κι εσύ τον Ιησού, όπως έκανε ο πλούσιος νέος. Θέλεις κάτι περισσότερο και «πνευματικώτερο»; Καλή τύχη, τότε. Η απάντηση του Χριστού παραμένει ίδια: δεν θα προσθέσεις κάτι ακόμα στην υπάρχουσα ζωή σου. Θα αφήσεις πίσω όλα όσα σε κρατούν δέσμιο και θα Τον ακολουθήσεις.

Μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ Νεκτάριος