'ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΑΘΗΝΟΥΛΑ' ή ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΑ ΑΘΗΝΑ - Γράφει ο Βασ. Βακάλης

ΑΝΤΙΟ ΚΥΡΙΑ ΑΘΗΝΑ

Του  Βασιλείου Βακάλη

   Η ελληνική επικαιρότητα στις αρχές Αυγούστου ήταν αποκαρδιωτική. Η κομματική διαπάλη στα άκρα. Η προσπάθεια της Τουρκίας να παγιώσει στο μέσον του ελληνικού Αιγαίου αφανιστικές για την ύπαρξή μας διεκδικήσεις της εις βάρος της πατρίδας μας σε έξαρση. Η δήλωση 'ηθοποιού' πως "πεντακόσια ευρώ τον μήνα δεν της φτάνουν ούτε για νερά και καφέδες" πρόκληση για τον χαμηλόμισθο ΄Ελληνα εργαζόμενο. Και οι αποκαλύψεις για αγρότες που έκλεβαν για χρόνια επιδοτήσεις, που προορίζονταν για φτωχούς ομοτέχνους τους θλιβερή. Μέσα σ' αυτό το κλίμα μεταδόθηκε η είδηση: "΄Εφυγε από τη ζωή η συνταξιούχος αγρότισσα Αθηνά Παπαχρήστου, που το 2023 είχε δωρίσει από το υστέρημά της στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου ένα σύγχρονο ασθενοφόρο όχημα!" Η απογοήτευση και η ελπίδα ήταν τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά της επικαιρότητας και της είδησης.  Το μαύρο της κομματικής αντιπαράθεσης, της έντονης ανησυχίας για τα τουρκικά σχέδια, του μίζερου κλαψουρίσματος της σπάταλης και ξεπεσμένης μπουρζουαζίας και της ανηθικότητας και απληστίας ορισμένων αγροτών από τη μια μεριά. Και το άσπρο της ανιδιοτέλειας, της έμπρακτης αγάπης, αλληλεγγύης και συμπόνιας προς τον συνάνθρωπο απ' το υστέρημα, του ενδιαφέροντος για τον τόπο της Κυρίας Αθηνάς, που άξιζε όσο λίγοι να προσφωνείται Κυρία με Κ κεφαλαίο! 

   Η φωτογραφία της Κυρίας Αθηνάς στο φτωχικό σπιτάκι της. Μπροστά στην εικόνα της Παναγίας ακουμπισμένη στο μπαστουνάκι της, που στήριζε στα ενενήντα χρόνια της το κουρασμένο απ' τη σκληρή δουλειά σώμα της. Πρόσωπο ρικνό απ' το γήρας, αλλά γελαστό και χαρούμενο. Βλέμμα ήρεμο και φωτεινό. Και φωνή σταθερή, που προδίδει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια:

   "Είχα - λέει - κάτ' χωράφια, κατ' λεφτά και μάζευα και πέντε δραχμές για τα γεράματά μου. Θα τα βάλλω όλα για να πάρω ένα [νοσοκομειακό του ΕΚΑΒ]  όχ' για τον εαυτό μ' αλλά για τους συμπολίτες μου στο Μεσολόγγι. Εκεί γεννήθηκα, εκεί μεγάλωσα και θα πεθάνω. Ν΄ αφήσω ένα καλό πίσω μ' για τους ταλαίπωρους, τους φτωχούς, τους ανήμπορους, τους εγκαταλειμμένους. Το χρωστάω στον άντρα μου [που ως ασθενής μεταφερόταν από νοσοκομείο σε νοσοκομείο]. Και όταν περνάει το νοσοκομειακό ας πατάει μια κόρνα να μου πει: Γειά σου, Αθηνούλα!"

   Δυσκολεύεται κανείς να σχολιάσει τα λόγια και την πράξη της Κυρίας Αθηνάς. Φοβάται πως θα τα 'χαλάσει', πως θα τους αφαιρέσει κάτι από τη σπουδαιότητά τους, πως θα μειώσει το ήθος και τα μηνύματα που εκπέμπουν για την Ελληνίδα αυτή Σαμαρείτισσα, την Κυρία Αθηνά, που με την καλοσύνη της, τη συζυγική της αφοσίωση, την ευεργεσία της, τη δύναμη της απλής και μεγάλης ψυχής της συγκλόνισε τις δικές μας ψυχές. Η Κυρία Αθηνά δούλεψε σκληρά σ' όλη της ζωή και έφτιαξε το κομπόδεμά της με τον τίμιο ιδρώτα της. Μια ζωή δουλειά και οικονομία για να διαθέσει στο τέλος της το προϊόν του μόχθου της προκειμένου να ελαφρύνει τον πόνο και την ταλαιπωρία του συνανθρώπου της! 

   ΄Εφυγε απ' αυτή τη ζωή η Κυρία Αθηνά, που γνώρισε τον ανθρώπινο πόνο στο πρόσωπο του συζύγου της και έδωσε προτεραιότητα στη συμπαράσταση σε πονεμένους ανθρώπους και όχι αξιοσυμπάθητα - βεβαιότατα - τετράποδα. Και μας άφησε το παράδειγμά της ως παρακαταθήκη και οδηγό ζωής. Γι' αυτό και την αποχαιρετούμε με αισθήματα απέραντης τιμής και βαθιάς ευγνωμοσύνης για το μάθημα αγάπης, ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, που μας παρέδωσε και μας θύμισε εμπράκτως τον λόγο του Κυρίου: "Εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε." (Ματθ. ΚΕ', 40) Σε ευχαριστούμε Κυρία Αθηνά. Γι' αυτό που ήσουν. Γι' αυτό που μας δίδαξες. Με το παράδειγμά σου φώτισες τη ζωή μας και έστρεψες το βλέμμα μας στα μεγάλα και ωραία, που έχει να δείξει αυτός ο Λαός κόντρα στην αλληλοφαγωμάρα, τον ανθελληνισμό, την αμυαλιά, την απληστία, την αδιαφορία για τον άλλο και στο μίσος για την πατρίδα.-