Με αφορμή γιορτή της Παναγίας μας, ο μακαριστός
αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', μας καλεί να μοιάσουμε στην "Πλατυτέρα
των ουρανών" και αφού την ευχαριστήσουμε, να την ικετεύσουμε να πλατύνουμε
κι εμείς τη σκέψη μας, την αγάπη μας και την προοπτική της ζωής μας.
Παιδιά της "Πλατυτέρας"
Κι εμείς, όλοι μαζί όσοι διαβάζουμε αυτό το
περιοδικό, μήπως θα έπρεπε με την ευκαιρία της χθεσινής εορτής, κάτι να Της
προσφέρουμε; Ποιο θα έπρεπε να ήταν το δώρο μας στη εορτή Της; Θα σας πρότεινα
αν όλοι οι συμφωνείτε μαζί μου, να Της προσφέρουμε μια ικεσία και αυτό να είναι
το δώρο μας. Η ικεσία μας να είναι για τις μοιάσουμε σε κάτι. Να Της ζητήσουμε
να γίνουμε κάπως σαν Εκείνη.
Βέβαια, αν ήταν εύκολο να σας ρωτήση κανείς έναν-έναν χωριστά, ο καθένας θα είχε ένα της ζητήση κάτι διαφορετικό. Επειδή όμως αυτό δεν μπορεί να γίνη θα πρότεινα να Της ζητήσουμε όλοι μαζί κάτι, που να έχει σχέση με το επίθετο «πλατυτέρα».
Η Εκκλησία μας, δηλαδή, μέσα στα πολλά, και
επιτυχημένα επίθετα, που είχε καθιερώσει για την Θεοτόκο έδωσε και το επίθετο «πλατυτέρα».
Είναι να επίθετο που το χρησιμοποιεί αρκετά συχνά, θέλοντας να μας βοηθήση να
αντιληφθούμε καλύτερα την προσωπικότητα και τη μορφή της Θεοτόκου, «Πλατυτέρα των
ουρανών» «Πλατυτέρα νεφέλης» ή και απλώς «πλατυτέρα», είναι έκφρασης που
χρησιμοποιεί η Εκκλησία μας στην Υμνολογία ή στην Αγιογραφία, θέλοντας να
χαρακτηρίσει την Παναγία
Ας Την παρακαλέσουμε, λοιπόν, και εμείς να πλατύνη
λίγο το μυαλό μας, για να μην το περιορίζουμε στα στενά όρια του εγώ μας. Γιατί
έτσι δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τον διπλανό μας, τον αδελφό μας. Ο καθένας
μας συνήθως δεν είναι σε θέσι να νιώσει τον άλλον, επειδή ακριβώς έχει μία
εγωιστική στενοκεφαλιά. Σκεφτόμαστε
εγωιστικά και δεν μπορούμε να ιδούμε τι θα κάνουμε, αν εμείς βρισκόμαστε στη
θέσι του άλλου. Έχουμε την αξίωση ο άλλος να σκεφθή όπως θα σκεφτόμαστε εμείς,
σαν εκείνος να ήταν στη θέση τη δική μας.
Ας Την παρακάλεσουμε ακόμα να πλατύνη κάπως την
καρδιά μας. Συνήθως είμαστε πολύ στενόκαρδοι. Δεν αντέχουμε καθόλου στις
δυσκολίες και στεναχώριες, μόλις μας παρουσιαστή καμία αναποδιά, δεν θέλουμε να
στεναχωρηθούμε στο παραμικρό. Ούτε μπορούμε να κάνουμε λίγο υπομονή απέναντί
στον άλλον όπως δεν προσπαθούμε να χωρέσουμε στην καρδιά μας πολλούς μαζί. Επειδή
τάχα αγαπούμε τον έναν, νομίζουμε πως πρέπει να μην αγαπάμε τον άλλον. Ο
καθένας μας άλλως τε θα μπορούσε να φέρει ένα σωρό παραδείγματα στενοκαρδωσύνης
παρμένα από τον ίδιο τον εαυτόν του.
Τέλος, ας Την
παρακαλέσουμε να πλατύνη λιγάκι η προοπτική της ζωής μας. Να βλέπουμε όχι μόνο
στη μύτη μας, αλλά πέρα, μακριά, πολύ μακριά. Τα αληθινά Χριστιανόπουλα πρέπει να
αναγνωρίζουν ολόκληρο τον κόσμο, αφού ο προορισμός τους είναι πιο μεγάλος και
από την ίδια τη Γη ολόκληρη. Ο πλανήτης μας, όσο μεγάλος κι αν μας φαίνεται, για
όσους πιστεύουν στο Χριστό είναι μικρός. Για αυτό ο προορισμός του πηγαίνει πιο
μακριά και από αυτό εδώ τον κόσμο. Ο Χριστός μας έχει κάνει πολίτες της Βασιλείας
των Ουρανών και αδελφούς Του. Δηλαδή, με τη χάρι Του και με την αγαθότητα Του,
αφού μας έκανε αδελφούς Του μας αξίωσε να είμαστε και εμείς παιδιά της «Πλατυτέρας».
Επομένως δεν πρέπει να τις μοιάσουμε;
Ο πατήρ Ιερώνυμος
«Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος ‘Κοτσώνης’»
Πηγή: Μ. Α&Μ Ν.


1 σχόλιο:
Πρό " εθνοσωτηρίου" όταν ήταν πρωθιερεύς στο παρεκκλήσι του Τατοϊου με την παιδική χορωδία των Ανακτόρων (που δεν αξιώθηκαν να διατηρήσουν αυτό το εξαιρετικό μουσικό σύνολο !!!) ,στο τέλος της Θ.Λ. ένα ολιγόλεπτο κήρυγμα του ήταν αξιολογότερο και ποιμαντικότερο από οτιδήποτε λεγόταν εκείνη την εποχή.
Δημοσίευση σχολίου