Μετά από 69 χρόνια, ξανά μαζί

 "Σου γράφω υπό ραγδαίαν παγωμένη βροχήν ως και η κάπα μου στάζει. Σε φιλώ άλλην μια φοράν και σου εύχομαι, αγάπη μου, ευτυχίας και χαράν είς το βίον σου. Την νύκτα είς τα λημέρια μας, όταν τυχόν φανή άστρον, σου στέλλω χίλια φιλιά νοερώς. Είναι ο μόνος μεταξύ μας σύνδεσμος, το μόνον πράγμα που και οι δυο αυτής στιγμής δυνάμεθα να βλέπωμεν.
Φίλησε όλους και όλας, τους ιδικούς μου και τους ιδικούς σου.
Ο Παύλος σου."
- Απόσπασμα από το τελευταίο γράμμα του Παύλου Μελά προς τη Ναταλία.
 
Γράφει ο Γερμανός Καραβαγγέλης: «Έγινε η ανακομιδή σ’ ένα κιβώτιο, όπου βάλαμε τα κόκκαλα και το κεφάλι και μαζί χώμα από τον οικογενειακό του τάφο και διάφορα ενθύμια των παιδιών του και δικά της, που έφερε μαζί της η κυρία Μελά.».
Κατά την ανακομιδή, στη θέα των λειψάνων του ανδρός της, η Ναταλία Μελά δεν άντεξε τον πόνο, λύγισε και λιποθύμησε. Όταν συνήλθε και ολοκληρώθηκε το θλιβερό έργο της ανακομιδής των οστών, τη ρώτησαν αν επιθυμεί να μεταφέρει τα οστά του Παύλου στην Αθήνα. Η Ναταλία Μελά τους απήντησε πως ήθελε τα οστά του Παύλου Μελά να μείνουν στη γη της Μακεδονίας για την οποία θυσιάστηκε …
Η Ναταλία πέθανε το 1973, σε ηλικία 103 ετών, ούσα 69 χρόνια χήρα. Στην αρχή θάφτηκε στον οικογενειακό τάφο στην Αθήνα. Μετά από μερικά χρόνια, υλοποιήθηκε από την κόρη της Ζωή η στερνή επιθυμία της Ναταλίας Μελά και η σωρός της μεταφέρθηκε στην Καστοριά. Εκεί, ετάφη δίπλα στον άντρα της. Επιτέλους, μετά από 69 έτη, θα ξανάσμιγε με τον αγαπημένο της Παύλο.
 
(Σαν σήμερα στις 13 Οκτωβρίου 1904 ο Παύλος Μελάς πέρασε στην αιωνιότητα)