Αύτη η Αγία ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει σϞη’ [298], καταγομένη από την πόλιν της Θεσσαλονίκης, θυγάτηρ γονέων ευσεβών και πολλά πλουσίων. Οι οποίοι αφ’ ου απέθανον, έζη η Αγία κατ’ ιδίαν ησυχάζουσα, και ευαρεστούσα εις τον Θεόν δια πράξεως και εργασίας των θείων εντολών. Ταύτην την Αγίαν μίαν φοράν πηγαίνουσαν εις την Εκκλησίαν, κατά το σύνηθες, απάντησεν ένας στρατιώτης ειδωλολάτρης και Έλλην. Όθεν πιάσας αυτήν, ετράβιζεν εις τους βωμούς των ειδώλων, και την επαρακίνει δια να προσφέρη θυσίαν εις τους δαίμονας.
Επειδή δε η Αγία ωμολόγησε Θεόν τον
Χριστόν, και έπτυσεν εις το πρόσωπον του μιαρού εκείνου στρατιώτου, τούτου
χάριν εθυμώθη ο αλιτήριος, και διαπερνά την πλευράν της Αγίας με το σπαθί του.
Και έτζι έλαβεν η μακαρία τον του μαρτυρίου αμάραντον στέφανον.
Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου