Πέντε Παιδιά, Χίλιες Μάχες

 Πέντε Παιδιά, Χίλιες Μάχες 

Πώς η Μόικα Τζιακομέλι έμενε σταθερή με την βοήθεια του Θεού

Μια πίστη σφυρηλατημένη στο χωνευτήρι των κακουχιών. Στα 43 της, η Μόικα Τζιακομέλι, μια Σλοβένα μητέρα πέντε παιδιών, μοιράζεται την ιστορία της για ένα ταξίδι ζωής που σημαδεύτηκε από πόνο, θεραπεία και μια βαθιά μεταστροφή. Ιδρύτρια ενός κέντρου προσευχής και υποστήριξης για γυναίκες, βρίσκει χαρά στον ευαγγελισμό, καθοδηγούμενη από την αγάπη του Θεού στην καθημερινότητά της.
Μια πραγματικά θαρραλέα μητέρα. Η Μόικα Τζιακομέλι είναι 43 ετών. Γεννημένη σε μια μη χριστιανική σλοβενική οικογένεια, μόλις στα εφηβικά της χρόνια άρχισε να εξερευνά την «πνευματικότητα». Με τη μητέρα της, εξερεύνησε διάφορες πρακτικές της Νέας Εποχής: ωροσκόπια, αστρολογία, ραβδοσκοπία, μαντεία… «Αναρωτιόμουν αν το νόημα της ζωής ήταν απλώς να ολοκληρώσω τις σπουδές μου, να βρω δουλειά, να παντρευτώ και να κάνω παιδιά! Αυτό δεν ήταν αρκετό για μένα. Έψαχνα κάτι που θα με γέμιζε πραγματικά και θα έδινε ένα βαθύτερο νόημα στην ύπαρξή μου». Αλλά δεν έβρισκε γαλήνη σε αυτές τις αποκρυφιστικές πρακτικές. Λαχταρούσε να αγαπηθεί ως άτομο, ενώ εκείνη την εποχή ένιωθε μια κάποια αποστροφή για την Εκκλησία. Παρ’ όλα αυτά, συμφώνησε να συμμετάσχει σε πνευματικές ασκήσεις της χριστιανικής ζωής με τη μητέρα της και ανακάλυψε μια εγγύτητα με τον Θεό. 

Ήταν κατά τη διάρκεια μιας σιωπηλής απομόνωσης στο Βιπάβσκι Κριζ της Σλοβενίας, που η Μόικα ένιωσε την παρουσία του Χριστού. «Μπήκα στην εκκλησία και ένιωσα τον Ιησού να στέκεται μπροστά μου, να με αγκαλιάζει τρυφερά σαν μωρό, να με φιλάει και να λέει: “Ακόμα κι αν όλος ο κόσμος δεν σε καταλαβαίνει, σε αγαπώ”». Από εκείνη τη στιγμή και μετά, η Μόικα ξεκίνησε ένα ταξίδι μεταστροφής. Διάβασε το Ευαγγέλιο, τους βίους των αγίων και συμμετείχε σε ομάδες προσευχής.
Ο Θεός στις Δοκιμασίες
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη φαρμακευτική, η Μόικα έμεινε έγκυος. «Σκέφτηκα: τι θα μου συμβεί τώρα;» Και η νεαρή γυναίκα έπεσε σε κατάθλιψη. «Οι φίλοι μου στην εκκλησία με απέρριψαν επειδή είχα κάνει προγαμιαίο σεξ, ενώ οι φίλοι μου που δεν πήγαιναν στην εκκλησία μου έλεγαν ότι ήμουν χαζή που δεν έκανα έκτρωση». Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, η οικογένειά της την υποστήριξε, όπως και μια συμφοιτήτριά της που ήταν επίσης μητέρα. «Ο γυναικολόγος μου πρόσφερε αμέσως μια συνταγή για έκτρωση, παρόλο που δεν την είχα ζητήσει! Αλλά στην καρδιά μου, ήξερα ότι η ζωή πάντα θριαμβεύει». Γέννησε και παντρεύτηκε. Η Μόικα απέκτησε άλλα τέσσερα παιδιά. Έμεινε σπίτι για να τα φροντίσει και αφιέρωσε χρόνο για να διαβάσει για ψυχολογία, οικογενειακή θεραπεία και εσωτερική θεραπεία.

Άντλησα τη δύναμή μου από την πίστη, πεπεισμένη ότι Εκείνος θα με βοηθούσε. Παρέδωσα τα πάντα στον Ιησού.
Αλλά μετά από 13 χρόνια γάμου, χώρισε. Αυτή η δοκιμασία την κατέκλυσε: ένιωθε ντροπή και ενοχές. «Ήμουν συντετριμμένη, αλλά σταθερά αποφασισμένη να προσκολληθώ στον Θεό. Άντλησα τη δύναμή μου από την πίστη, πεπεισμένη ότι Εκείνος θα με βοηθούσε. Έθεσα τα πάντα στον Ιησού». Ταυτόχρονα, η Μόικα συνειδητοποίησε τις πολλές χάρες που έλαβε. Οργανώνει την καθημερινότητά της έτσι ώστε να μπορεί να παρακολουθεί τη Λειτουργία κάθε μέρα, όσο τα παιδιά της είναι στο σχολείο. Είναι επίσης πολύ ενεργή σε αρκετές ομάδες προσευχής που ηγείται, οι οποίες τη βοηθούν να ανταπεξέλθει. Τότε έρχεται η ιδέα: να νοικιάσει έναν χώρο στο κέντρο της πρωτεύουσας της Σλοβενίας, Λιουμπλιάνα, για να δημιουργήσει ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να έρχονται για τσάι, συζήτηση και προσευχή. «Στην αρχή, μου φαινόταν αδύνατο επειδή δεν είχα δουλειά και δεν ήξερα καν πώς θα πλήρωνα τους λογαριασμούς μου. Οι φίλοι μου και εγώ προσευχόμασταν να επιτρέψει ο Θεός να υλοποιηθεί αυτό το έργο, αν αυτό ήταν το θέλημά Του». Λίγο αργότερα, μια γυναίκα ακούει την ιστορία της και προσφέρει στη Μόικα έναν χώρο, χωρίς ενοίκιο. Η Μόικα ιδρύει το κέντρο Živi na polno («Ζήστε Πλήρως»), το οποίο καλωσορίζει τις γυναίκες και τους προσφέρει πνευματικές ασκήσεις ειδικά σχεδιασμένες για αυτές. 

Η Χαρά του Ευαγγελισμού
Για τη Μόικα, «οι γυναίκες κουβαλούν μέσα τους ένα απέραντο αίσθημα ενοχής, αναξιότητας, ανασφάλειας, φόβου, (…) ξεριζωμού και δίψας για τον Θεό». Αυτά είναι σκληρά λόγια που αντανακλούν όσα έχει βιώσει μέσα από τις διάφορες δοκιμασίες της. Η Σλοβένα Μόικα Τζιακομέλι αναδομεί τον  εαυτό της μέσω του χορού, που της επιτρέπει να συνειδητοποιήσει τη θηλυκότητά της και να θεραπεύσει ό,τι έχει πληγωθεί μέσα της. «Λαμβάνοντας υπόψη όλα όσα είχα περάσει, ήταν ένα πολύτιμο μάθημα για μένα». Σήμερα, η Μόικα κάνει ευαγγελισμό στο δρόμο. Μια μέρα, μια γυναίκα την πλησιάζει και τη ρωτάει ποια είναι η πηγή της χαράς της. Η Μόικα κατέθεσε στη συνέχεια: «Είχα μια πολύ δυνατή εμπειρία που με έπεισε ότι ο Θεός είναι ζωντανός, ότι με αγαπάει και ότι επιφυλάσσει υπέροχα πράγματα για τον καθένα μας. Γι’ αυτό θέλω να βοηθήσω όσους δεν τον γνωρίζουν ακόμα να ανακαλύψουν ποιος είναι ο Θεός και τι είναι ικανός να κάνει. Εγώ η ίδια δεν θα επέλεγα καμία από τις δοκιμασίες που πέρασα, αλλά δεν θα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο αυτό που μου έδωσε ο Θεός εν μέσω όλων αυτών (…) επειδή ο καρπός που προέρχεται από αυτό είναι πολύ καλός». Και η Μόικα κατέληξε: «Όταν συμπεριλαμβάνουμε τον Ιησού στα βάσανά μας, αυτά τα βάσανα γίνονται πηγή σωτηρίας».

Πηγή: enoriako.info site του Ενοριακού Κέντρου Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης.