Πώς μπορούμε να αγκαλιάσουμε τη χαρά των Χριστουγέννων όταν δεν τη νιώθουμε;

Πώς μπορούμε να αγκαλιάσουμε τη χαρά των Χριστουγέννων όταν δεν τη νιώθουμε;

Συχνά συνδεδεμένα με τη χαρά και το μοίρασμα, τα Χριστούγεννα είναι, για πολλούς, μια ιδιαίτερα οδυνηρή περίοδος, που χαρακτηρίζεται από θλίψη, ασθένεια ή μοναξιά. Πώς μπορούμε να καλωσορίσουμε τη Γέννηση του Χριστού σε τέτοιες συνθήκες;

Η εορταστική περίοδος συχνά συνοδεύεται από φώτα, γέλια και επανενώσεις. Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους, τα Χριστούγεννα μπορούν να γίνουν μια οδυνηρή περίοδος, όπου οι λαμπερές βιτρίνες των καταστημάτων έρχονται σε έντονη αντίθεση με τις δικές τους εμπειρίες. Μοναξιά, χωρισμοί, σοβαρές ασθένειες, πρόσφατο πένθος… Σε πολλές περιπτώσεις, η χαρά των Χριστουγέννων μπορεί να φαίνεται μακρινή, ακόμη και ανέφικτη. Κι όμως, υπάρχει ένας τρόπος να βιώσετε αυτή την εποχή του χρόνου χωρίς να πιέζετε τον εαυτό σας, να νιώθετε ενοχές ή να υποκύπτετε στην απελπισία.

Η χαρά των Χριστουγέννων βρίσκεται στη σύνδεση με τους άλλους.

Πολλοί λένε ότι τα Χριστούγεννα είναι η χειρότερη περίοδος της ζωής τους. Δεν είναι τόσο η ίδια η Γέννηση που πονάει, όσο η εμπορική φρενίτιδα που περιβάλλει τις χριστουγεννιάτικες διακοπές. Το βάσανο εντείνεται τα Χριστούγεννα επειδή συχνά τροφοδοτείται από μια τεχνητή ατμόσφαιρα (λαμπερά φώτα, η υπερβολική ποσότητα δώρων, χριστουγεννιάτικες ταινίες που τελειώνουν όλες με ένα ευτυχισμένο τέλος). Και όταν είσαι μόνος ή αγωνίζεσαι, το χάσμα μεταξύ της δικής σου πραγματικότητας και αυτού που επιβάλλει η κοινωνία φαίνεται τεράστιο. Για πολλούς, η συμμετοχή σε αυτή την αναταραχή φαίνεται απλώς αδύνατη.

Δεν μπορείς να επιβάλεις τη χαρά. Άλλωστε, ο καθένας τη βιώνει διαφορετικά. Πρέπει να διακρίνουμε αυτή τη λαϊκή χαρά από το θεολογικό μυστήριο των Χριστουγέννων: πώς ο Θεός πλησιάζει τους φτωχότερους. Είναι το μυστήριο της φάτνης που καλούμαστε να συλλογιστούμε. Από αυτή την οπτική γωνία, η αληθινή επιτυχία των Χριστουγέννων δεν έχει καμία σχέση με την τέλεια διακόσμηση ή τα άφθονα γεύματα. Η χαρά των Χριστουγέννων βιώνεται όταν συναντάμε τους άλλους.

Βιώνοντας τα Χριστούγεννα με πιο σωστό τρόπο, γευόμαστε την αληθινή χαρά και υποφέρουμε λιγότερο.

Ο Γιάννης, 75 ετών, χήρος χωρίς παιδιά, δεν του αρέσει ιδιαίτερα το τέλος του χρόνου. «Συχνά είμαι ο μόνος γείτονας που έχει απομείνει στο κτίριο. Όλοι οι άλλοι φεύγουν για να είναι με τις οικογένειές τους», λέει. Μια μοναξιά που τον βαραίνει όλο και περισσότερο, αλλά που έχει φωτιστεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια από τη γειτόνισσά του Μαρία, η οποία του δίνει ένα μικρό κουτί σοκολάτες καθώς πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. «Αυτή η χειρονομία είναι αρκετή για να με εμποδίσει να περάσω το βράδυ δύσκολα», εξηγεί ο Γιάννης. Βιώνοντας τα Χριστούγεννα με έναν πιο βαθύ τρόπο, γευόμαστε την αληθινή χαρά και υποφέρουμε λιγότερο. 

Αγκαλιάζοντας την Απλότητα της Φάτνης

Έχει μεγάλη  σημασία να μην περνάμε αυτή την περίοδο σιωπηλά: «Μπορεί να είναι σημαντικό να εμπιστευόμαστε ανθρώπους που μπορούν να καταλάβουν ότι μοναξιά στις γιορτές δεν είναι εύκολο». Και για αυτόν που γίνεται αυτό το αυτί που ακούει, τα Χριστούγεννα μπορούν να γίνουν μια στιγμή για να φροντίσουμε κάποιον που υποφέρει. «Μην διστάσετε να ρωτήσετε κάποιον που υποφέρει: Τι χρειάζεστε; Είναι μια ευγενική πρόσκληση, όχι μια εντολή. Δεν επιβάλλουμε τον εαυτό μας, προσφέρουμε». Μια διακριτική παρουσία, ένα τηλεφώνημα, μια σεβαστή ακρόαση, ένα μήνυμα την ίδια ημέρα ή ακόμα και μια επίσκεψη στο νοσοκομείο, μπορούν να αλλάξουν βαθιά την εμπειρία κάποιου που υποφέρει.

Έχουμε το δικαίωμα να βιώσουμε τα Χριστούγεννα με πιο αργό ρυθμό, να αγκαλιάσουμε την απλότητα της Φάτνης. Όταν υποφέρουμε, η σκέψη του Παιδιού στη φάτνη μας βοηθά να συναντήσουμε τον Θεό, ο οποίος γνωρίζει ότι πονάμε. Έτσι, στις 25 Δεκεμβρίου, ο 25χρονος Νικόλας, που είχε πρόσφατα χωρίσει από την κοπέλα του, είχε μια συνάντηση που μεταμόρφωσε τα Χριστούγεννα του. «Ήμουν πολύ ευάλωτος λόγω του χωρισμού και δεν ήθελα καν να μείνω στο τραπέζι με τους δικούς μου», θυμάται. «Βγήκα για μια βόλτα και συνάντησα έναν άστεγο. Συζητήσαμε. Ένιωθε κι αυτός μόνος και ήθελε να πάει στη Λειτουργία. Αποφάσισα να πάω μαζί του. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά ήταν η πιο όμορφη Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία που έχω παρακολουθήσει ποτέ».

Έτσι, τα Χριστούγεννα μπορούν να ανακτήσουν νόημα, ακόμα και μέσα στον πόνο, όταν βιώνονται με τον δικό τους ρυθμό. Το να αφιερώνει κανείς χρόνο στον εαυτό του, να εμπιστεύεται τους άλλους, να απομονώνεται ή να αφήνει τα δάκρυα να κυλούν… Ο εορτασμός των Χριστουγέννων δεν σημαίνει απαραίτητα αναγκαστική χαρά: μερικές φορές το μόνο που χρειάζεσαι είναι να συλλογίζεσαι τον Ιησού στη φάτνη και να αφήνεις το μυστήριο της Ενσάρκωσης αυτού του Παιδιού να φωτίζει απαλά την καρδιά.

Πηγή: enoriako.info site του Ενοριακού Κέντρου Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Πρεβέζης.