«ΟΙΚΤΡΩΝ ΦΑΝΤΑΣΙΟΚΟΠΗΜΑΤΩΝ ΕΛΕΓΧΟΣ» - ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

«ΟΙΚΤΡΩΝ  ΦΑΝΤΑΣΙΟΚΟΠΗΜΑΤΩΝ  ΕΛΕΓΧΟΣ»

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ  ΚΟΤΤΑΔΑΚΗΣ

         Δανείζομαι αυθαίρετα τον ανωτέρω τίτλο μικρού βιβλίου του θεολογικού για τα τότε δεδομένα κολοσσού αείμνηστου Καθηγητή μας Π. Ν. Τρεμπέλα και επανέρχομαι όσο μπορώ πιο απλά, κατά κύριο λόγο αν μη και αποκλειστικό για τους απλούς και καλοπροαίρετους αναγνώστες. Όχι για τους ανώνυμους, «α-πρόσωπους» που ρωτούν πονηρά και βάζουν στα χείλη μου αυτό που θα ήθελαν να έχω πει, αλλά βέβαια δεν είπα ! Σ’ αυτούς απάντησα, όπως τους ταιριάζει, όσο κι αν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, και συνεχίζουν το ίδιο βιολί, απευθυνόμενοι τήδε κακείσε με ύφος θρασύ, και  από καθέδρας ωσεί αλάθητοι πάπες !

 Α.   Στην ανάρτηση, «Σε θανατερή πανδημία δίχως άνω σχώμεν τας καρδίας;»- 24.)3.20-κινήθηκα πριν από τον Άγιο Περγάμου Ιωάννη στη γραμμή βεβαιότητας που εξέφρασε μετά αυτός ο κατά τη γνώμη μου, και όσων πολλών άλλων, κορυφαίος ορθόδοξος θεολόγος Ιεράρχης στη δική του-30.03.20. Ιδιαίτερα από το σημείο που αναφέρθηκε στα της Μεταλήψεως κατά τη Λειτουργία Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου και εξής μέχρι το τέλος της-«Μητροπολίτης Ιωάννης. Σαφέστατα υπάρχει». Και επέλεξα ενδεικτικά τα εξής.

«Θεωρώ ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι η λήψη του φαρμάκου για την αθανασία, και δεν θεωρώ ότι είναι επικίνδυνο. Προσωπικά, δεν θα με ενοχλούσε να μεταλάμβανα από ένα δισκοπότηρο κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας, ή, ακόμη και να χρησιμοποιούσα μια κοινή λαβίδα. Ωστόσο, εφόσον υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι, όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος, είναι ἀσθενείς τῇ πίστει, πρέπει να αποφεύγουμε να τους σκανδαλίζουμε. Η Εκκλησία πρέπει να βρεί μια λύση και για αυτούς, να ανταποκριθεί στις ανάγκες τους, προκειμένου να αποφύγει τις κατηγορίες ότι εμείς οι Χριστιανοί μεταδίδουμε λοιμώξεις ή ασθένειες …».

Β.     1.  Γνωρίζω ότι στη δυο χιλιάδων χρόνων ιστορία της κατά Ανατολάς Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. α/ Στα Αποστολικά και τα κατοπινά χρόνια οι χριστιανοί μεταλάβαιναν, όπως μεταλαβαίνουν σήμερα οι κληρικοί, χωριστά -στη χούφτα τους- το Χριστό Άγιο Άρτο, και απ’ ευθείας από το Άγιο Ποτήρι το Χριστό καθαγιασμένο Οίνο, Τίμιο Αίμα του. β/ Επειδή όμως άρχισαν να συμβαίνουν πολλά, ακόμα και αγυρτείες ιδιαίτερα με τον Άγιο Άρτο που κάποιοι έπαιρναν στο σπίτι … ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος φέρεται να εισήγαγε για τη Μετάληψη την Αγία Λαβίδα. γ/ Η οποία σιγά-σιγά ως αργυρό ή χρυσό κουταλάκι ενδιάμεσος ιερός μεταφορέας ομού πλέον Σώματος και Αίματος Χριστού καθιερώθηκε σαν γενική και οριστική πρακτική για τη Μετάληψη τον 11^ο αιώνα. 2. Κατά ταύτα και ο πιο απλός χριστιανός καταλαβαίνει ότι το δογματικό σ’ αυτή τη τελική από τον 11^ο αιώνα και οριστική πρακτική εντοπίζεται στην Αλήθεια-Πίστη, το Σώμα και Αίμα Χριστού που ασφαλώς δε γνωρίζει φθορά, όχι στην αγία Λαβίδα -κουταλάκι- ιερό μεταφορέα. 3.  Προχώρησα με βάση την κλητήρια ευχή -«Μετά φόβου -σεβασμού -Θεού, πίστεως και αγάπης προσέλθετε» προσθέτοντας ότι, τα μεταλαμβανόμενα έτσι Τίμια Δώρα αποτελούν την προσωπική κοινωνία αγάπης του μεταλαμβάνοντος με την Αγάπη του Χριστού και από τούτο αποβαίνουν γι αυτόν «φάρμακον αθανασίας και αντίδοτον του μη αποθανείν», δηλαδή, εχέγγυο αιώνιας ζωής, με δεδομένο ότι η επακολουθούσα ευχή, «μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού τάδε εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν την αιώνιον», ανοίγει παράθυρο στην περίπτωση του ληστή στο Σταυρό-πρώτος οικιστής του παράδεισου. Φυσικά, πάντα με την έννοια ότι μπορεί η κρίση της άπειρης αγάπης του Χριστού, που ασφαλώς κανείς μας δεν μπορεί να προδικάσει, να του κάνει τη μετάληψη «φάρμακο αθανασίας και αντίδοτο του μη αποθανείν». Από την άλλη στο μέτρο που ο Απ. Παύλος λέει ρητά τι μπορεί να συμβεί σε όποιους  μεταλαβαίνουν ανάξια-1Κορ.11,28-30, «αρρώστιες, θάνατοι¨-πρόσθεσα ότι τα Τίμια Δώρα δεν είναι μαγικό μαντζούνι για όπου κι όπου και για όποιον κι όποιον !  Και από το γραπτό του Αγίου Περγάμου φαίνεται ότι έτσι έχουν τα πράγματα, γι αυτό και προτείνει ενδεχόμενη άλλη αντιμετώπιση. Και εκ περισσού προσθέτω παρότι δεν πρόκειται να το καταλάβουν-δεν τους συμφέρει-οι ανωτέρω ανώνυμοι, «α-πρόσωποι», ονόματα όπως Περγάμου Ιωάννης, ή Χρήστος Γιανναράς και κάποια άλλα, είναι φαιδρό να νομίζουν ότι προσπερνιούνται με ένα «οικουμενιστής» ή δεν ξέρω τι άλλο χειρότερο, γιατί «γελάει μαζί τους και το παρδαλό κατσίκι» !

Γ.   Διό, ή εν πάση περιπτώσει, προς αποφυγήν οποιασδήποτε παρανόησης ή σκανδαλισμού έστω και ενός απλοϊκού καλοπροαίρετου χριστιανού ορθόδοξου υπερακοντίζω και λέω καθαρά και απερίφραστα ότι : Θεωρώ και βέβηλο και αποκρουστικό, όχι να πω, αλλά ακόμα και να διανοηθώ ότι κατά τη Μετάληψη, μπορεί από το Άγιο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Χριστού να μεταδοθεί κάποια λοιμική αρρώστια ως επί του προκειμένου, αυτή του κορονοϊού. Αλλά και ότι είναι εντελώς άλλο θέμα, αν από σάλιο ή άλλο τι κάποιου ή κάποιας φορέων της νόσου, στην αγία Λαβίδα, κουταλάκι, ιερό μεταφορέα εγκυμονείται τυχόν τέτοιος κίνδυνος, ως μπορεί να συναχθεί και από την πρόταση του Αγίου Περγάμου για ενδεχόμενη αλλαγή. Επαναλαμβάνω ρητά καθαρά και απερίφραστα, ούτε κατά διάνοια από τα Πανάγια Σώμα και Αίμα του Χριστού !!

Δ.    Παρά ταύτα και κατά ταύτα και με αυτή την έννοια και βάση έσπευσα να δηλώσω καθαρά, πράγμα που επαναλαμβάνω και τώρα ότι σέβομαι και δέχομαι την Απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου «με σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, υπομονή και αγάπη», ως υπαγορεύει η ευχή Αγίου Εφραίμ του Σύρου. Και, ως έγραψα αυστηρά, αρνούμαι να δεχτώ πονηρά και δίβουλα «ερωτήματα» ή «υποδείξεις» από ανώνυμους, «α-πρόσωπους», πολύ περισσότερο, όταν όχι λίγοι από αυτούς, καθένας μπορεί να δει στην οικεία στήλη τι ανοησίες διαμηνύουν εναντίον της Απόφασης, και, για φαντάσου, αυτοί οι δείλαιοι πώς «προγράφουν» έναν-έναν ονομαστικά τους Αγίους Συνοδικούς !

 Ε.   Επί πλέον, ας μου συγχωρεθούν και τα ακόλουθα. α/ Από φοιτητής της Θεολογίας εργαζόμενος στη Διεκπεραίωση της «Ζωής» νιώθω να έχει σφηνωθεί μέσα μου, και να κρατάει σταθερά, η βεβαιότητα ότι από την Αγία Μετάληψη αυτού τούτου του Αγίου Σώματος και του Τιμίου Αίματος του Χριστού δεν μεταδίδεται καμιά αρρώστια, πράγμα το οποίο ως θυμάμαι προέκυψε από το εξής. Στο τότε Νοσοκομείο των Χανσενικών -Λεπρών- Αγία Βαρβάρα, Αιγάλεω -άκουσα να λέγεται, πως κάποιοι από τους ασθενείς παρακολούθησαν κρυφά, και είδαν, και βεβαιώθηκαν με πολλή χαρά ότι ο Ιερέας που τους Λειτούργησε και τους μετάλαβε, έκανε ως όφειλε «κατάλυση», ήγουν, ήπιε μετά όσο απέμεινε στο Άγιο Ποτήρι. β/ Φίλος λίαν αγαπητός, Ανώτατος Αξιωματικός της Αεροπορίας, μακαρίτης από καιρό, ευσεβής με το δικό του τρόπο, και στα δικά του μέτρα και όρια, κάποια στιγμή μου είχε εμπιστευτικά ειπεί. «Θανάση, ο Θεός να με συγχωρέσει, αλλά εγώ δεν κοινωνάω,  γιατί σιχαίνομαι τα σάλια του ενός και του άλλου» ! Τέλος, γ/ Όπως έγραψα, ο 89 χρονών Ιερέας που στη διάρκεια της πολύχρονης λειτουργικής διακονίας του κοινώνησε φυματικούς και άλλους και φυσικά έκανε «κατάλυση» μετά, με το δίκιο του λέει και καμαρώνει ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Επ’ αυτού όμως επισημαίνω και πάλι ότι, το νεαρό που του είπε εμπιστευτικά πως είναι φορέας του έιτζ τον έστειλε να μεταλάβει τελευταίος, λαμβάνοντας πρόνοια προφανώς για τους πριν από αυτόν χριστιανούς, και αναλαμβάνοντας έτσι ως συνετός Λειτουργός της Εκκλησίας να φορτωθεί ο ίδιος παν απευκταίο ενδεχόμενο που μπορούσε τυχόν να προκύψει από τη νέα τότε αυτή λοιμική, όταν θα έκανε κατάλυση. Και εκ των όσων λέει, ο Θεός ευλόγησε να είναι μέχρι σήμερα γερός και δυνατός, και η ευχή είναι να τον πάει ο Θεός και πέρα από τα εκατό το ίδιο γερό και δυνατό !

      Κλείνω, λοιπόν, επαναλαμβάνοντας ως τελική συναγωγή πάντα προς τους απλούς και καλοπροαίρετους αναγνώστες. «Υπερακοντίζω και λέω καθαρά και απερίφραστα πως θεωρώ και βέβηλο και αποκρουστικό, όχι να πω, αλλά ακόμα και να διανοηθώ ότι από αυτό τούτο το Άγιο Σώμα και αυτό τούτο το Τίμιο Αίμα του Χριστού μπορεί να μεταδοθεί κάποια λοιμική αρρώστια ως επί του προκειμένου η του κορονοϊού» ! Όχι όμως προς τους ανώνυμους, «α-πρόσωπους» ερωτώντες πονηρά και δίβουλα, κι από την άλλη δείλαιους και θρασείς επικριτές της Συνοδικής Απόφασης και ανόητους προγραφείς ενός προς έναν των Αγίων Συνοδικών. Αυτούς, που με ύφος μάλιστα θρασύ και ως από καθέδρας αλάθητοι πάπες νομίζουν ότι μπορούν να στιγματίζουν ακόμα και ορθόδοξες θεολογικές κορυφές ή να ελέγχουν αναιδώς όποιους μαζί τους δε συμφωνούν, μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ καταλαβαίνω πόσο δίκιο έχει ο Άγιος Αργολίδος Νεκτάριος να τους εντάσσει «στους έγκλειστους στο Δαφνί» !

Με «την αγάπην την πρώτην, ην ουκ αφήκα …»

Αθανάσιος Κοτταδάκης