Ο φίλαυτος χαρακτηρίζεται από την υποδούλωσή του στις ηδονές και την έλλειψη υπομονής στα δυσάρεστα, όποια και να είναι αυτά. Γι’ αυτό, όταν πετυχαίνη την ικανοποίηση του θελήματος του, βρίσκεται σε κατάσταση ηδονής και επάρσεως, και, όταν δεν το πετυχαίνη, τυραννιέται από πόνο και ηδονή και νιώθει πνιγμονή στην ψυχή του, πράγμα που αποτελεί πρόγευση της γέεννας του πυρός. Ακριβώς αντίθετα ενεργεί ο φρόνημος, γιατί η φρόνηση αποτελεί την πηγή της εγκράτειας και της υπομονής. Ως εγκρατής ο φρόνιμος χαλιναγωγεί τα θελήματα του και υπομένει τα δυσάρεστα.Σύμφωνα με τα πιο πάνω, που αποτελούν διδαχή του επισκόπου και οσιομάρτυρος Πέτρου του Δαμάσκηνου, η άσκηση ακολουθεί την ακόλουθη πορεία:
- Άρνηση του ιδίου φρονήματος (αφετηρία)
- Αποδοχή του Θείου θελήματος στη θέση του προηγουμένου
- Τήρηση των εντολών του Θεού ως συγκεκριμένης εκφράσεως του θελήματος του Θεού.
- Κατάταξη στο να θέλει ο άνθρωπος το “θέλειν” του Θεού
- Άρνηση αυτόματα της φίλαυτης ηδονής και αποδοχή της οδύνης, που συνεπάγεται η ιδιοποίηση του θείου θελήματος.
Αυτό είναι άσκηση.
Αρχιμανδρίτης Ευσέβιος Βίττης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου