Περί μετανοίαςΑυτή η γυμναστική της ψυχής,
αυτός ο προγραμματισμός της βούλησης
πολύ με κούρασε, αδέρφια μου!
Μοιάζει ανέγγιχτη η φύση
στου προσώπου μου τα καμώματα.
Σιωπηλή και ατάραχη
περιμένει τη σίγουρη ρεβάνς.
Σα γυναίκα γρια στο τέλος της μέρας
κρατά τα κλειδιά απ'το ερμάρι του είναι
περιμένοντας υπομονετικά το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπο
να γονατίσει μπροστά της
εκλιπαρώντας τον άρτο τον επιούσιο
της ανάγκης.
Ως πότε θα τολμά να ελπίζει στη νίκη;
αναρωτιέται πίσω από το γέρικο μέτωπο.
Αλεξανδρεύς
ΥΓ Εμπνευσμένο από το κείμενο περί μετανοίας του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας
15 σχόλια:
καλημερα σας! αυτη η σκεψη πολυ μου αρεσε ----με εκτιμηση
Είναι υπέροχο όμως όσο και να προσπαθώ δεν μπορώ να καταλάβω ορισμένα από αυτά που θέλει να πει. Κάνω με τους δικούς μου συνειρμούς αλλά αμφιβάλω.
deite sto intv.gr
Για τον αναστοχασμό των σχέσεων κράτους και Εκκλησίας
Αλεξανδρέα αυτή είναι η χαρά και η γοητεία της επαναλαμβανόμενης άλλά όχι ρουτινιάρικης ζωής των αγωνιστών χριστιανών. Περί των ιδίων επιστρέφουν αλλά πάντα στο νου υπάρχει η ελπίδα και ο πόθος της ανανέωσης. «Εάν έπεσες, Σήκω… Έως ότου σε βρει ο θάνατος ή στην πτώση ή στην έγερση. Δεν είναι γραμμένο «όπου ευρώ σε εκεί και κρινώ σε»; Μόνο εύχου στον Θεό να βρεθείς την τελευταία σου στιγμή σηκωμένος με την αγία μετάνοια». Μας παραγγέλλει ο Αββάς Σισώης.
Πάντα όμως θα υπάρχει η δύναμη του αγώνα για την όσο δυνατό λιγότερη επιστροφή επί τα ίδια. Κατά τον Aββά Ποιμένα «Η μετάνοια είναι η μη επανάληψης της ιδίας αμαρτίας».
Όμως και εδώ δεν υπάρχει απελπισία στο λογικό ερώτημα «Ως πότε θα τολμά να ελπίζει στη νίκη; αναρωτιέται πίσω από το γέρικο μέτωπο.» Την απάντηση την δίνει ο Προφητάναξ σε άλλο στίχο από αυτόν που ο Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας έδωσε την αφορμή για το γράψιμο αυτού του ποιήματος. Μας λέει ο Δαυίδ «ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου» η γριά θα ξανανιώνει πάντα με την μετάνοια ως το τέλος. Αρκεί να βρίσκει την δύναμη να κονταροκτυπιέται με την αμαρτία χωρίς να λιγοψυχεί.
Είσαι αετός στο γράψιμο Αλεξανδρέα μόνο που μερικές φορές ας κατεβαίνεις και ποιο χαμηλά για να σε χαιρόμαστε και εμείς τα σπουργίτακια. Και να έπεσα έξω μην με παρεξηγήσεις. Αυτά σκέφθηκα και εμένα με ωφέλησαν.
Χαίρε πάντα εν μετανοία την ζωή σου.
Εύχου και υπέρ εμού.
Πολύ καλό.
Όποιος τολμά αυτός νικά.
Ο Χριστός με την μετάνοια καινοποιεί τα πάντα.
το'χασα λιγο εκει με το αναψοκοκκινισμενο προσωπο..
τι θελει να πει ο ποιητής;;
Αλεξανδρεα, συχνα αναρωτιεσαι εως ποτε θα αγωνιζεσαι..Μα φυσικα εως τελους!!!
Μην ανησυχεις..αυτο παντως ειναι καλο σημαδι του οτι αγωνιζεσαι...
και αυτό ειναι τελικα που εχει πολλη σημασια..
Σου αφιερωνω ενα ποιηματακι..
""""Έφυγε ο Θεός!
Έφυγε ο Θεός!
Μάλλον, εγώ Τον έδιωξα...
Δεν βρήκε χώρο μέσα μου!
Μάλλον, εγώ δεν Του' δωσα...
Έφυγε...
-Είναι μακριά;
-Όχι.
Παιχνίδια, μου' πες, παίζει...
Κάπου εδώ είναι...
Κρύβεται...
Πώς έφυγε, αφού σου' πε:
"...ἐν ἐμοί μέν οὗτος μένει,
ἐν αὐτῷ δ' ἐγώ τυγχάνω.."
Μα ναι ...το' πε γι' αυτόν που μένει μέχρι τέλους!
Ψυχή ζώσα"""""
Για άλλη μια φορά με καταπλήττεις με τις εξαίσιες σκέψεις που προβάλεις.
φιλε των 11.42 αν ειναι δικο σου αυτο το ποιημα πολυ μου αρεσε ---συνεχισε ετσι εχεις ταλαντο...με εκτιμηση
ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ...
ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΟΣ ΣΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ Ο "ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ"...
Πάντα θα τολμά και θα ελπίζει ο πιστός η μετάνοια είναι κάτι το συνεχές όπως και η ζωή του ανθρώπου. Ο Θεός πάντα θα περιμένει για να μας διαγράψει τα επαναλαμβανόμενα. Αλεξανδρέα μου αρέσει το βάθος στην σκέψη του ποιητικού σου λόγου.
Μαίρη
Ανάπαυσες τις αναζητήσεις της ψυχής μου σχετικά με την μετάνοια όπως την παρουσιάζεις ως επαναλαμβανόμενο γεγονός.
Δυνατό με βάθος πνευματικό.
Καταπληκτικό γράψιμο. Με συγκλόνισε η σκέψη περί μετάνοιας και επανάληψης.
Καταπληκτικό ποίημα!
Τα ανάλογα σκέφτομαι όταν παρευρίσκομαι σε τελετές γάμων...
-Ως πότε θα αντέξουν τη φθορά της επαναλαμβανόμενης καθημερινότητας;αναρωτιέμαι.
Οι δαίμονες της Εχθρας, ποτέ δε βιάζονται και περιμένουν την Κούραση των πολεμιστών.
Αλίμονο σε όποιον δεν έχει ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΤΡΟΦΟΔΟΣΙΑ ΚΑΙ ΣΟΦΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ..
Αλεξανδρεύ, ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΠΟΡΕΙΑ, και τύφλα να χει ο Καβάφης!
:-)
Τον έσκισες!
Δημοσίευση σχολίου