ΠτωχείαΈχει στ' αλήθεια πέσει σκοτεινιά;
ή μήπως έχω χάσει εγώ το φώς μου;
νιώθετε όλοι σας τριγύρω παγωνιά;
ή μήπως έχει εμένα σβήσει ο δαυλός μου;
Μοιάζει πολύ ν' αργεί να έρθει η αυγή.
Άργησε τούτη τη φορά το καλοκαίρι!
Θα έρθει τάχα πάλι το πρωί
και του λαμπρού του Αυγούστου μεσημέρι;
Κάθε φορά που ήλπιζα ξανά
γινότανε και πιο χλωμή η ελπίδα
τώρα πια δεν ελπίζω· περιμένω μοναχά
μήπως και λάμψει στη ζωή μου μια ηλιακτίδα.
Και μέσα στην απέραντη σιωπή
στον ήχο μιας πελώριας ησυχίας
άκουσα την ψυχή μου να μιλεί:
Οι οφθαλμοί μου ήσθένησαν από πτωχείας.
Ζήνων
9 σχόλια:
Πάντως αναστάσιε έχεις ακόμα ένα χάρισμα: Βάζεις την κατάλληλη φώτο δίπλα από κάθε κείμενο.
Πολύ πετυχημένες οι φώτο ...Ευγε σου!
Η ελπίδα και η πίστη «προσαρμόζονται» στην κάθε περίοδο της ζωής μας. Αλλάζουν κάθε φορά που αλλάζει η ζωή μας. Μόνο εμείς ξέρουμε τον καλύτερο τρόπο για να ελπίζουμε. Μερικές φορές μπορεί οι άλλοι να μου λένε ότι μία κατάσταση είναι μάταιη όμως θα λάμψει στη ζωή μου μια ηλιακτίδα
Εβαλες καλον λογισμο ανωνυμε-η των 8.40.Και ετσι να κανεις διοτι με τον καλο λογισμο που βαζεις ερχεται ο θεος και βοηθαει Εαν ομως βαλεις κακους λογισμους στον νου σου ,βγαζεις την ελπιδα και φερνεις την απελπισια που ειναι του διαβολου.Για να μοιασουμε οσο μπορουμε με τον θεο,το κακο πρεπει να το βγαλουμε και απο το μυαλο αλλα και απο την ψυχη παραγκονιζοντας το και να σταθεροποιηθουμε στο καλο ,στο αγαθο....Τωρα οι καταστασεις ειναι διαφορετικες καθε φορα υπαρχει κατασταση που υπομενεις ενω δεν πρεπει να υπομενεις αλλα πρεπει να την τυναξεις στον αερα για να απελευθερωθεις και υπαρχει κατασταση σοβαρη που πρεπει να ελπιζεις,να υπομενεις,να πιστευεις, να αγαπας και αυτα σου δινουν πονο.Το ζητημα ειναι να ξερεις γιατι πονας και οχι να πονας επειδη δεν ξερεις.Και πονας διοτι εργαζεσαι αρετες και με αυτη την εργασια πλησιαζεις να ομοιασεις με τον κυριο.Εργαζεσαι την ελπιδα,την πιστη, την αγαπη,την υπομονη και στο τελος την υπακοη στο θελημα του θεου λιγες αρετες τις θεωρεις αυτες;....
Πολύ τέλειο με ξεκούρασε παρόλο που με έβαλε σε σκέψεις προβληματισμού.
Αγαπητέ Ζήνων, το ποίημά σας είναι εκλεκτό, λίαν ενδιαφέρον, και με βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Διακρίνω ευαισθησία ψυχής και καλλιεργημένο άνθρωπο δια της γραφίδος σας.
Καλύτερο απο κάθε άλλη φορά!Μου άρεσε πολύ!!!!!!!
Ζήνωνα όταν διαβάζω ποιήματά σου νιώθω κάτι από την θλίψη την οποία πολλές φορές φέρω μέσα μου. Παρόλα αυτά με γεμίζουν με ένα συναίσθημα όχι απογοήτευσης αλλά αισιοδοξίας. Δεν γνωρίζω το γιατί αλλά πολλές φορές αισθάνομαι μια απερίγραπτη μοναξιά και εγκατάλειψη. Τότε βιώνω την εσωτερική φτώχια που πονά περισσότερο και από την υλική. Γράφε για να μου κρατάς συντροφιά τις ώρες που είμαι μόνος εν πτωχεία.
Άγγελος
Το κακό είναι πως όλα έρχονται και παρέρχονται. Τίποτα δεν αργεί να φτάσει απλά ενώ υπάρχει μεγάλη προσμονή δεν νοιώθει την χαρά όταν φτάνει αυτό που ο καθένας ποθεί. Ας ζήσουμε την κάθε στιγμή τώρα χωρίς την αγωνία της προσμονής.
Υπέροχο ποίημα. Μου άνοιξε πολλούς δρόμους σκέψεις και μου έδωσε διεξόδους.
Δημοσίευση σχολίου