Πάνε πενήντα ένα χρόνια από την ανεξαρτησία της Κύπρου που ήρθε ως αποτέλεσμα ενός σκληρού και ανένδοτου αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού. Στην πορεία αυτή αναδείχθηκαν ηγέτες, ήρωες και μάρτυρες, άλλωστε, όπως λένε, το δέντρο της ελευθερίας ποτίζεται με αίμα.
Στις 10 Μαΐου 1956 οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) Μιχαλάκης Καραολής από το Παλαιοχώρι Λευκωσίας, μαζί με το σύντροφό του Ανδρέα Δημητρίου από τον 'Αγιο Μάμα Λεμεσού, σε ηλικία 22 χρόνων και οι δύο, εκτελέστηκαν από τους 'Αγγλους με απαγχονισμό, στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Ο πρώτος κατηγορήθηκε ότι σκότωσε Έλληνα συνεργάτη των 'Αγγλων και ο δεύτερος ότι πυροβόλησε και σκότωσε Βρετανό πράκτορα. Ο Μιχαλάκης Καραολής, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, ανέφερε σε ένα γράμμα προς τους φίλους του τα παρακάτω: «Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν και πώς την πατρίδα να τιμούν».
Ήταν δύο νέοι άνθρωποι, στρατευμένοι στη μάχη της απελευθέρωσης, που βρέθηκαν κοντά σε στιγμές οριακές και τα ονόματά τους συνδέθηκαν μια για πάντα. Βρέθηκαν στη φυλακή κατηγορούμενοι για διαφορετικές υποθέσεις, καταδικάστηκαν και οι δύο σε θάνατο και η μοίρα τους τούς έφερε να σταθούν την ίδια μέρα στο ικρίωμα της εκτέλεσης. Το πρωί της 10ης Μαΐου πρώτος απαγχονίστηκε ο Καραολής και λίγο αργότερα ο Δημητρίου. Η αγχόνη είχε στηθεί μέσα στο «προαύλιο» της φυλακής, ενώ μετά την εκτέλεση οι άθλιοι Βρετανοί, δεν απέδωσαν καν τα σώματα των νεκρών παλικαριών στις οικογένειες τους, ώστε να ταφούν σωστά. Αντίθετα, τους έθαψαν μέσα στη φυλακή σε έναν ειδικό χώρο, όπου μετέπειτα έθαψαν και άλλους, και σήμερα είναι τόπος προσκυνήματος. Πρόκειται για τα "φυλακισμένα μνήματα".
Στις 10 Μαΐου 1956 οι αγωνιστές της Ε.Ο.Κ.Α. (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) Μιχαλάκης Καραολής από το Παλαιοχώρι Λευκωσίας, μαζί με το σύντροφό του Ανδρέα Δημητρίου από τον 'Αγιο Μάμα Λεμεσού, σε ηλικία 22 χρόνων και οι δύο, εκτελέστηκαν από τους 'Αγγλους με απαγχονισμό, στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας. Ο πρώτος κατηγορήθηκε ότι σκότωσε Έλληνα συνεργάτη των 'Αγγλων και ο δεύτερος ότι πυροβόλησε και σκότωσε Βρετανό πράκτορα. Ο Μιχαλάκης Καραολής, κατά τη διάρκεια της κράτησής του, ανέφερε σε ένα γράμμα προς τους φίλους του τα παρακάτω: «Τα ελληνόπουλα δεν ξέρουν μόνο πώς πρέπει να ζουν. Ξέρουν και πώς να πεθαίνουν και πώς την πατρίδα να τιμούν».
Ήταν δύο νέοι άνθρωποι, στρατευμένοι στη μάχη της απελευθέρωσης, που βρέθηκαν κοντά σε στιγμές οριακές και τα ονόματά τους συνδέθηκαν μια για πάντα. Βρέθηκαν στη φυλακή κατηγορούμενοι για διαφορετικές υποθέσεις, καταδικάστηκαν και οι δύο σε θάνατο και η μοίρα τους τούς έφερε να σταθούν την ίδια μέρα στο ικρίωμα της εκτέλεσης. Το πρωί της 10ης Μαΐου πρώτος απαγχονίστηκε ο Καραολής και λίγο αργότερα ο Δημητρίου. Η αγχόνη είχε στηθεί μέσα στο «προαύλιο» της φυλακής, ενώ μετά την εκτέλεση οι άθλιοι Βρετανοί, δεν απέδωσαν καν τα σώματα των νεκρών παλικαριών στις οικογένειες τους, ώστε να ταφούν σωστά. Αντίθετα, τους έθαψαν μέσα στη φυλακή σε έναν ειδικό χώρο, όπου μετέπειτα έθαψαν και άλλους, και σήμερα είναι τόπος προσκυνήματος. Πρόκειται για τα "φυλακισμένα μνήματα".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου